Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Ζ Η Τ Ε Ι Τ Α Ι  ! ! !

Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει καμμία κυρία που να έχει όλα αυτά τα....προσόντα;

Ντένης  Κονταρίνης

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

ΕΡΧΕΤΑΙ ΠΑΣΧΑ

Αχ! ήρθε η άνοιξη
η γη πλημμύρισε άνθη
μα ο ουρανός θρηνεί
του Χριστού τα πάθη.

Πλημμύρισαν οι πασχαλιές
και ευωδιές σκορπίσαν
μα του Χριστού, πάνω στο Σταυρό,
τα μάτια δάκρυα γεμίσαν.

Τ’ αστέρια χλωμά τώρα θωρούν
του ουρανού το θρήνο
και τα πόδια του Χριστού
στολισμένα με ένα κρίνο. 

Έρχεται Πάσχα Χριστιανοί
η Μεγάλη Εβδομάδα φθάνει
όλοι ας γονατίσουμε στη γη
κι’ ο πόνος του καθενός να γιάνει.

Άσπα Παπακωνσταντίνου - Τριγώνη




Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Η αλήθεια... κάποιους ενοχλεί


Συνελήφθη ο Δημήτρης Κολλάτος, κινηματογραφικός και θεατρικός σκηνοθέτης και συγγραφέας, για δύο πανό που κρέμασε στα μπαλκόνια του σπιτιού του στο Κολωνάκι.
Η σύλληψη έγινε με αφορμή τα πανό που τοποθέτησε και τα οποία περιείχαν αντιναζιστικό περιεχόμενο. 
Το σπίτι του Δημήτρη Κολλάτου έχει θέα τη Γερμανική Πρεσβεία με αποτέλεσμα, τα εν λόγω πανό να μην περάσουν απαρατήρητα.
Αστυνομική δύναμη, παρουσία εισαγγελέα, μπήκε στο σπίτι του και παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του κατέβασε τα πανό και συνελήφθη.

Η σύλληψή του, απλά, επιβεβαιώνει αυτό που καταγγέλλει...



Δευτέρα 22 Απριλίου 2013


Απλότητα.

Σκεφτόμουν προχτές σαν τι μπορεί να είναι η απλότητα.
Και είπα.



Απλότητα είναι να μπορείς να έχεις όλον τον ουρανό δικό σου.
Κι΄όμως εσένα να σου αρκεί να αγαπάς ένα αστέρι.


Κι΄ακόμα απλότητα είναι να μπορείς να έχεις δικό σου έναν ωκεανό.
Μα εσένα να σου φτάνει να αγαπάς μια σταγόνα.

Ντένης Κονταρίνης.

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Η πεταλούδα ξανά κι ένα τραγούδι…

Αν μου επιτρέπετε, θέλω να αφιερώσω το παρακάτω στη Στέλλα, στην Ιουστίνη 
και... σε μια άλλη ψυχούλα που υπεραγαπώ!!!






Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Η πεταλούδα και η ομορφιά…


Σκεπτόμουν, όταν χτες, μια μικρή, ταπεινή, ασήμαντη –μα όμορφη– πεταλούδα, 
αποσπούσε την προσοχή μου και μ’ ανάγκαζε να τη φωτογραφήσω
κι ύστερα να γράψω δυο λόγια και να σας τα στείλω συνοδεύοντας τη φωτογραφία, αναρωτιόμουν αν σε καιρούς δύσκολους, άγριους, σκοτεινούς, όπως τους σημερινούς, επιτρέπεται να μιλάμε για ομορφιά;

Δεν επιτρέπεται-επιβάλλεται, θα έλεγα…

Και επιβάλλεται γιατί η ομορφιά, εμένα τουλάχιστον, μου «εξιτάρει» την ευαισθησία.
Και βέβαια δεν είναι μόνο παρηγοριά και φάρμακο η ομορφιά.
Είναι διέγερση, εγρήγορση, σκέψη και κάλεσμα για δημιουργία.

Κι αυτή η πεταλούδα, παρ’ όλο το εφήμερο της ύπαρξής της, 
ευτυχώς, δικαίωσε (έστω για λίγο) τη ζωή.

     

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

«Oι Αντίθετοι» του Διονύση Κονταρίνη



Την τραγική ιστορία δύο παλικαριών, δυο Ελλήνων που βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα και βίωσαν την πιο μεγάλη κατάρα που μπορεί να δώσει ο Θεός σε μια χώρα, τον Εμφύλιο πόλεμο, παρουσιάζει με αριστοτεχνικό τρόπο ο παλαίμαχος δημοσιογράφος της ομογένειας 
Διονύσης Κονταρίνης
στο νέο του βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε με τίτλο 
«Οι Αντίθετοι».

Τον εμφύλιο πόλεμο όπου σκοτώνει ο πατέρας το παιδί και ο αδελφός τον αδελφό. Ο Φώτης του Εθνικού στρατού και ο Λευτέρης του Δημοκρατικού «συναντιούνται» πάνω στα βουνά του Γράμου τραυματισμένοι και οι δυο και εγκαταλελειμμένοι μια και θεωρήθηκαν νεκροί από τους συναδέλφους ή τους συντρόφους τους. Και εκεί βιώνουν την φρίκη του εμφυλίου. Με αριστοτεχνικό τρόπο ο συγγραφέας παρουσιάζει τα διφορούμενα συναισθήματα και των δύο που η μια λογική, η διανοητική, ο νόμος, επιβάλει την εξόντωση του αντιπάλου και η άλλη λογική, η συναισθηματική, βλέπει το παράλογο του πράγματος μια και ο αντίθετος είναι Έλληνας, συνομήλικος, ομόγλωσσος και ομόθρησκος.

Τον εμφύλιο πόλεμο όπου σκοτώνει ο πατέρας το παιδί και ο αδελφός τον αδελφό. Ο Φώτης του Εθνικού στρατού και ο Λευτέρης του Δημοκρατικού «συναντιούνται» πάνω στα βουνά του Γράμου τραυματισμένοι και οι δυο και εγκαταλελειμμένοι μια και θεωρήθηκαν νεκροί από τους συναδέλφους ή τους συντρόφους τους. Και εκεί βιώνουν την φρίκη του εμφυλίου. Με αριστοτεχνικό τρόπο ο συγγραφέας παρουσιάζει τα διφορούμενα συναισθήματα και των δύο που η μια λογική, η διανοητική, ο νόμος, επιβάλει την εξόντωση του αντιπάλου και η άλλη λογική, η συναισθηματική, βλέπει το παράλογο του πράγματος μια και ο αντίθετος είναι Έλληνας, συνομήλικος, ομόγλωσσος και ομόθρησκος.

Οι αντίθετοι, ομονοούν και από αντίπαλοι γίνονται φίλοι και συνοδοιπόροι στον αγώνα πλέον της επιβίωσης. Ο ένας βοηθάει τον άλλον για να αντέξουν και να επιβιώσουν ζώντας στα αφιλόξενα κακοτράχαλα βουνά της περιοχής σε μια κοινή πλέον προσπάθεια να περάσουν τα σύνορα με την Αλβανία. Η Τύχη τους όμως τους επιφυλάσσει και άλλες κακουχίες. Και οι δύο παράνομοι πλέον, και από τα δύο στρατόπεδα, γιατί δεν εξόντωσαν τον αντίθετο και δεν έθρεψαν το είναι τους με το αίμα του αντιπάλου, βρίσκονται κυνηγημένοι από τον Εθνικό στρατό μια και τα ίχνη που άφηναν πίσω τους ήταν ικανά για να τους εντοπίσουν. Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής φίλοι και συμπαραστάτες στην προσπάθειά τους. Ο Εθνικός στρατός, με μια ολόκληρη διμοιρία, εχθρός τους. Οι Άγγλοι διοικητές στυγνοί. Εξοντώστε τους! Τριάντα άνθρωποι σε ένα αγώνα για να εξοντώσουν δυο νέους ανθρώπους που τόλμησαν να ακούσουν την καρδιά τους και στασίασαν απέναντι στην στρεβλή λογική του νόμου.

Τι θα γίνει όμως με τον Φώτη και τον Λευτέρη;

Θα γλιτώσουν;

Θα περάσουν τα σύνορα με την Αλβανία για να κερδίσουν την ζωή τους;

Ανεξάρτητα όμως από την Τύχη των δύο πρωταγωνιστών ένα είναι το επιμύθιο της ιστορίας που περιγράφεται στο βιβλίο. Ο νόμος, ο νόμος
 του ισχυρού, ο νόμος που επιβάλλουν οι "σύμμαχοι", οι "φίλοι" και οι "σωτήρες" μας, ο νόμος που υπερασπίζονται οι εγκάθετοι προδότες και χαμαιλέοντες δεν αφήνει κανένα περιθώριο στη συνείδηση. Εκτελείς και βγαίνεις παραπονούμενος. Δεν υπάρχουν συναισθήματα, δεν υπάρχουν αξίες. Υπάρχουν μόνο διαταγές. Όσο σκληρές και απάνθρωπες και αν είναι, είναι διαταγές που επιβάλλονται από τους ισχυρούς και υπερασπίζουν συγκεκριμένα συμφέροντα.

«Οι Αντίθετοι» ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ 
Σχήμα: 24x17, Σελίδες: 312, ISBN: 978-960-6798-85-6
Τιμή: $ 20.00



Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Ο Εαυτός μου










                                                         Χαραυγή

Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ

Επιτέλους  βρήκα αυτό που έλειπε απ’ τη ζωή μου.
Βρήκα έναν εαυτό
έναν που είχε γνώμη,
για καλό ή για κακό,
Έναν εαυτό που παραδέχεται τα δάκρυα,
για χαρά ή για λύπη.
Έναν εαυτόν δικό μου, αυτόν που βλέπεις
Έμεινα η ίδια κι εσύ είσαι παντοτινά δικός μου.
Ω! εαυτέ μου, εσύ είσαι ολοκληρωτικά δικός μου!

Κλεοπάτρα Παναγιωσούλη.
Από την Πρώτη ανθολογία της Ξενιτιάς, Νυρεμβέργη  2002

Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Διάφορα Σαββατιάτικα...

 Είδα, γραμμένο σε τοίχο, το αναρχικό:

(Εγώ πουλάω την ψυχή μου / στον έμπορα για δυο ψωμιά.
Κι εσύ γυρεύεις την αλήθεια / στης Χαλιμάς τα παραμύθια).


Τα νέα «Δραχμονομίσματα»… Να τα περιμένουμε; Ρωτάω.


Διαβάστε κι εδώ:

Σούπερ-κάδος, σε ένα στενάκι στο Ψυχικό...



Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Καλημέρα!!!



Καλημέρα.
Είναι μια λέξη.
Είναι τέσσερεις συλλαβές.
Είναι οκτώ γράμματα.
Σκέφτηκε ποτέ κανείς τι και πόσα μπορεί να λέει;
Εξαρτάται αν βγαίνει από το στόμα ή αν βγαίνει από την καρδιά.
Όμως πάντα μ΄ένα γλυκό χαμόγελο!!!

Ντένης Κονταρίνης