Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

… που δίψασε η καρδιά μου να σας ψάξει…

Ένα ευχαριστώ για την Παρέα σας, τα λόγια σας και την αγάπη σας!
Ευχαριστώ για τη συντροφιά σας!

Και τώρα μήπως και ταράξω την ακινησία αφήνω τη σκέψη μου να ψάξει λίγα λόγια.* 
Αυθαιρέτως και παραφράζοντας...

 *
Σωπάστε και… ακούστε...
Οι ψίθυροι αρχίζουν και δυναμώνουν…
Δεν πάει άλλο… 
Η αγάπη πρέπει να ξαναγίνει Αγάπη…
Ο φίλος πρέπει να ξαναγίνει Φίλος..
Και το όνειρο… Αχ, το Όνειρο!!!
Να στέκει πάντα ψηλά στον αφρό της απέραντης θάλασσας που μας χωρίζει…
Να συντροφεύει το κρασί και το τραγούδι σας…
Να θρέφει την θύμηση και την επιθυμία σας… 
Σωπάστε και…  ακούστε …

**
Φίλος είναι ο άνθρωπος που φέρεις στην ψυχή σου. Αυτός είναι ο πλούτος  σου και… η περιουσία σου. Το θαύμα που πιστεύεις πως θα αποκαλυφθεί από το πουθενά βρίσκεται αποκλειστικά στις μικρές στιγμές που μπορείς να μοιράζεσαι με τους λίγους –ελάχιστους στην πραγματικότητα– ουσιαστικούς φίλους που έχεις στην καρδιά σου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που χαρίζει τελικά η φιλία, το πραγματικό νόημα κόντρα στο ανεξήγητο παιχνίδι που είναι η ίδια η ζωή

***
Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι Μοναδικό. Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα Κομμάτι από εμάς.
Θα υπάρξουν κι εκείνοι που μας πήραν ΠΟΛΛΑ, αλλά δεν θα υπάρξουν αυτοί που δεν μας άφησαν ΤΙΠΟΤΑ.
Απόδειξη πως δε συναντηθήκαμε Τυχαία


Υστερόγραφο: Αφού γεμίσαμε τη ζωή μας με ψέματα, ήρθε η ώρα πλέον να υποστούμε, αποδεχόμενοι τη συνέπεια της "έσω εξορίας" μας... 
                                                                                                                                           * Μαρία Πολυδούρη
** Τίνα Μανδηλαρά
*** Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Ανοίξιασε στο Lynn

Η ομορφιά δεν κρύβεται εκεί που ψάχνεις… βρίσκεται ακόμη και στην πίσω αυλή του Γιώργου και της Μαρίας, κάπου στα βόρεια-ανατολικά των ΗΠΑ στο Lynn της Βοστώνης.

Αλλού το μαντάτο της άνοιξης το φέρνουν τα χελιδόνια… σ’ άλλα μέρη είναι αλλιώς. Μπορεί να το φέρνει και ο ήλιος… «Ανοίξιασε»!

«Βγήκε, επιτέλους, ο ήλιος λαμπερός ύστερα από την καταιγίδα», μου έγραψε χτες ο Γιώργος Ιατρού με καταγωγή από το Λογκανίκο της Λακωνίας, και συνεχίζει: 
«Έχει βέβαια και τις εξαιρέσεις του ο κανόνας, αλλά σήμερα δεν έχουμε την εξαίρεση, αλλά τον ίδιο τον κανόνα. Χθες έβρεχε και σήμερα έχουμε μια ηλιόλουστη ημέρα. Ανοίξιασε για τα καλά και όλοι ασχολούμαστε με τις αυλές και τους κήπους. Είναι καιρός για λουλούδια. Big Business τα λουλούδια σε τούτη τη χώρα. Μας αρέσουν τα λουλούδια και μένα και της Μαρίας. Για να καταλάβεις τι γίνεται εκατοσταριές πάνε τα δολάρια κάθε χρόνο στα λουλούδια».
Ομορφαίνει κι άλλο την ομορφιά, της πίσω αυλής του σπιτιού του ο Γιώργος.
   
«Σου στέλνω ένα δείγμα (φωτογραφίες) από τις δουλειές που κάνω τώρα στην πίσω αυλή. Όλα αυτά τα κουρεμένα δεντράκια τα φτιάχνουμε με τη Μαρία κι ο κόσμος, μας βλέπει και νομίζει ότι κάνουμε αυτή τη δουλειά. Δηλαδή Landscape, σταματάνε, φωτογραφίζουν και μας λένε να φτιάξουμε και τον δικό τους κήπο. Όταν τους λέω ότι δουλεύω σε εστιατόριο, ξαφνιάζονται… Κηπουρός!!! Καλή ιδέα για αργότερα. Πολύ καλή δουλειά κι αυτή».

Και να το δείγμα που μου έστειλε:






Γιώργο σ’ ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μου τις υπέροχες κηπουρικές δημιουργίες σας τις οποίες θαύμασα από μακριά  κι εγώ με τη σειρά μου κάνω το ίδιο για τους φίλους μας.

Κυριακή 17 Μαΐου 2015

Όταν ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη

                        Όταν ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη


Διαβάστε το αρκούν 2 λεπτά, αλλά μπορείτε  να το σκέπτεστε για 22 λεπτά.

Είναι πολύ σημαντικό αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στην Βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχθούμε, έστω και την τελευταία στιγμή από το πνεύμα του Οδυσσέα,

Δηλαδή! Να  κρατήσουμε την  ψυχραιμία μας να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις αισθήσεις μας και τις κεραίες μας ανοιχτές να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διατρέχει, ώστε να γίνουμε βορρά στους σύγχρονους μνηστήρες.
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μέγιστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν. Παρά την μεγάλη του λαχτάρα  διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφώνεται σε ζητιάνο, από τη ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές τα χλεύη των μνηστήρων.  ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ.
Γι αυτό τον λόγο είναι ο αγαπημένος της θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ την ΣΟΦΙΑ, την   ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με το ίδιο του το όπλο.   
Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους ένα δωμάτιο,  όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ,  που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα. ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ, που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν  μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τίμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.
Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ. Η λέξη μιλά από μόνη της. Είναι η ΑΝΤΙΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος    που θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ. Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.
Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ. Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος. ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός, ο αδίστακτος μαχητής.

Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ    Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ. Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ!

ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΣΤΑ Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη. Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να αποκρυπτογραφήσουμε  και να διδαχθούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε. Οι πρόγονοί μας μιλούν.
ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πώς να τινάξουμε τον ζυγό, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι αυτός ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος. Και τον σκοτώνει ρίχνοντάς του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ, ΤΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή της επικοινωνίας που χρησιμοποιεί ενάντια στην νόηση των ανθρώπων.

Αντιγραφή από την Εφημερίδα Hellenic News of America, nο.  9   May 2015 
Γαβριήλ Παναγιωσούλης    

  


Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Επανεκλογή Πάνου Αδαμόπουλου στο Σύλλογο Αθηναίων

Για τρίτη συνεχή θητεία επανεξελέγη στη θέση του προέδρου του Συλλόγου Αθηναίων Νέας Υόρκης ο Πάνος Αδαμόπουλος στις εκλογές που διεξήχθησαν κατά τη γενική συνέλευση το απόγευμα του Σαββάτου 25 Απριλίου στην αίθουσα του Συλλόγου Κρητών “Ομόνοια” στην Αστόρια με παρόντες 51 μέλη.

Στο νέο διοικητικό συμβούλιο τον κ. Αδαμόπουλο πλαισιώνουν οι: Παύλος Χατζηκυριάκος, αντιπρόεδρος, Σύλβια Αδαμοπούλου, γενική γραμματέας, Δήμητρα Μιχαλακοπούλου, ταμίας, και Τάσος Μουζάκης, Στέλιος Στρουμπάκης, Καίτη Αλεξανδροπούλου, Γρηγόρης Κουλμπαρίδης και Χριστίνα Σκιαδά, μέλη, με αναπληρωματικούς τους Βάνα Κοντομέρκου και Φανή Παγουλάτου.


Το ιστολόγιο «Μακρινοί Αντίλαλοι» εύχεται επιτυχία στο έργο τους!

Αξίζει να σημειώσουμε επίσης ότι:
Στις 14 Μαΐου ένα από τα εκλεκτά νεαρά μέλη του συλλόγου Αθηναίων, η πιανίστα και συνθέτης Αθηνά Αδαμοπούλου, συνοδευόμενη από τον σολίστ του βιολιού Γιώργο Δεμερτζή, θα ερμηνεύσει έργα Μπετόβεν, Μπράμς καθώς και δικά της, σ’ ένα κονσέρτο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για φιλανθρωπικό σκοπό και το όνομα του συλλόγου θα ακουστεί και πάλι.
“Ο Σύλλογος των Αθηναίων έχει δείξει τον ανθρωπισμό του προς τους άλλους και παράλληλα έχει γίνει παράδειγμα προς μίμηση”, όπως τόνισε ο κ. Αδαμόπουλος.

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Η πέννα του καθενός κτυπά τα δικά της πλήκτρα και εκπέμπει τις δικές της νότες…

Του Δημήτρη Τριγώνη
Όπως το αναφέρω και στην «Πύλαρό» σου, φίλε Γαβριήλ, το δικό σου γράψιμο, μου προξενεί μια φρεσκάδα και μια αγνότητα, που παρότι μέσα μου θέλω να σβήσω τελείως αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου, που θαλασσοσυνοδηπόροι, θαλασσοδέρναμε στα κύματα της πλανεύτρας αγκαλιάς της θάλασσας, στο τέλος με αναγκάζουν να διαβάζω τις θαλασσινές σου ιστορίες που με τόση ζωντάνια και απλότητα μας προσφέρεις! 
Βλέπεις φίλε μου ο καθένας στην Παρέα που έχουμε, έχει τον δικό του τρόπο γραφής και έκφρασης που όλοι κι όλα μαζί αποτελούν ένα ευωδιασμένο «μπαξέ» και μια ανθοδέσμη με διάφορα πανέμορφα, μυρωμένα λουλούδια που εκπροσωπούν την ψυχή με τα αισθήματα και τα συναισθήματα του καθενός!... Μπορεί ακόμη να εκληφθεί ως και μια ορχήστρα εις την οποίαν η πέννα του καθενός κτυπά τα δικά της πλήκτρα και εκπέμπει τις δικές της νότες. Θα μπορούσα να ξεχώριζα τις νότες  και τα μηνύματα που εκπέμπουν οι νότες του καθενός αλλά προτιμώ να τα εκλαμβάνω όλα ως ένα σύνολον μιας αρμονικής ορχήστρας που η εμβέλεια της μουσικότητας και αρμονίας της αγγίζει τα καταβάθια της ψυχής μου και εμπνέει το διάβα μου!
Όσον αφορά την ημετέρα πέννα έχει κάπως στερέψει και χειμάζει λόγω καταστάσεων, εν νάρκη για κάμποσα χρόνια τώρα!... Ας  μην ξεχνάμε όμως ότι ο ύστατος αίτιος των καταστάσεων και των δεινών μας είναι ένας και μόνον ένας. Ο εαυτούλης μας!...
Αρχίζοντας από τις ημέρες του Τριωδίου και συνεχίζοντας στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή υπάρχει ένα τροπάρι που ψέλνουμε στον όρθρο της κάθε Σαρακοστιανής Κυριακής, που πραγματικά αγγίζει την ψυχή και τα λέει όλα!...
Το παραθέτω:
«Τὰ πλήθη τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν, ἐννοῶν ὁ τάλας,
τρέμω τὴν φοβερὰν ἡμέραν τῆς κρίσεως,
ἀλλὰ θαρρῶν εἰς τὸ ἔλεος τῆς εὐσπλαγχνίας σου,
ὡς ὁ αμαρτών βοῶ σοι.
Ἐλέησόν με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος».

Το ψέλνω συχνά ολομόναχος...
Υγεία Αγάπη και συγχώρηση,

Δημήτρης Τριγώνης

Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Από τότε που κουράστηκα να ψάχνω, έμαθα να βρίσκω…


Όταν ήμουν 5 ετών, η μητέρα μου μού είπε
ότι η ευτυχία είναι το κλειδί της ζωής. 
Όταν πήγα στο σχολείο, με ρώτησαν
τι θα ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω.
Έγραψα ευτυχισμένος.
Μου είπαν ότι δεν κατάλαβα την ερώτηση 
και εγώ τους είπα ότι δεν κατάλαβαν τη ζωή.
John Lennon

Εντάξει μην κλαις. Ο λύκος δεν ήταν κακός και δεν έφαγε τη γιαγιά. Την πήρε αγκαζέ, πήγαν περίπατο στο πάρκο κι έπειτα, έζησαν αυτοί καλά.
Κι εμείς;…
Κι εμείς μια ζωή αγάπη μου θα προσπαθούμε, να φέρνουμε στα μέτρα μας τα παραμύθια....
Αλκυόνη Παπαδάκη

Θα σου πω ποια μοναξιά με τρομάζει. περισσότερο,
εκείνη που την νιώθεις μέσα στο πλήθος... 
γιατί κανείς δεν ακούει τα λόγια σου, 
δεν μετράει τους παλμούς της καρδιάς σου,
δεν απλώνει το χέρι να πιάσει το δικό σου... 
απλά βαδίζει δίπλα σου και πολλές φορές 
σε σπρώχνει για να περάσει...
Γιάννης Ρίτσος

Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Χαμογέλα!

Δώσε μου το χαμόγελό σου...



μόνο με το χαμόγελο μπορείς να πάρεις αυτό, που επιθυμείς!

… είναι μεταδοτικό! 

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Πώς να σωπάσω μέσα μου την ομορφιά του κόσμου;

Τι απίστευτη σπατάλη έκανε αλήθεια σε χρώματα ο Θεός
για να δημιουργήσει τόση ομορφιά…

Κάποιες φορές κι Εκείνος ξεφεύγει…


Πόσο γενναιόδωρος είναι, τελικά και πόσο τυχερός ο άνθρωπος…
που μπορεί να απολαμβάνει και να χαίρεται
κάθε μια από τις απίστευτες θεϊκές πινελιές στον πίνακα της φύσης.
Εικόνες που θα αναπαύονται στο βυθό των ματιών μας,
ενίοτε και της ψυχής μας, φίλοι μου.

Σ|Δ

Κυριακή 12 Απριλίου 2015

Χριστός Ανέστη, φίλοι μου!

Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Χριστός ανέστη εύχομαι κι αν η ευχή μου πιάνει,
το τέλος κάθε Σταύρωσης εύχομαι να σημάνει…

Σ|Δ

Παρασκευή 10 Απριλίου 2015

O Επιτάφιος

Η ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σήν. Η ζωή, πώς θνήσκεις; Πώς και τάφω οικείς; Του θανάτου το βασίλειον λύεις δε, και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς
Η λέξη «πένθιμη» βρίσκει τη δικαίωσή της στη Μεγάλη Παρασκευή

Ακούστε αποσπάσματα από τα Εγκώμια με τη φωνή της Ειρήνης Παππά *
και μουσική επένδυση Βαγγέλη Παπαθανασίου
Κλικ εδώä 


Όταν θα είμαστε νεκροί να μη γυρέψεις τον
τάφο μας πάνω στη γη.
Ψάξε στις καρδιές των ανθρώπων.
Επιτάφιος του Τζαλαλουντίν Ρουμί


* Έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι.
Θρήνον συνεκίνει η πάναγνός σου Μήτηρ Σου, Λόγε, Νεκρωθέντος
Ανέκραξεν η κόρη θερμώς δακρυρροούσα, τα σπλάχνα κεντουμένη
Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου τέκνον που έδυ σου το κάλλος, αι γενεαί πάσαι ύμνον την ταφή σου δοξάζουσιν καλέ μου
The fragrant sprinke with unction the grave, they came very early in the morning, began to weep your immaculate mother
you, dead Jesus cried the virgin with hot tears and her heart is stab oh my sweet spring, my sweetest son, where you beauty set 
all generations hymn your burial and glorify my dear

Πέμπτη 9 Απριλίου 2015

Η Σταύρωση...



Κάθε άνθρωπος σηκώνει το σταυρό τον κι ανεβαίνει το Γολγοθά του...
Πολλοί, οι πιο πολλοί, φτάνουν στο πρώτο, στο δεύτερο σκαλοπάτι, λαχανιάζουν, σωριάζουνται στη μέση της πορείας και δε φτάνουν στην κορφή...
να σταυρωθούν, ν' αναστηθούν, και να σώσουν την ψυχή τους...
Λιποψυχούν, φοβούνται να σταυρωθούν, και δεν ξέρουν πως η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος της ανάστασης· άλλον δεν έχει...

Νίκος Καζαντζάκης


Το κλάμα της Παναγιάς




Το κλάμα της Παναγιάς - Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος
Μουσική Σταμάτης Σπανουδάκης


Τρίτη 7 Απριλίου 2015

«Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίας περιπεσούσα γυνή»

Στο Δημήτρη

«Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίας περιπεσούσα γυνή», έτσι αρχίζει το τροπάριο της Κασσιανής που ψάλλεται κάθε Μεγάλη Τρίτη το βράδυ στις εκκλησίες και συγκινεί με τη συναισθηματική του φόρτιση.
Η Κασσιανή γεννήθηκε γύρω στο 810 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. H ζωή της συνδέθηκε με θρύλους και παραδόσεις γύρω από τη σχέση της με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο (813-842).
Σύμφωνα με τους βυζαντινούς χρονικογράφους Συμεών Μάγιστρο, Ιωάννη Ζωναρά και Λέοντα Γραμματικό, η Ευφροσύνη, μητέρα του νεαρού αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 830 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας. Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και πήγαν στο Παλάτι. Η Ευφροσύνη, αφού τις δεξιώθηκε, διαμήνυσε στο Θεόφιλο να προσέλθει και να δώσει το χρυσό μήλο σ' εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.


Ο νεαρός αυτοκράτορας θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της τη ρώτησε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα» («Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα», υπονοώντας την Εύα). Η Κασσιανή έδωσε δείγματα του πνεύματός της, ανταπαντώντας «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω» («Και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα, τα ευγενέστερα», υπονοώντας την Παναγία). Αυτό ήταν! Ο Θεόφιλος, είτε γιατί η απάντηση του φάνηκε αναιδής, είτε γιατί η ευφυΐα της γυναίκας τον τρόμαξε, δεν άκουσε την καρδιά του και έδωσε το χρυσό μήλο στην ωραία, αλλά σεμνή Θεοδώρα.
Η Κασσιανή, μετά την απόρριψή της από τον αυτοκράτορα, έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση.
Το μοναστήρι αυτό, σύμφωνα με την παράδοση, επισκέφθηκε μετά από πολλά χρόνια ο αυτοκράτορας Θεόφιλος ο οποίος εξακολουθούσε να είναι ερωτευμένος μαζί της και επιθυμούσε να την συναντήσει για μια τελευταία φορά. Η Κασσιανή, ήταν στο κελί της γράφοντας το περίφημο «Τροπάριο» και μόλις το αντιλήφθηκε, παράτησε τις σημειώσεις και έφυγε να κρυφτεί. Ο Θεόφιλος βρήκε το χειρόγραφό της μισοτελειωμένο στη φράση: «ων ποδών έν τώ παραδείσω Εύα το δειλινόν» και συμπλήρωσε ο ίδιος τα παρακάτω λόγια: «κρότων τοις ωσίν ηχηθείσα τω φόβω εκρύβη», κάνοντας έτσι υπαινιγμό στο φόβο της Κασσιανής από την παρουσία του ίδιου. Η Κασσιανή δεν έσβησε τα πρόσθετα λόγια, αλλά συμπλήρωσε ως εξής: «Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου; Μη με την σην δούλην παρίδης, ο αμέτρητον έχων το έλεος».

Το τροπάριο της Κασσιανής
Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.
Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει, οίστρος ακολασίας,
ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.
Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ,
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.
Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,
αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις,
ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,
τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη
και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,
ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Μη με την σήν δούλην παρίδης,
Ο αμέτρητον έχων το έλεος.

ΠΗΓΗ: ΠΟΛΥΜΕΣΑ

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

«Εκ κακού κόρακος, κακόν ωόν»!..

