ακούστε, ακούστεφοράω δερμάτινες μπότες ως το γόνατο
Χοντρό δερμάτινο παντελόνι
Δερμάτινο μπουφάν με φερμουάρ κλειστό
ως το σαγόνι μου
Υπερισχυμένο κράνος μέχρι το στήθος μου
Κι' έχω και μια μηχανή χιλιάδων ίππων
πού την λένε ΕΠΟΧΗ
Και τρέχω τρέχω με χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα
Τρέχω αντίθετα από την φόρα του φωτός
Δεν νιώθω τίποτα
Δεν ακούω τίποτα
Παρά μόνο την ταχύτητα του θανάτου
Τώρα αρχίζω ΝΑ φοβάμαι
Δεν μπορώ νά σταματήσω
Δεν μπορώ νά ελέγξω την μηχανή μου
Δεν μπορώ ΝΑ ελαττώσω ταχύτητα
Το πόδι μου μούδιασε, κόλλησε στο γκάζι
Σταματήστε με. Σταματήστε με...
Δεν βλέπετε;
Θα εκτιναχτώ θα εκτιναχτώ πάνω στη αρχή του φωτός
Θα γλιστρήσω στο αίμα πού σκόρπισε η μηχανή μου
Βοήθεια βοήθεια ποιητές
Κάντε κάτι ποιητές
Τρυπήστε το κράνος μου με στίχουςαιχμηρούς
Τρυπήστε το μπουφάν μου στο μέροςτης καρδιάς μου
Τρυπήστε τις αισθήσεις μου
ΝΑ πονέσω
Νά κλάψω
Ν' ακούσω
Νά αισθανθώ
ΝΑ σταματήσω
Νά μετανιώσω
Νά νιώσω
Νά νιώσωωωωωωωωωωωωωωωωωω
Σπύρος Δαρσινός
Με τη «Μηχανή» σου, Σπύρο μας πήρες κι εμάς σβάρνα και μας σέρνεις από πίσω σου. Η μόνη διαφορά, φίλε, είναι ότι, εγώ τουλάχιστον, σε νιώθω, σε ακούω, αλλά αδυνατώ να σε βοηθήσω διότι δεν είμαι ποιητής! Αδυνατώ (ή μάλλον δεν θέλω) να σου τρυπήσω το κράνος, ούτε το μπουφάν σου και με τίποτα τις αισθήσεις σου, απλά γιατί δεν θέλω να πονέσεις, να κλάψεις, ν’ ακούσεις, να αισθανθείς, να σταματήσεις, να μετανιώσεις, να νιώωωωωωωωσεις, ναι για να σε έχουμε, να σ’ ακούμε, να σ’ αγαπάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ.Δ.
Στράτο,μακάρι να ειχαν ολοι οι ποιητές την ποίηση της ψυχής σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσυ,δεν χρειάζεται να με τρυπήσεις με στίχους αιχμηρούς,η θέρμη των ομορφων συναίσθημάτων σου λυώνει και σιδερένιες πανοπλίες.
Σ'ευχαριστώ για την αγάπη σου και
τις υπερατλαντικές αισθήσεις σου
Σπύρος Δ.
"Ο ποιητής κάνει τους αναγνώστες του να μοιραστούν συνειδητά μαζί του, νέα συναισθήματα που δεν είχαν νιώσει πιο πριν" T.S.Eliot
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους αναγκάζει ν' ακούσουν τον αντίλαλο της δικής του φωνής ακόμα κι αν φωνάζει στο χάος.
Όταν ήμουνα μικρός ήταν ένας Ιταλός κατακτητής ο οποίος μας είχε κατασχέσει το ένα μας σπίτι, Βιόλα τ' όνομά του. Ήταν ματοσυκλετηστής. Μια μηχανή κατάμαυρη γιαλισμένη, το καμάρι του, φορούσε και μαύρα γυαλιά έμοιαζε με αεροπόρο του χωματόδρομου. Πιτσιρικάς τ' όνειρό μου ήταν όταν μεγαλώσω να γίνω κι εγώ ματοσυκλετηστής, δυστυχώς μεγάλωσα γέρασα αλλά τέτοια ικανοποίηση δεν πρόφτασα να μάθω. Αλλά ευχαριστώ τον Σπύρο νοερά καβάλησα κι εγώ τη μηχανή του κι έγινα ο πεζός αεροπόρος του χωματόδρομου.
ΑπάντησηΔιαγραφήφανταστικό!
Γαβριήλ