Στο Γαβριήλ, το ζωγράφο της ζωής.

Αν ήσουνα ζωγράφος θα ζωγράφιζες μέλισσες, πεταλούδες,
εκείνες είναι πινελιές στο παζλ της ζωής.
Θα ζωγράφιζες αγριολούλουδα, εκείνα σε οδηγούν στο μονοπάτι του ήλιου,
το γνωρίζουν, είναι η ανάσα της ζωής τους.
Αν ήσουνα ζωγράφος , θα ζωγράφιζες
αυτόν που βλέπεις μέσα στον καθρέφτη σου
και θα κοίταζες το μεγαλείο της καρδιάς σου.
Αν σου έλειπε αγάπη, την εισέπραξες αυτήν την ημέρα
με τα μηνύματα που μίλησαν και είπαν:
« Δεν σου λείπει, την έχεις κερδίσει και δε σ’ αφήνει »
Το αφιέρωμά σου, δεκτό.
Το άστραμμα του ουρανού,
μας έστειλε ιερό φως και σε είδαμε κοντά μας.
Ένα καντιλάκι, στο εικονοστάσι του ουρανού,
θα είναι πάντα αναμμένο και με λάδι γεμάτο!
Όμως λες, πως δεν είσαι ζωγράφος, μα ένας απλός άνθρωπος.
Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος ζωγράφισε στο νου,
εικόνες και γράμματα και βλέπεις το αποτέλεσμα.
Τι κι αν δεν ξέρεις να κρατάς πινέλο στο χέρι,
ξέρεις να κρατάς τους πάντες γύρω σου
και να μοιράζεσαι μαζί τους ότι δικό σου.
Το λόγω σου και του νου σου τα γεννήματα.
Η γαλάζια κορδέλα με το ευχαριστώ σου,
πέρασε στις συνειδήσεις, και έδωσε γεύση γλυκιά.
Οι σκέψεις θα είναι πάντα κοντά στο ΦΙΛΟ τον χρειαζόμαστε.
Είναι είδος προς εξαφάνιση.
να είσαι καλά Γαβριήλ και
Σε ευχαριστώ που με θεωρείς φίλο.

Δημήτρης Γ. Ζαχαρόπουλος