Όταν ο Τεισίας ήταν νεαρός ακόμη, επισκέφθηκε τον Κόρακα και του ζήτησε να του μάθει την τέχνη της ρητορικής.
Όμως επειδή ακόμη κι αν  πουλούσε όλη του την περιουσία δεν θα έφτανε να πληρώσει ούτε τα μισά  δίδακτρα συμφώνησαν, ότι θα τον πλήρωνε, μόνο  αν τον έκανε καλό ρήτορα και κέρδιζε την πρώτη του δίκη στο δικαστήριο.
Ο Κόρακας δέχτηκε.
Ο Τεισίας έγινε, μετά τετραετή διδασκαλία, εξαίρετος πράγματι ρήτορας, αλλά δεν ανελάμβανε να συνηγορήσει σε δικαστήριο, για να αποφύγει την πληρωμή.
Ο Κόρακας αναγκάστηκε να  καταγγείλει το μαθητή του στα δικαστήρια.
Πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε  τότε σ' αυτή τη δίκη, για να παρακολουθήσει τη μονομαχία ανάμεσα σε  δάσκαλο και σε μαθητή.
Χαρακτηριστική της ρητορικής  δεινότητας   των δύο ρητόρων, μαθητού και δάσκαλου ήταν η εξής  ιστορία, που διηγούνταν στις Συρακούσες. Ας διαβάσουμε την εκπληκτική επιχειρηματολογία και των δύο:
Ο Κόρακας  εξήγησε στους δικαστές τη συμφωνία, που είχε κάνει με τον Τεισία και τέλειωσε με αυτά τα λόγια : «Και τώρα, ω δικαστές, αποφασίστε.  Σας ειδοποιώ όμως, πως μου είναι αδιάφορο τι απόφαση θα βγάλετε.    Γιατί είτε καταδικάσετε τον Τεισία  είτε τον αθωώσετε, εγώ τα λεφτά μου θα τα πάρω»! 
Οι δικαστές του  ζήτησαν να εξηγήσει.  Ο Κόρακας συνέχισε: «Αν το δικαστήριο αποφανθεί, πως οφείλει να με πληρώσει ο μαθητής, σύμφωνα με την απόφασή του, θα  με πληρώσει φυσικά. Αν όμως αποφασίσετε, πως δεν υποχρεούται να με πληρώσει, τότε ο μαθητής μου θα έχει κερδίσει την πρώτη του δίκη, οπότε, με βάση τη συμφωνία μας, οφείλει να με πληρώσει».
Οι δικαστές έμειναν έκπληκτοι.  Ανέβηκε τότε στο βήμα ο νεαρός Τεισίας  και  είπε:
«Και εγώ αδιαφορώ για την απόφαση του δικαστηρίου. Γιατί ότι και αν
αποφασίσετε, δεν οφείλω καμιά πληρωμή».
Στην νέα έκπληξη των δικαστών  ο Τεισίας συνέχισε: «Αν το δικαστήριο, δηλαδή, αποφασίσει να μην  πληρώσω το δάσκαλο, τότε δεν θα τον πληρώσω φυσικά. Αν όμως   αποφασίσετε πως πρέπει να τον πληρώσω, τότε θα έχω χάσει την πρώτη μου δίκη, οπότε, κατά τη συμφωνία μας, δεν του οφείλω πληρωμή»!
Οι δικαστές, μη ξέροντας ποιόν να πρωτοθαυμάσουν, τον δάσκαλο ή τον
μαθητή είπαν τότε την παροιμιώδη έκτοτε φράση:
 

*«Εκ κακού κόρακος, κακόν ωόν»!..*

Δεν ξέρει κανείς, τι να πρωτο-θαυμάσει σ' αυτήν την ιστορία: Την λογική, την εξυπνάδα, την ευστροφία ή τη ρητορική δεινότητα αμφοτέρων!...
Πηγή: Κυβερνοχώρος 

Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

2η Έκθεση Βιβλίου Ελλήνων Λογοτεχνών της Διασποράς

Υπό την αιγίδα του Συλλόγου Αθηναίων της Νέας Υόρκης έγινε την Κυριακή 22 Μαρτίου 2015 η 2η Έκθεση Βιβλίου Ελλήνων Λογοτεχνών της Διασποράς.

Στο Πολιτιστικό Κέντρο «Πέτρος Πετρίδης» της Κοινότητας Αγίου Δημητρίου της Αστόριας. Συγγραφείς-Μέλη της Παρέας παραβρέθηκαν και εξέθεσαν βιβλία και λόγο.


Παρακάτω θα δείτε μερικά φωτογραφικά στιγμιότυπα από τα ΜΜΕ της Νέας Υόρκης




Περισσότερα στο ιστολόγιο του καλού μου φίλου Γαβριήλ Παναγιωσούλη «Πύλαρος»