Ένα ευχαριστώ
για την Παρέα σας, τα λόγια σας και την αγάπη σας!
Ευχαριστώ για τη συντροφιά σας!
Και τώρα –μήπως
και ταράξω την ακινησία– αφήνω τη σκέψη μου να ψάξει λίγα λόγια.*
Αυθαιρέτως και παραφράζοντας...
*
Σωπάστε και… ακούστε...
Οι ψίθυροι αρχίζουν και δυναμώνουν…
Δεν πάει
άλλο…
Η αγάπη
πρέπει να ξαναγίνει Αγάπη…
Ο φίλος
πρέπει να ξαναγίνει Φίλος..
Και το
όνειρο… Αχ, το Όνειρο!!!
Να στέκει
πάντα ψηλά στον αφρό της απέραντης θάλασσας που μας χωρίζει…
Να
συντροφεύει το κρασί και το τραγούδι σας…
Να θρέφει
την θύμηση και την επιθυμία σας…
Σωπάστε και… ακούστε …
**
Φίλος
είναι ο άνθρωπος που φέρεις στην ψυχή σου. Αυτός είναι ο πλούτος σου και… η περιουσία σου. Το θαύμα που
πιστεύεις πως θα αποκαλυφθεί από το πουθενά βρίσκεται αποκλειστικά στις μικρές
στιγμές που μπορείς να μοιράζεσαι με τους λίγους –ελάχιστους στην
πραγματικότητα– ουσιαστικούς φίλους που έχεις στην καρδιά σου. Αυτό είναι το
μεγαλύτερο δώρο που χαρίζει τελικά η φιλία, το πραγματικό νόημα κόντρα στο
ανεξήγητο παιχνίδι που είναι η ίδια η ζωή.
***
Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι Μοναδικό.
Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα Κομμάτι από εμάς.
Θα υπάρξουν κι εκείνοι που μας πήραν ΠΟΛΛΑ, αλλά δεν θα
υπάρξουν αυτοί που δεν μας άφησαν ΤΙΠΟΤΑ.
Απόδειξη πως δε συναντηθήκαμε Τυχαία…
Υστερόγραφο: Αφού γεμίσαμε τη ζωή μας με ψέματα, ήρθε η ώρα πλέον να υποστούμε, αποδεχόμενοι τη συνέπεια της "έσω εξορίας" μας...
* Μαρία
Πολυδούρη
** Τίνα
Μανδηλαρά
*** Χόρχε Λουίς
Μπόρχες
