Έτσι για να αλλάζει και το κλίμα της συζήτησης
…Μπήκαμε με ευλάβεια στην εκκλησία, βρέξαμε τα δάχτυλά μας σε μια γούρνα με νερό, που ήταν στα δεξιά μας, κάναμε το σημείο του σταυρού, προχωρήσαμε και καθίσαμε στα στασίδια, στο τέλος της λειτουργίας το κορίτσι μου, (πιτσιρίκοι και οι δυο μας) κόρη του διευθυντή των εργατών του λιμανιού περήφανη για τη γνωριμία της, θέλησε να με συστήσει στην άρχουσα τάξη της πολιτειούλας αρχίζοντας από τον εφημέριο.
Ω! μα αυτός είναι σχισματικός, ξεφώνησε ο ιερέας.
Η σκηνή σε ένα μικρό λιμάνι της Νότιας Κούβας πριν πολλά, πολλά χρόνια.
Η Αμέλια πάγωσε, με ρώτησε να μάθει, τι αρρώστια είναι αυτή…
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη
Πες μου κάτι Γαβριήλ, τι στο καλό απάντησες στη μικρούλα που σε ρώτησε: Τι αρρώστια ήταν αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας άφησες με τη γλύκα, αλλά ναι, καλύτερα έτσι, να δουλέψει και λίγο ο νους...
Στράτος
Αν και είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς με αυτή την πιτσιρίκα είχα αλληλογραφία για πολλά πολλά χρόνια, ήταν η παρέα μου προπαντός στην Ινδία που η ζωή ήταν τόσο άχαρη...
ΑπάντησηΔιαγραφήAqui hay una excepció: No va lo
Amor de lejos amor de pentejos
porque eramos jovenes idealistas, enamorados...
Saludos
Gabriél
New York
Η επεξηγητική πρότασή σου ότι "... αυτή η σκηνή αυτή συνέβηκε χρόνια πολλά πριν, στην Κούβα...." θα έπρεπε, Φίλε μου Γαβρίλη, να είναι ή στην αρχή-αρχή ή στο τέλος του κειμένου σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜοιάζει ότι θέλει και συνέχεια, αν και... και κάτι μου θυμίζει από κάποιο βιβλίο σου.
Χαιρετισμούς, Υ.Σ.