Είναι η αγάπη φονικό που
ζωντανό σε αφήνει
Είναι η αγάπη ξενιτιά που
παίρνει το παιδί σου,
Μα κάθε μέρα καρτερεί μη
και γυρίσει πίσω
Είν’ η αγάπη χείμαρρος που
χυμά και σε συντρίβει
Είν’ η αγάπη όνειρο που
θέλεις για να τρέξεις,
μα απ’ τη γη τα πόδια σου
δεν λεν να ξεκολλήσουν.
Αγάπη είναι ν’ αγαπάς
όποια πληγή σου ανοίγει,
Αγάπη είναι η μοναξιά που
πρέπει στον καθένα,
Αγάπη είναι να κοιτάς την
πόρτα ολοένα
Αγάπη είναι να μιλάς στα
φύλλα και στα δέντρα,
Στις πέτρες, στα
τριαντάφυλλα, στους τοίχους, στα ταβάνια
Από τη Λένα Κιτσοπούλου
Πηγή: Lifo.gr
Ωραίο Ποίημα δημοσιευμένο από χέρι καλλιτέχνη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγάπη μια λέξη με τόσες πολλές σημασίες, που σκλαβώνει, που ελευθερώνει, που αναζωογονεί, που παθιάζει, που πετά στους αιθέρες παρέα με ρομαντισμό, που ελπίζει.
Πια να διαλέξω; Ε! Αυτό έγκειται στην πείρα κάθε ενός μας,
Αλλά ας αρχίσω με τον ρομαντισμό και τελειώσω με το ανεξήγητο παθιάζει!
Είναι αίνιγμα,
Όχι δεν υπάρχει λύση, παρά μόνο η ολοκλήρωση,
ή άτακτη υποχώρηση.
Γαβριήλ
Πόσο ακόμα θα υμνηθεί η αγάπη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει τέλος...
Και να πεις ό,τι θέλει να την περιγράφουμε και να την υμνούμε ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει μονάχα ἒλεύθερη κι αδέσμευτη μέσα μας να είναι.
Εχει τόση αυτοπεποίθηση και δύναμη η ίδια που, από μας,ύμνους δεν περιμένει.
Μόνο να την ακολουθούμε μένει
γιά νά μαστε ευτυχισμένοι