ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ - ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΠΕΝΤΕ ΗΠΕΙΡΩΝ
Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η
ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 2002 - ΕΔΡΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Ε.Ε.Λ.Σ.Π.Η
ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ 2002 - ΕΔΡΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
15 Ιανουαρίου 2007
Προς τον διωκόμενο άνθρωπο του πνεύματος της Τουρκίας που τολμάει να εκφραστεί
Από το Δ.Σ. της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων(ΕΕΛΣΠΗ), μιας ομάδας ανήσυχων συγγραφέων, δημοσιογράφων, εκδοτών και επιστημόνων ανά τον κόσμο, μετά την σύλληψη και φίμωση συγγραφέων, δημοσιογράφων και εκδοτών στην Τουρκία
Φίλε και συνάδελφέ μας,
Επανάσταση, πόλεμος, πραξικόπημα, / ξανά και ξανά και ξανά. / Ενώ ένας τυφλός ζητιάνος / κρατώντας ένα κλουβί στο χέρι / περνάει, κτυπώντας το μπαστούνι του / πάνω στο μαύρο δρόμο...
Το ποίημα του Φερεϋντούν Φαρυάντ[1], από το βιβλίο του με τίτλο «Heaven without a passport» (σ. 23), δίνει το κεντρικό μήνυμα της κάθε προσπάθειας ενός διανοούμενου ανθρώπου ανάμεσα στις προκλήσεις αντίξοων συνθηκών και πολιτευμάτων. Είναι όμως αυτές οι αντίξοες συνθήκες το κίνητρο για τον βαθυστόχαστο συγγραφέα, το ψωμί και το τυρί για τον μελετημένο και αμερόληπτο δημοσιογράφο;
Αγαπητέ μας αδερφέ είμαστε κοντά στη σκέψη και στις απεγνωσμένες σου προσπάθειες λύτρωσης, πρώτα της συνείδησής σου και κατόπιν της αλήθειας. Είμαστε κοντά σου αναγνωρίζοντας το δράμα σου και, τουλάχιστον νοερά, δεν θα σε ξεχάσουμε, ούτε σαν οργανισμός αλλά ούτε και σαν άτομα, οι συνάδελφοί σου.
Τα κίνητρά μας δεν είναι τίποτε άλλο από αγνές προσπάθειες αποκατάστασης και στήριξης της δικαιοσύνης, ειδικά στην περίπτωση του εκδότη Ραγκίπ Ζαράκολου. Δεν αποσκοπούμε σε κανένα πολιτικό ή εθνικό όφελος και δεν αναζητούμε κανένα όφελος από οργανισμούς κυβερνητικούς ή ιδιωτικούς. Είμαστε η φωνή του ευαίσθητου για χάρη της ευαισθησίας στις καταστάσεις που αφορούν την καταπίεση της έκφρασης οπουδήποτε στον κόσμο.
Σε συγχαίρουμε για τον ηρωισμό και την αυτοθυσία σου. Η στάση σου μας δίνει το θάρρος και το κουράγιο που χρειαζόμαστε ενώ μας διδάσκει τόσα πολλά. Συνέχισε τον αγώνα σου...
Συνυπογράφουν μέλη της ΕΕΛΣΠΗ και άλλοι συγγραφείς/δημοσιογράφοι/εκδότες:
Βάιος Φασούλας, Ελλάδα
Γιώργος Πλακιάς, Γερμανία
Σπύρος Δαρσινός, Η.Π.Α.
Στράτος Δουκάκης, Ελλάδα
Παντελής Ξανθίδης, Ελλάδα
Γαβριήλ Παναγιωσούλης, Η.Π.Α.
Κώστας Δουρίδας, Καναδάς
Γιώτα Στρατή, Η.Π.Α.
Ελευθερία Μπέλμπα, Ελλάδα
Νίκος Παλαμήδης, Ελλάδα
Στέλλα Ζαμπούρου-Φολλεντερ, Η.Π.Α.
Γιώργος Αύρας, Ευρώπη
Ιάκωβος Γαριβάλδης, Αυστραλία
Φερεϋντούν Φαρυάντ, Ελλάδα
Σοφία Κοντογιώργου Κόστος, Η.Π.Α.
Φαίδων Θεοφίλου, Ελλάδα
[1] Ο Φερεϋντούν Φαρυάντ, ζει στην Αθήνα, είναι Πέρσης στην καταγωγή, ποιητής και υπήρξε φίλος του Γιάννη Ρίτσου ο οποίος προλογίζει και την ποιητική του ανθολογία.
Καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να διαβάσω την πρώτη σελίδα παρά μόνο τα σχόλια. Μου εμφανίζονται κινέζικα. Μπορεί κάποιος να βοηθήσει?
Θα ήταν καλό να βάζατε και το όνομά σας, θέλουμε να σας βοηθούσαμε αλλά δεν ξέρουμε σε ποιον να απαντήσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί μου φίλοι, καλωσορίζω κι εγώ στην παρέα μας τον αγαπητό κ. Φαίδων Θεοφίλου, τον συγχαίρω μάλιστα για τις παρατηρήσεις του στο Μήνυμα αλληλεγγυής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα με πολύ ενδιαφέρον τις παρατηρήσεις του στo μήνυμα αλληλεγγύης, σε πολλά σημεία έχει δίκιο, αλλά η εελσπη τα μέλη της ακόμα και το Δ.Σ. επαναπατριζόμενα ή μη, το κάθε ένα έχει διαφορετική επιρροή από τα μέρη που έχουν ζήσει, από τα μέρη που έχουν
ωριμάσει ως άνθρωποι. Αυτό που κυρίως μας ενώνει είναι η ελληνική γλώσσα και ο διακαής πόθος του νόστου, εμείς που ζούμε στα ξένα, αν είχαμε διαπρέψει σε επιστημονικά ή φιλολογικά, ή πνευματικά επίπεδα θα είχαμε χάσει και την επαφή με την γλώσσα μας.
«Το ότι έχουμε την ψευδαίσθηση πως κάτι κάναμε,» ασφαλώς είναι αστείο, το "τι άραγε να φοβόμαστε,» κι αυτό ακούγεται εκτός θέματος. Μα και το « επαρχιακός εμποράκος» Ε! αυτό μου θύμισε τις κλειστές πόρτες του τότε ελληνικού κατεστημένου, μου άρεσε, με έφερε πίσω στα παιδικά μου χρόνια.
Από πολλά χρόνια πριν μέσω υπολογιστή γνωρίζω την κ. Σοφία Κόστος ως μαχητική υπερασπίστρια των μειονοτήτων της Τουρκίας Ελλήνων και Αρμενίων, θυμάμαι μάλιστα μια φορά μέχρι Βραζιλιάνο ποιητή είχε φέρει στην παρέα.
Χαιρετισμούς, κι ακόμα μια φορά ένα καλωσόρισμα στον φίλο Φαίδων Θεοφίλου.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη