Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Αγνής Αγάπης Τριλογία - Pure Love Trilogy

Μία ανοιχτή σελίδα ζωής. Όπου
μέσα σ’ αυτήν ο περιπατητής-αναγνώστης,
βρίσκει τον δικό του χώρο
να συλλογιστεί, να ονειρευτεί,
να γευτεί τα χρώματα της χαράς
και του άλγους της ψυχής…


(Λόγια της Bάνας Kοντομέρκου από τον πρόλογο του βιβλίου)


Αγνής Αγάπης Τριλογία
Pure Love Trilogy
Το βιβλίο του Δημήτρη Τριγώνη σε δίγλωσση έκδοση
Πρόλογος: Βάνα Κοντομέρκου

Εδώ και λίγες ώρες το έχω στα χέρια μου και… το ξεφυλλίζω
Κι αναρωτιέμαι, όπως κι η Βάνα:
Πόσο θησαυρό συναισθημάτων κρύβει μέσα της η ανθρώπινη ψυχή;…

Ο καλός μας φίλος Δημήτρης Τριγώνης είχε την ευγένεια, την λεπτότητα και την καλοσύνη να μου στείλει, πριν λίγες μέρες, το παραπάνω βιβλίο του και θα ήθελα να τον ευχαριστήσω γι’ αυτό.
Το διάβασα και ομολογώ, δίχως την ανάγκη να γράψω –ως είθισται– τα γνωστά και τετριμμένα «των κολακευτικών κρίσεων και των καλών λόγων» και φυσικά δίχως την παραμικρή πρόθεση να εισέλθω σε αρμοδιότητες που ανήκουν σε άλλους, άλλωστε αυτό το κάνει με τον καλύτερο τρόπο η καλή μας Βάνα Κοντομέρκου στον εξαιρετικό πρόλογό της. Τι παραπάνω θα μπορούσα να προσθέσω εγώ ο ταπεινός αναγνώστης, που καθημερινά «αναπνέει» μεταξύ πλήκτρων και οθόνης… Το μόνο, ότι το βρήκα πολύ ανθρώπινο και συγκινητικό, με χαμηλόφωνα, τρυφερά αγνά και γνήσια αισθήματα, που, αν μη τι άλλο,  σημαδεύουν –και πετυχαίνουν–  την καρδιά γιατί είναι αληθινά.
Ο Δημήτρης, στα τρία διηγήματα του βιβλίου, με την ιδιαίτερη γραφή του, ένα συνδυασμό απλής καθαρεύουσας και δημοτικής, δείχνει πως –το παραδέχεται και ο ίδιος, εξ’ άλλου– παραμένει ένας πιστός εραστής της Ελληνικής γλώσσας και μ' αυτή μας παίρνει απ' το χέρι και μας ταξιδεύει στα ενδότερα της ψυχής του. 

Δημήτρη σ’ ευχαριστώ! 


Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

Εσείς ανοίξατε μια βρύση, τη δική σας βρύση…

Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, μέσα στους κόλπους της Ομογένειας, άνθρωποι της γραφής, της πένας, του στοχασμού και της σκέψης, απαρτίζουν μια πολύ ωραία Παρέα, έχοντας έδρα τη Μητρόπολη του κόσμου, τη Νέα Υόρκη. Δημιουργοί που έχουν την «άνωθεν δωρεά» και με εφόδια τα παραπάνω προσπαθούν, μέσα από γραφτά, εκδόσεις, συνάξεις, εκδηλώσεις, παρουσιάσεις και… καλαμπούρι να εξωτερικεύουν αυτό που είναι κρυμμένο μέσα τους και με κάθε τρόπο προσπαθούν να κρατήσουν –όσο γίνεται, μη και ποτέ χαθεί– την πνευματικότητα. Αυτήν που βλέπουμε ολοένα να φθίνει στα στρώματα της Διασποράς.

Έχω την τιμή, τη χαρά και την τύχη να τους γνωρίζω κι έχω την αίσθηση ότι αυτοί οι Έλληνες στην άκρη του κόσμου –λίγοι ή πολλοί, δεν έχει και τόση σημασία– μπορούν να ενώνουν τη φωνή τους –τα γραφτά τους στην προκειμένη περίπτωση– και σε πείσμα της αδιαφορίας από την Ελληνική Πολιτεία αλλά και της εκεί ηγεσίας να υπηρετούν την ελληνική γλώσσα. Αυτό που άλλωστε τους ενώνει.
Και είναι, όντως, η γλώσσα, η ψυχή, το πάθος, η καταγωγή, οι καταβολές και κάτι άλλο ακόμη… αυτό το «κάτι» των Ελλήνων της ξενιτιάς που τους κάνει να ξεχωρίζουν! Της ξενιτιάς που οι περισσότεροι έχουν επιλέξει ή αναγκάστηκαν να ζουν.
Καταλαβαίνω την προσπάθειά τους, γιατί κι εγώ για σαράντα και κάτι χρόνια έζησα σαν κι εκείνους στην ξενιτιά, και νιώθω πως θέλουν να βγάλουν προς τα έξω όλα όσα έχουν κρυμμένα βαθιά μέσα στο είναι τους.
Ο λόγος τους έχει αλήθεια, ευαισθησία, νοσταλγία, αγάπη... Τους παρακολουθώ, γιατί επικοινωνώ μαζί τους, και τους θαυμάζω για το πόσο νοιάζονται και καμαρώνουν για την καταγωγή τους και την βαριά πολιτιστική κληρονομιά που κουβαλάνε στους ώμους.


