Αν ήμουνα ζωγράφος,θα πέταγα πινελιές στο στερέωμα,στο μονοπάτι του ήλιου,στον οδοιπόρο άνθρωποστην αγκαλιά του πεπρωμένου.Θα ζωγράφιζα τον καθρέφτη της ψυχής,γεμάτο κρινολούλουδα με πινελιές αγάπης.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης, Νέα Υόρκη
Γαβριήλ πάρε τα πινέλα, πάρε και τα χρώματα, ζήτα από τη Στέλλα κι άλλα ακόμα λόγια αγάπης και την ψυχούλα της, από τον Σπύρο τους στοχασμούς και τις φιλοσοφίες, από τον Γαβριήλ τη σοφία, να βάλω κι εγώ μια πλάτη κι όποιος άλλος θέλει απ' την παρέα να φτιάξουμε έναν παράδεισο. Φαντάζομαι ένα τέτοιο κόσμο. Όλοι μαζί, λίγο ακόμα και θα τον κάνουμε απίστευτο.
Αξίζει να ζει κανείς σ' ένα τέτοιο κόσμο...
Αξίζει να ζει κανείς σ' ένα τέτοιο κόσμο...
Στράτος Δουκάκης, Αθήνα
Εγώ, πάντως σας εξομολογούμαι πως έχω μάθει πολλά από σας.
Από τον Στράτο έχω μάθει: πως να δίνω, έστω και στο μικρό, τη διάσταση που του αξίζει!
Από τον Ιάκωβο: να υπερασπίζομαι τη θετικότητα μέσα από την άρνηση της εποχής.
Από τον Κώστα: να πίνω νερό με τις χούφτες μου από τις γάργαρες πηγές της πατρίδας.
Από τον κ. Λυμπερόπουλο πως να κοιτάζω για αξίες πέρα από σύνορα και φράχτες.
Από τη Στέλλα: πως να κάνω το «σε αγαπώ», «σ’ αγαπώ».
Από τον Βάιο: πως να σπάζω το βράχο για να σπείρω στο χώμα.
Ωραίο πράγμα, τελικά, η επικοινωνία!!!
Σπύρος Δαρσινός, Τενεσί, ΗΠΑ
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜες τ' ουρανού τα μονοπάτια,
τη χλωμή βροχή του φεγγαριού,
την αρμύρα του ιδρώτα,
μισόγυμνα ουρί του παραδείσου
κοιμόντουσαν σε σύννεφα κεχριμπαριού.
Σ' ένα μου θρόισμα ξύπνησε μία.
Έκλεισα τα μάτια από ντροπή.
Κεχριμπαρένιο σύννεφο
τύλιξε την καρδιά μου και βρέθηκα
στου βαποριού την κουπαστή.
Παιδιά, κρατηθείτε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας νέος Καββαδίας ανάμεσά μας. Ο δικός μας Γαβριήλ Παναγιωσούλης!!!
Από τον Μηθυμναίο
Παιδιά, κρατηθείτε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας νέος Καββαδίας ανάμεσά μας. Ο δικός μας Γαβριήλ Παναγιωσούλης!!!
Από τον Μηθυμναίο
Η παρέα σας είναι καταπληκτική.Χαίρομαι να σας παρακολουθώ να επικοινωνείτε και να διαβάζω τίς απόψεις σα ,που βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες και ας μη συμφωνώ με όλες.Τελικά η επικοινωνία των ανθρώπων είναι το μεγάλο σχολείο της ζωής. Η
ΑπάντησηΔιαγραφήμεγάλη δύναμη των Ελλήνων ενάντια στην κατάρα της διχόνοιας,είναι η συνοχή-ενότητα και η αέναη δημιουργία.Κι ακόμα:
Τί σπουδαίο πράγμα είναι να συνυπάρχουν οι άνθρωποι σεβόμενοι τη διαφορετικότητα του διπλανού τους; Είμαι μαζί σας μακρινοί φίλοι.Με τα πιο φιλικά αισθήματα
Φαίδων Θεοφίλου
Καλώς μας ήλθες Φαίδωνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη «Λειτουργία της Μήθυμνας» γράφεις: «Η ομορφιά φτάνει για όλους· και περισσεύει». Κι εδώ ετούτη η παρέα είναι το ίδιο... φτάνει για όλους. Έλα, λοιπόν, να την κάνουμε και πιο όμορφη.
Στράτος Δουκάκης
ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ ΝΥΧΤΑ ΧΕΙΜΩΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βαπόρι πλέει χαμένο στην ομίχλη,
σταγόνες απ' τα ξάρτια
μουσκέυουν την κουβέρτα.
Μουδιασμένος ανάβω τσιγάρο,ο καπνός της ανάσας μου γίνεται πούσι,
της σφυρίχτρας ο ατμός ομίχλη.
Ο παφλασμός των κυμάτων,
νανούρισμα σε νεκροκρέβατο,
παγωμένες καρδιές προσεύχονται,
άχρωμα πρόσωπα ζητούν συντροφιά.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη
Στην στροφή του δρόμου φάνηκαν τα πρώτα κοράκα, πετούσαν χαμηλά κι έκραζαν. Απ' το παλάτι του Ροή αναδινόταν μια βρώμα κοπριάς προβάτων. Στη λαχτιά μέσα ένας γάϊδαρος ψόφιος, τα κοράκια μάλωναν αναμεταξύ τους. Η κηδεία προχωρούσε, ο παπάς έψαλλε το κύριε ελέησον, οι κατακτητές είχαν βγει στο παράθυρο και γελούσαν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι ένα μικρό απόσπασμα, από τα γενοβολήματα της πένας μου, που ακόμα δεν έχουν εκδοθεί
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη
ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΕΛΙΞΙΡΙΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή*Αρόδου φουνταρισμένο το βαπόρι,
στην άπνοια των τροπικών,
η γλιστερή αφή της σάρκας,
τ’ αφάλι της χωμένο σα σε λίμνη,
μες τον ιδρώτα κωπηλατούσανε οι δυο.
Στο τέλος βγήκε το χλωμό φεγγάρι,
απ’ τον ορίζοντα της κουπαστής,
μια του αχτίδα πέρασε το φινιστρίνι,
Αχ! Φώναξε ο θερμαστής,
έχω και βάρδια, μάζεψέτα και φύγε.
Τίναξε εκείνη τον ιδρώτα,
έγραψε στην παλάμη έναν αριθμό,
μη χάσει το λογαριασμό,
έως να δύσει το φεγγάρι,
έχει ακόμα πολύ καιρό.
Ο θερμαστής στη βάρδια του,
στο στόκολο αγκομαχούσε,
πνιγότανε απ’ τις φωτιές, ατμό,
στουπιά που στάζανε μαζούτ.
Τρελάθηκε απ την οσμή
του ανεμοδόχου η πνοή,
γυναίκα μύριζε κι αυτή.
*Αρόδου= Αγκυροβόλιον
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη