Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Κοιτάζω τα καράβια που περνάνε...

Αφιερωμένο στο φίλο μου Γαβριήλ…



Κοιτάζω τα καράβια που περνάνε
Και πάνω τους αγάπες ναυαγοί
Ψάχνουν άλλη γη, άλλες στεριές ζητάνε
Μ’όνειρα παλιά σ’άλλη ξενιτιά πάνε
Νομίζω πώς φωνάζουν τ’όνομά μου
Κι ακούω τη καρδία μου να χτυπά
Πάρε μας μακριά, μου λένε τα ονειρά μου
Μα καρδιά μου εσύ λύγισες ξάνα, σήμερα.
Τι φοβήθηκες ψυχή μου
Που θα μείνω μοναχή μου;
Ή το δρόμο που θα ταξιδέψω;
Έχω τόσο πόνο ακόμα να ξοδέψω
Έχω και τα λάθη μου μάζι μου.
Κοιτάζω τα φεγγάρια που περνάνε
Κι ακούω τη μοναξιά μου να μιλά
Στείλε μας ψηλά, μου λένε τα φτερά μου
Μα καρδιά μου εσύ λύγισες ξάνα, σήμερα.
Τι φοβηθηκες ψυχή μου
Που θα μείνω μοναχή μου;
 Ή το δρόμο που θα ταξιδέψω;
Έχω τόσο πόνο ακόμα να ξοδέψω
 Έχω και τα λάθη μου μάζι μου.
Πάντα έβαζα στην άκρη
Το περίσσευμα απ’το δάκρυ
Να ζεσταίνει της καρδιάς το κρύο
Πάντα είχα φυλαγμένο ένα αντίο
Να το ρίχνω στου καιρού την άκρη.

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Η Παρέα

Απο αριστερά προς τα δεξιά, όρθιοι ο κ, Κ. Λυκογιάννης η κυρία Λυκογιάνη, ο κ. Δημήτρης Τριγώνης, Φίλος τω Κοντομέρκων μου διαφεύγει τ' όνομά του, ο κ. Τ. Μουζάκης. Καθιστοί Η κ. Στέλλα Φόλλεντερ, η κ. Βάνα Κοντομέρκου, ο κ. Ανδρέας Κοντομέρκος η κ. Νεοφώτιστου
                                            ******************

Τούτος ο χώρος ανήκει στην ΠΑΡΕΑ!
Έτσι λοιπόν, μια καλοκαιρινή βραδιά Ιουνίου 2013 συγκεντρωθήκαμε όλοι μαζί, οι της Παρέας Νέας Υόρκης, σε μια εκδήλωση λογοτεχνικής χροιάς. Θεώρησα σωστό να δημοσιεύσω τις φωτογραφίες που είχε την καλοσύνη να μου στείλει η Άσπα στους ΑΝΤΙΛΑΛΟΥΣ σε αυτή την ιστοσελίδα που ανήκει σε όλους εμάς. Μερικοί είχαν φύγει νωρίς οπότε δεν πρόλαβαν να φωτογραφιθούν, όπως ο  φίλος Ντένης Κονταρίνης


κ. Κοντομέρκου, Άσπα Τριγώνη  Δημήτρης Τριγώνης Ανδρέας Κοντομέρκος

***********

Όρθιοι Σεραφείμ Λάζος, Γαβριήλ Παναγιωσούλης, Νίκος Λιψάνος, μου διαφεύγει τ' όνομά του, Τ. Μουζάκης,   καθιστοί κ. Κ. λυκογιάννης, Α. Κοντομέρκος, κ. Νεοφώτιστου
*****************

Δημήτρης Μουστάκης, Στέλλα Φόλλεντερ , Γαβριήλ παναγιωσούλης
****************

Άσπα Τριγώνη, Τ. Μουζάκης, Δ. Μουστάκης Νίκος Αλεξίου, Δ. Τριγώνης, Ν. Λιψάνος
                                                      *************
  
                                   Γαβριήλ Παναγιωσούλης

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Λίγο ψηλότερα… με τον Μάνο…


«Αν μπορούσα να ξαναγύριζα σε εκείνο τον καιρό, όχι γιατί θα ήμουν πιο νέος αλλά γιατί δεν θα γνώριζα τη φρίκη των κατοπινών καιρών».

Μάνος Χατζιδάκις


Ο καθένας μας χρειάζεται, που και που, να ακούει μουσική ή τραγούδια
του Μάνου Χατζιδάκι,
γιατί ακούγοντάς τα σηκώνεσαι λίγο ψηλότερα…

Κάπως έτσι συμβαίνει κάθε φορά που παίζει τούτο το τραγούδι...




Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Πρώτο θέμα, στον σημερινό γαλλικό Τύπο η ΕΡΤ

Συνεχίζει να κάνει το γύρο του κόσμου στα διεθνή ΜΜΕ η είδηση για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Πρώτο θέμα, στον σημερινό γαλλικό Τύπο, όπου κορυφαίες εφημερίδες, όπως οι Liberation, LeMonde, L'Humanité και  Le Figaro, επέλεξαν αυτή την είδηση ως κεντρική στο πρωτοσέλιδο τους σήμερα, Πέμπτη. 
Οι γαλλικές εφημερίδες Liberation, L'Humanité, Le Figaro και LeMonde με εξώφυλλο σήμερα την ΕΡΤ ως βασικό θέμα και τον ευρηματικό τίτλο σε μαύρο φόντο: «Ποιος έσβησε την τηλεόραση;»


Με το σήμα της ΕΡΤ βγήκε χθες για κάποιες ώρες το κρατικό κανάλι των Βρυξελλών Tele Bruxelles. «Η ιδέα ήρθε από το έντονο συναίσθημα που νιώσαμε όλοι από τη βιαιότητα, την αγριότητα με την οποία διακόπηκε το πρόγραμμα», είπε ο γενικός διευθυντής του καναλιού.

Kάτω από το σήμα της ΕΡΤ υπήρχε η λέξη "αλληλεγγύη".

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

«Σιώπησαν» την ΕΡΤ… τη φίμωσαν…


Απίστευτο!!! … κι όμως


Η δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη

«Στέκομαι στο πλευρό των εργαζομένων με όσες ηθικές δυνάμεις διαθέτω», τονίζει σε δήλωση ο Μίκης Θεοδωράκης αναφορικά με την απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ.
«Ενώ ακόμα και το ΔΝΤ καταγγέλλει την καταστροφική πολιτική της τρόικας σε βάρος του λαού μας, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να πειθαρχεί στις εντολές της που τώρα περνούν στη φάση της εξόντωσης των υπαλλήλων του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ πετώντας στους δρόμους χιλιάδες οικογένειες» υπογραμμίζει ο Μίκης Θεοδωράκης και προσθέτει:
«Νομίζω ότι το ποτήρι της οργής έχει πια ξεχειλίσει και ότι όλοι οι Έλληνες πρέπει σαν ένας άνθρωπος, να πουν ένα βροντερό όχι σε αυτή την ανελέητη επίθεση. Σε ότι αφορά της ΕΡΤ λόγω και της θητείας μου στα μουσικά σύνολά της έχω ιδιαίτερους λόγους να δηλώσω ότι στέκομαι στο πλευρό των εργαζομένων με όσες ηθικές δυνάμεις διαθέτω».
Τη δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη μετέδωσε η ΝΕΤ.

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Σ' ένα καφενεδάκι,







                                         Στην Φωτογραφία,
Κλεοπάτρα Παναγιωσούλη, Ντένης Κονταρίνης, Γαβριήλ Παναγιωσούλης 
           

Σ’ ένα καφενεδάκι.

Δεν υπάρχει σήμερα ζωή χωρίς τεχνολογία,
Μέσα απ’ την οθόνη μίλησα μαζί σου,
Σε συνάντησα, μα ποτέ δεν σε είδα.
Κοιτάζοντας την άψυχη οθόνη
Πατώντας τα κουμπιά του πληκτρολογίου μου
Ήρθε η μέρα ν’ αποδείξεις τα λόγια σου.
                        ***
Σ’ ένα καφενεδάκι στο κέντρο της πόλης το ραντεβού μας,
Πλησίασα το καφενεδάκι, ένα χαμόγελο άνθιζε στα χείλη μου
Δοκίμασα να σοβαρευτώ
Πεταλούδες φτερούγιζαν στο στομάχι μου
Το ημίφως μου έδινε στα νεύρα.
Κάθισα στο τραπέζι όπως είχαμε συμφωνήσει,
Ακούμπησα το κόκκινο τσαντάκι
Κι οι οπτασίες αγνώστων σκιών τρεμόσβηναν απ’ τα καντήλια
                        ***
Έκανε ζέστη, ιδρώτας έτρεχε απ το πρόσωπό μου,
Μουσκεύοντας τα χέρια μου.
Κοίταξα γύρω μου, υπήρχαν κι άλλα τρεμοσβήνοντας
Καντήλια,
Μια ατμόσφαιρα μυστηρίου ή αβεβαιότητας μ’ έπνιγε,
Τακτικά έπινα τον καφέ μου σ’ αυτό το καφενεδάκι.
Η απόσταση απ’ την είσοδο στο τραπέζι φαινόταν ατελείωτη,
Άρα ήταν πάντα τόσο μεγάλη;
                        ***
Περίμενα και περίμενα, περιμένοντας  να σε δω
Αλλά ποιος να ήσουν εσύ;
Περίμενα και περίμενα,
Είμαι τόσο ευτυχισμένη που περίμενα!
                        ***
Κλεοπάτρα Παναγιωσούλης

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗ Κ. ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Του Κωνσταντίνου Λυκογιάννη /  Ν.Υ.


Hold your horses
       Κυρία Διαμαντοπούλου,
Σας εύχομαι υγεία και μακροημέρευση.


Είδα στη τηλεόραση το τελευταίο τμήμα της συνέντευξής σας στο δημοσιογράφο κ. Κοττάκη, στην εκπομπή ΑΛΛΗ ΟΨΗ και, ομολογώ, με απαγοητεύσατε. Σας θεωρώ μια σώφρωνα πολιτικό που πάντα ακουμπά στο χώμα και ρεαλιστή, που πιστεύει ότι η πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού και επομένως δεν θα μπορούσατε να υιοθετήσετε δονκιχωτικούς οραματισμούς ίδρυσης νέου δικού σας πολιτικού κόμματος. Με αυτό το τρόπο δεν βοηθιέται η Ελλάδα, μα ούτε και Σεις.

Ξέρετε πολύ καλύτερα από κάθε άλλον, γιατί ζήσατε ενεργά τη τελευταία πολιτική πραγματικότητα της χώρας μας, ότι μικρά κόμματα και μάλιστα αυτά  που προέρχονται από αποσχίσεις κομμάτων εξουσίας, δεν ευδοκιμούν. Ονόματα, όπως Μάνος, Σαμαράς, Αβραμόπουλος, Στεφανόπουλος, Τσοβόλας, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη, κ.α., όχι μόνο έφαγαν τα μούτρα τους, αλλά μερικοί, και εξαφανίστηκαν από τη πολιτική σκηνή. Γιατί Εσείς νομίζετε ότι θα έχετε καλύτερη τύχη; Δεδομένου ότι επί δεκαετίες υπήρξατε μέλος της φρουράς, που άφησε αφύλακτη τη κερκόπορτα για να μπουν οι δανειστές; Μα, θα μου πείτε, σύμφωνα με το δόγμα του συντρόφου Σημίτη, «αν έχεις αποδείξεις, πήγαινε στον εισαγγελέα», μπορεί κανείς να αποδείξει ότι ήμουν και εγώ καλεσμένη στο πάρτυ της ρεμούλας;  Ασφαλώς όχι, αλλά μπορείτε και Σεις να αποδείξετε ότι δεν είσαστε;       

Αναδημοσίευση από τις ΑΠΟΨΕΙΣ
Διαβάστε όλο το άρθρο του κ. Λυκογιάννη κάνοντας κλικ ΕΔΩ

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Μακρινοί Αντίλαλοι, τόπος για δεύτερους ρόλους (?)…


Στη δεύτερη απόπειρα να ξαναζωντανέψουν οι Μακρινοί Αντίλαλοι και να γίνει αυτός ο χώρος, όπως τον ονειρεύτηκα, ένας «ιδιόκτητος» χώρος για την «Παρέα», ζεστός, οικείος, φιλόξενος, επιθυμητός, αφιερωμένος σ’ αυτήν, όπου το κάθε μέλος της θα «άπλωνε στο τραπέζι» το όποιο θέμα, τις σκέψεις, τους προβληματισμούς και όσα άλλα προέκυπταν. Τον ίδιο τον εαυτό του! Γιατί τι άλλο μπορεί να είναι ο εαυτός μας, παρά οι σκέψεις μας, οι θέσεις μας, ό,τι εξομολογούμαστε στα γραφτά μας, οι αγάπες,  οι εμμονές και οι αντιδράσεις μας... στο παραμικρό και στο ασήμαντο. Μέσα από κει θα αναπτυσσόταν ο διάλογος, η ανταλλαγή απόψεων, τα σχόλια και οι λύσεις. Η ελεύθερη έκφραση της γνώμης, ο διάλογος ώστε να αναδείξει ο καθένας την αλήθεια της δικής του άποψης. Συναισθήματα ένα σωρό. Λόγια που θα ’βρισκαν ανταπόκριση στην ψυχή μας. Κι Αγάπη, όση θα έδινε ο ένας στον άλλον σαν να ’ταν η πιο απλή υπόθεση της ζωής. Γενικά. Αποτυπώματα ανθρώπων σ' ένα Ιστολόγιο. Φίλων!
Και μολονότι έγινε με περισσή αγάπη, η αποδοχή δεν ήταν ενθουσιώδης, μηδέ αμοιβαία η αγάπη… Παρηγοριά η αμοιβαία αγάπη. Έτσι δεν είναι; Δυστυχώς, όμως, δεν κατάφερε να κερδίσει την υποδοχή που περίμενε και να αγκαλιαστεί όπως αναζητούσε. Μάλλον δεν ήταν δυνατό το ερέθισμα. Τελικά, δεν επετεύχθη η απαρτία. Με τρεις συμμετοχές και μόνο, αλίμονο, τί να κάνεις. Κι όση προσφορά βοήθειας θα χρειαζόταν, οι «συνοδοιπόροι» ήταν δοτικοί και διαθέσιμοι. Αλλά… Έτσι, δείχνει να αποτυγχάνει το πόνημα και πάλι. Τι κρίμα. Προσωπικά –και συμπαθάτε με– σε μένα δείχνει –και είναι– αδιανόητο!
Τα περισσότερα μέλη προτιμούν ακόμη την ανταλλαγή μηνυμάτων μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) ακόμα κι αν το αρχικό θέμα παίρνει ατέρμονες διαστάσεις… μέχρι αλλοιώσεως! Γνωστή η αρχή - άγνωστο το τέλος (και το μάκρος) της κάθε συζήτησης, του κάθε θέματος. Μέσα σ’ αυτά μοιράζονται απλόχερα και μπερδεύονται προσωπικά, φιλοφρονήσεις, γνώμες, θέσεις, ιδέες, ακόμα και φιλοσοφία, ποίηση, λογοτεχνία, όνειρα... Κι άντε μετά να βρεις τα χαμένα –ωραία και ενδιαφέροντα, οπωσδήποτε– κομμάτια της σκέψης και της αλήθειας του καθενός, στους κάδους της ανακύκλωσης. Αλήθεια, «πόσα ωραία και ενδιαφέροντα» χαραμίστηκαν και χαραμίζονται;…
Αλλά έτσι είναι, δεν κόβονται εύκολα βολεμένες συνήθειες, που οπωσδήποτε είναι σεβαστές!
Πόσο άβολο είναι τελικά να υποστηρίζεις κάτι, να επιμένεις, να απολογείσαι…