Ακολουθούν πιστά το πρόσταγμα του Οδυσσέα Ελύτη που σαν αντίλαλος τούς παρακινεί: «όπου και να βρίσκεστε, αδερφοί, όπου και να πατεί το πόδι σας, ανοίξετε μια βρύση, τη δική σας βρύση»... Βαρύ κληροδότημα, αν μη τι άλλο, που δείχνει να το κουβαλάν μαζί τους για να τους δίνει δύναμη. Κι ας μη βρίσκουν ανταπόκριση τα όσα κάνουν παρά μόνο αδιαφορία, τόσο από την Ελληνική Πολιτεία, όσο κι από τις Ελληνικές Οργανώσεις εκεί. Κι όμως εκείνοι επιμένουν να υπάρχουν και εξακολουθούν με ζήλο να φυλάνε Θερμοπύλες.


Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Ανοικτή επιστολή προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αλέξη Τσίπρα.


Aγαπητέ μου κ. Τσίπρα.
Παρακολουθώ την πολιτική σας ανέλιξη από την πρώτη στιγμή που ο καλός  Θεός κ. Αλαβάνος είχε την καλωσύνη να σας στέψει  αρχηγό του κόμματός του. Φυσικά η πρώτη αντίδραση ήταν ο κ. Κουβέλης να πάρει την συνιστώσα του και να αποχωρήσει. Σεις όμως μείνετε δίνοντας την ευκαιρία στο κόμμα να γεννήσει πολλές άλλες συνιστώσες.
Από την πρώτη στιγμή που αναλάβατε την ηγεσία του κόμματός σας χαράξατε την πολιτική της εχθρότητας με οποιοδήποτε κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση. Κατά την ταπεινή σας γνώμη όποιο κόμμα και να γίνει κυβέρνηση είναι άχρηστο, καταστροφικό και επικίνδυνο για τη χώρα. Δυστυχώς και εσείς ξεκινήσατε με την αρχή ότι όποιαδήποτε κυβέρνηση και να εκλέξει ο ελληνικός λαός είναι άχρηστη αφού δεν είναι το δικό σας κόμμα. Αυτή, δυστυχώς είναι η πάγια τακτική της αντιπολίτευσης, στην πατρίδα μας, από την εποχή του Καποδίστρια. Μόνο που στις μέρες μας έχει μείνει να εκφράζεται με ένα μοτίβο. Να φύγει η κυβέρνηση.
Έτσι κι΄εσείς κύριε Τσίπρα.  Από την επομένη των εκλογών, με τις οποίες ο ελληνικός λαός εξέλεξε την Νέα Δημοκρατία, αγνοείτε την απόφαση του λαού, προσβάλετε την εκλογή του, αμφισβητείτε την απόφασή του. Και το μόνο που έχετε να πείτε είναι το κλασσικό της ελληνικής πολιτικής. Να φύγει η κυβέρνηση.
Ούτε μία φορά δεν συμφωνήσατε με κάποιες προτάσεις της. Ποτέ δεν είχατε κάποιο σχέδιο. Ουδέποτε καταφέρατε να πείσετε τον λαό για την ανικανότητα της κυβέρνησης. Μόνιμη κραυγή σας, να φύγει η κυβέρνηση. Αργότερα τη φράση αυτή την εξωραϊσατε κάπως. Να φύγει η κυβέρνηση του μνημονίου το νέο σας σλόγκαν.
Κι΄ας πούμε κύριε Τσίπρα ότι η κυβέρνηση έφυγε. Ας πούμε ότι καταφέρατε και την ρίξατε. Ας πούμε ότι παραιτήθηκε. Ας πούμε ότι θέλετε. Εκλογές λοιπόν. Έτσι, χωρίς να σκεφθείτε τίποτα, εκλογές. Τα εκατομμύρια που θα στοιχίσουν οι εκλογές στην πλάτη του δύστυχου  λαού και αυτά. Βέβαια εσείς αυτόν τον λαό τον σκέφτεσθε πάρα πολύ. Τον υπολογίζετε. Τον εκτιμάτε. Γι΄αυτόν αγωνίζεσθε. Και φυσικά του φορτώνετε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια για να κάμετε εκλογές.
Κι΄άντε και έγιναν οι εκλογές. Άντε και τις κερδίσατε. Άντε και γίνατε κυβέρνηση. Τι θα κάμετε κύριε Πρωθυπουργέ Τσίπρα;
Θα φύγετε από το μνημόνιο; Δεν είναι καθόλου εύκολο και το ξέρετε. Θα φύγετε από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Τι περιμένει την Ελλάδα το γνωρίζετε. Θα πάτε τη χώρα στη δραχμή; Ξέρετε πολύ καλά ότι αυτό ισοδυναμεί με ολοκληρωτική καταστροφή.
Γιατί λοιπόν τα λέτε όλα αυτά; Θέλετε την καταστροφή της πατρίδας μας ή μήπως δεν γνωρίζετε που πάνε τα τέσσερα από πολιτική; Μήπως σας ενδιαφέρει το πρωθυπουργιλίκι και δεν δίνετε μια δεκάρα για ό,τι επακολουθήσει;
Συνέλθετε κύριε Τσίπρα. Συνέλθετε και κοιτάξτε, αν θέλετε να είστε ένας τίμιος και σωστός πολιτικός, αν θέλετε να είσθε ένας έντιμος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κοιτάξτε να βοηθήσετε την κυβέρνηση να ξεπεράσει αυτά τα μεγάλα και επικίνδυνα εμπόδια πριν να είναι αργά για την πατρίδα μας. Συνέλθετε κύριε Τσίπρα. Σώσατε την πατρίδα μας από την καταστροφή και μετά βγήτε παλικαρίσια και ζητήστε την ψήφο του ελληνικού λαού. Πρώτα από όλα όμως κύριε Τσίπρα, βοηθείστε να σωθεί η πατρίδα μας.