Δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία...η ζωή είναι αλλαγή και ελευθερία...
Αν το θέλω τραγουδώ για το φεγγάρι...
ή σωπαίνω κι η στιγμή μου όπου με πάρει...
Δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία...
η ζωή ποτέ δεν θα ’ναι μια ευθεία...
Χθες έβρεχε ο ουρανός κι απόψε έξω χιονίζει...
και αύριο ο ήλιος θα ξεπεταχτεί κι άνοιξη θα μοσχομυρίσει...
Δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία...
ούτε η λύπη ούτε η χαρά είναι μόνιμη ιστορία...
Σήμερα πικρό κι ακράτητο ίσως το δάκρυ τρέχει...
κι αύριο θ’ αναρωτιέται η καρδιά ποια θλίψη μέσα έχει...
Δεν υπάρχει πια καμιά αμφιβολία...
ούτε και χρειάζομαι εξηγήσεις και αίτια...
Χτες πίστευα απόλυτα πως σ’ αγαπώ...
μα σήμερα πριν ξημερώσει... άλλαξε απρόσμενα κι αυτό!...
Στέλλα Ζαμπούρου Φόλλεντερ
Πολλοί ποιητές τρέχουν πίσω απο την ποίηση .Στήν περίπτωση της καλής μας φίλης Στέλλας τρέχει η ποίηση στην ψυχή της,οπως το ρυάκι στο ρείθρο του.Γιατί,ειναι τόσο τρυφερή η ψυχή της που μπορεί το ρυάκι να στίβει σε κάθε ριζούλα που ειναι στη ροη του,και πλάι απο την ροή του,γιά να το ποτίζει.Καμιά φορά το ρυάκι...θολώνει ,γιατί εχει και τους δικούς του πόνους.Μα η ζήτηση πάλι το ξαστερώνει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπύρος Δαρσινός
Αλήθεια, πόση αλήθεια κρύβει η ποίηση της φίλης Στέλλας λες και περπατά στα σύννεφα κι από εκεί ψηλά διαβάζει την ψυχή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Χτες πίστευα απόλυτα πως σ' αγαπώ... μα σήμερα πριν ξημερώσει... άλλαξε απρόσμενα κι αυτό!...)
Δικά της τα λόγια, κατ' εμένα ο καθρέφτης της ανθρώπινης ψυχής...
Χαιρετώ
Γαβριήλ
Νεα Υόρκη