Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2007

Οχι Θλίψη, αλλά κατανόηση, αδελφοσύνη...

Λαβαίνοντας αφορμή από την επιστολή "Ω Θλίψη..." του φίλου Στράτου,

Αγαπητοί μου φίλοι σπαρμένοι στην παγκοσμιότητα των αντιλάλων της φωνής μας ένας αντίλαλος μιας φωνής που γυρίζω πίσω σε εμάς, είναι η ηχώ του ίδιου του εαυτού μας.
Μια παροιμία ισπανική λέει, Genio y figura hasta la sepultura. Που εννοεί: Ο χαρακτήρας σου (ευφυΐα σου) και η μορφή σου θα σε ακολουθούν έως το τάφο.
Με αυτό θέλω να τονίσω την διαφορετικότητα του χαρακτήρα κάθε ενός μας, κι ας έχουμε γεννηθεί στο ίδιο κράτος, το περιβάλλον όπου μεγαλώσαμε, οι συνθήκες συμβάλουν κατά ένα μικρό ποσοστό στην διαφοροποίηση του χαρακτήρα μας, αλλά πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο άνθρωπος γεννιέται δεν αλλάζει.
Ξεκινώντας από αυτό θέλω να τονίσω πρώτα απ’ όλα την ανθρώπινη ισότητα που πολλοί δεν παραδέχονται, μετά πρέπει να υπάρχει ένας σεβασμός στις σκέψεις του κάθε ενός μας. Φυσικό είναι ότι δεν μπορεί ποτέ να συμφωνούμε σε όλα, αλά αυτό είναι ανθρώπινο.
Πολλές φορές ψάχνουμε να βρούμε την ταυτότητά μας, ποιοι είμαστε, που βαδίζουμε;
Ποια τα σημάδια του περιβάλλοντος που μεγαλώσαμε;
Παίρνω ως παράδειγμα τον εαυτόν μου και συνοψίζω τη ζωή μου στις ακόλουθες λίγες γραμμές.
Είμαι αυτός που είμαι, είμαι αυτός που γαλουχήθηκε με την παγκόσμια αρμύρα της θάλασσας, αυτός που μεγάλωσε αγκαλιά με εκατοντάδες γυναίκες του λιμανιού, αυτός που βρήκε το βασίλειο του παραδείσου σε καταπράσινη μοναχική ζούγκλα, αυτός που τα σοκάκια της Νέας Υόρκης του προσέφεραν την άσχημη ζωή του πάντα ύποπτου εργένη, που έφθασε μέχρι να φυλακιστεί, απόρροια όλων αυτών είναι ο εαυτός μου να συμπεριφέρεται όπως αισθάνεται, σ’ ένα παγκόσμιο πνεύμα αδελφοσύνης, χωρίς να νοιάζεται τι θα πει ο διπλανός του, σεβόμενος όμως τις γνώμες των άλλων.
Υπάρχει χώρος για όλους μας, η ζωή μας είναι σα μια κουκκίδα άμμου που ύπαρξη της είναι μια στιγμιαία αναλαμπή στο διάβα του χρόνου, πριν χαθεί στο άπειρον.
Αλλά κατά βάθος -εδώ επαληθεύεται η Ισπανική παροιμία- είμαι όπως γεννήθηκα, Έλληνας!

Σας χαιρετώ
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη

2 σχόλια:

  1. Λένε ότι το θάρρος να πεις μερικά πράγματα, ξεκινά πάντα από μια φωνή, τη φωνή της καρδιάς. Υπάρχουν κάποιες στιγμές που η καρδιά υπερτερεί της λογικής, ή μάλλον δεν της αφήνει χώρο να τα εξηγήσει με τον δικό της τρόπο. Κι ενώ θέλεις να πεις τόσα πολλά, κομπιάζεις, ένας γλωσσοδέτης σου στραγγαλίζει τη μιλιά. Τότε, ή προτιμάς να τα βγάλεις προς τα έξω με θυμό και σφιγμένα δόντια, (με το φόβο να χαλάσεις και καρδιές ακόμα) ή προτιμάς τη σιωπή. Όταν γράφεις, δεν υπάρχει μια συνταγή, ένας κανόνας. Ο καθένας έχει τη δική του μοναδικότητα, ποιότητα και δεκτικότητα.
    Υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις, που δυστυχώς δεν αντιμετωπίζονται ρεαλιστικά. Πολλοί, και όχι άδικα ίσως, ισχυρίζονται πως η απόσταση είναι απ' τους ασφαλέστερους τρόπους για να αποτιμήσει κάποιος πρόσωπα και καταστάσεις. Δεν μπορείς όμως με ψυχρή λογική να σταθμίσεις υπέρ ή κατά και ανάλογα να κρίνεις. Να καταλήξεις σε συμπεράσματα.
    Κι εμείς οι άνθρωποι έχουμε το πρόβλημα, συχνά να εκτιμάμε πρόσωπα και καταστάσεις με τόση βιασύνη...
    Στράτος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. OHI THLIPSI, ALLA KATANOHSH, ADELFOSINH.....
    Suddenly I know why I get in trouble constantly...My heart bursts TRUTH uncontrollably and does not recognize restrictions,rules, second thoughts and logical balances to please everybody....I am who I am and I cannot pretend that a different Stella exists inside me...If you are unfair to my "brother" or fellow human being or to my country or to our just cause...I will respond and protect and...protest...even if some of you might not like it! I strongly believe in brotherhood,peace, unity, respect, dialogue, freedom, justice, humility, sensitivity, diversity, solidarity, friendship ...country, family, faith......and above all LOVE!
    Love is the magic engine that always could! Love is the answer
    to all our problems...Without LOVE we are simply empty vehicles which move without purpose or destination!
    And now back to the usual subject of sheer torment!....I MUST discover the GREEK fonts somewhere here before my friend Gabriel... beats me up finally and with complete justification and with the eager assistance of everyone else!!!!....HELP!!!....HELP!!!...
    My Love to all of you.
    Thank you so much dearest Strato for EVERYTHING ...and please do not be so modest......Just FOR YOU alone...if not for anything or anybody else..I will find the GREEK FONTS eventually
    for my next monologue....
    Thank you so much Fedon, Spiro and Gabriel for your beautiful, sensitive comments. I really appreciated them.

    Me aperanti filia, agapi ki ektimisi se olous sas kai
    KALO SAS MINA!
    STELLA ZAMBOUROS FOLLENDER
    2.28.07 New York

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος