Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2007

Ω θλίψη...

Φαντάστηκα ότι τούτο το στέκι, μας χρειαζόταν γι’ αυτό και το έφτιαξα με μεράκι (κι ας μην είχα τις τεχνικές γνώσεις, ήταν εύκολο όμως...). Το έκανα δροσερό, με το δικό μας γαλάζιο χρώμα, κάτι να μας θυμίζει, όμορφο, με τα φτιασίδια του (έτσι μου φαινόταν). Και...

Πίστεψα ότι θα γινόταν σιγά σιγά τόπος συνάντησης της παρέας μας, θα μαθαίναμε τα νέα σας και θα μαθαίνατε τα νέα μας.
Πίστεψα ότι εκεί θα ακουμπούσαμε τις σκέψεις, τις ανησυχίες, τις έγνοιες μας, τις χαρές και τις λύπες μας, τα μαστορέματά μας, τις απόψεις μας (κι ας ήταν πολλές φορές διαφορετικές. Τι πειράζει...). Ακόμα και τα λάθη μας, τις εμμονές, τα κουσούρια μας (γιατί όχι), τις γκρίνιες και τους ενθουσιασμούς μας... όλ’ αυτά.
Πίστεψα ότι αφού νοιαζόμασταν για τα ίδια πράγματα, μιλούσαμε την ίδια γλώσσα θα φέρναμε κι άλλους -λίγους ή πολλούς, δεν είχε σημασία- που θα μοιραζόμασταν, εκτός από τα διάφορα δικά μας, κάτι από τον πολιτισμό που κληρονομήσαμε ή κάτι απ’ αυτά που φτιάχνει ο καθένας μας: τα χειροποίητα... κι έτσι θα τα προσφέραμε σαν κάλεσμα, σαν το λικεράκι μιας επίσκεψης.
Πίστεψα ότι θα υπήρχε ο λόγος αλλά κι ο αντίλογος (απ’ τα coments, τι πιο δημοκρατικό) οι διαφωνίες μας και οι (κόσμιοι) τσακωμοί μας. Άνθρωποι είμαστε...
Πίστεψα ότι θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε κι αυτή την ελευθερία, που πολλές φορές μας «κουμπώνει», να λέμε τα πράγματα όπως τα εννοούμε, δίχως φόβο και πάθος.
Τα πίστεψα όλα αυτά. Αλλά...

Αλλά διαπίστωσα όμως, με πολλή θλίψη, ότι (δυστυχώς) δεν τράβηξε, δεν άρεσε, ίσως. Δεν μπορέσαμε τελικά να αναπτύξουμε, εκεί μέσα, το κλίμα της παρέας που επιδίωξα. Κι αυτό άρχισε να ξεφτίζει... τόσο γρήγορα.
Καταλαβαίνω (μην νομίζετε) ότι μερικοί δεν τα κατάφεραν (οι οδηγίες εδώθηκαν). Άλλωστε εγώ προσφέρθηκα να βοηθήσω. Άλλοι προσπάθησαν, δεν λέω (κι αυτό έχει αξία), άλλοι συνεχίζουν (κι αυτό το εκτιμώ και το ξέρουν), άλλοι πάλι σαν να μην το αγάπησαν (κι αυτό δεν το καταλαβαίνω). Όπως δεν καταλαβαίνω το γιατί δεν κάναμε προσπάθειες να το γνωρίσουν κι άλλοι τούτο το ιστολόγιο. Δεν το συστήσαμε σε φίλους και γνωστούς για να έχουμε μια επισκεψημότητα που θα μας έδινε φτερά. Γιατί άραγε; Δεν άξιζε;

Σκέφτηκα πολύ για να γράψω τούτο ’δω, αλλά επειδή έχω μάθει να λέω ελεύθερα αυτό που αισθάνομαι κι αυτό, πιστέψτε με, αισθάνομαι τούτη την στιγμή. Θέλησα, χωρίς να χαϊδεύω αυτιά ή να σκέπτομαι τις επιπτώσεις της επόμενης μέρας, να τα γράψω.
Αυτό που «εκπέμπω», αυτό είμαι και... συγχωρέστε με. (Ας συνεχίσουμε με τα ε-μάιλ μας)._

Υ.Γ. «Μέρες καλύτερες θα 'ρθουν, το λέει το ένστικτό μου, / αυτό το κάτι μέσα μου, το εντελώς δικό μου.
Κι αυτοί που μας πληγώσανε, καθώς το φως τελειώνει, / αισθάνονται την μοναξιά που Έλληνες ενώνει».

Mithymnaios

13 σχόλια:

  1. Αγαπητέ μας Στράτο, Το κείμενό σου,πράγματι λυπημένο.
    Όμως, δεν ειναι ακριβώς έτσι. Προσωπικά, χάρικα πάρα πολύ για την δημιουργία της σελίδας και περίμενα μεγαλύτερη ανταπόκριση από όλους μας.
    Όμως, καμιά δεκαριά μέρες πριν, κάποιος, μας (και ειδικά σε μένα) έγραψε κάτι πολύ άσχημα σχόλια, δεν είναι ο χώρος για ν' αναφερθώ εδώ, (ίσως κάποια ώρα σε πάρω στο τηλέφωνο...) και όλοι σταματήσαμε.

    ΔΕΝ αξίζει να κρύβονται πίσω από ανωνυμία ή πρόχειρες φιλίες και να δίνεται η ευκαιρία σε τυχάρπαστους να συμμετέχουν και να διαλύουν με μίσος ακόμη και προσωπικότητα που δεν γνωρίζουν, ιδίως όταν απευθύνονται στην "λίστα" όλων εκείνων που με κόπο κι αξιοπρέπεια καταφέραμε να έχουμε για να επικοινωνούμε.
    Από δω και πέρα, μόνο στο προσωπικό "Η-μέϊλ" του καθενός μας, (τουλάχιστον από μέρους μου).-
    Εκείνοι που ΤΟΝ έφεραν "μέσα", ας προσέχουν καλύτερα!!!
    Εγώ, αυτά είχα να σου πω (κι εύχομαι να τα διαβάσουν κι οι άλλοι) κι όποιος θέλει, πλέον, τον δρόμο τον γνωρίζει.
    Κάποιος φίλος, από την Αθήνα, μου είπε σε δεδομένη στιγμή, για κάτι άλλο, ότι "τα -κατά, δεν είναι πάντοτε ...εχθροί" ... μα, τί περισσότερο να πεις ή να κάνεις, αφού τα -κατά, -κατά είναι!!! Κλείνω εδώ, φίλτατε ποιητή, και πίστεψέ με, κι εγώ λυπάμαι πολύ.
    Φυσικά δική σας, Υιώτα-Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Θλίψη. Bonjour tristeze, Buenos días tristeza.
    Φίλοι μου όλοι, αλλά ειδικώς ο φίλος Στράτος που είχε την φαεινή ιδέα, που μόχθησε, και προσπάθησε να βοηθήσει όλους μας, ώστε να λάβουμε μέρος στους μακρινούς Αντίλαλους. Εκ μέρους μου ένα μεγάλο ευχαριστώ, αλλά, υπάρχει ένα αλλά, κανονικά για εμάς που γράφουμε θα έπρεπε να ισχύει το ρητό ότι είναι καλό για έναν που γράφει είναι καλό για όλους.
    Πολλές φορές γράφω και το επαναλαμβάνω, ότι η υδρόγειος σφαίρα η υφήλιος, ο κόσμος μας η κοινωνία μας, είναι τεράστια μεγάλη σε έκταση, μας χωράει όλους μας, όλες τις γνώμες, όλα τα πιστεύω, όλους τους Θεούς.
    Υπάρχει ελευθερία σκέψεως, μπορείς να αναλύσεις μια σου σκέψη, μια σου ιδέα, μια σου γνώμη, χωρίς να παρεξηγηθεί ο επόμενος, διότι πώς να το κάνουμε έτσι είναι η κοινωνία, ο κόσμος, ζει μέσα από την διαφορετικότητα του καθενός μας υπάρχουμε ζούμε, αναπνέουμε.

    Ο φθόνος, τα προσωπικά, η μισαλλοδοξία, δεν χωρούν σε εμάς, ή σε αυτούς που λογίζονται πνευματικοί άνθρωποι, όταν ανακατεύουμε αυτά τότε κατεβαίνουμε στην χωματερή εκεί που θάβονται ο ελληνισμός, η ελευθερία και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

    Λοιπόν πάρτε θάρρος χαμογελάστε, ρίξτε μια ματιά στους αντίλαλους, σχολιάστε τα γραπτά, βγάλτε μια φωνή ότι υπάρχετε ότι ζείτε, εγκαταλείψετε την παθητική στάση σας, αγκαλιάστε την οικουμένη, η ζωή τρέχει τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνουμε να την γνωρίσουμε. Σκεφθείτε το…..

    Τώρα είναι Φλεβάρης, κουτσοφλέβαρος,


    Η άνοιξη καταφθάνει ας τραγουδήσουμε το τραγούδι , αυτό που με νανούριζαν όταν ήμουν μικρός:
    Ετίναξα την ανθισμένη αμυγδαλιά…

    Χαιρετώ
    Γαβριήλ Παναγιωσούλης
    Νέα Υόρκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τρίκαλα 23-02-2007
    Αγαπητέ φίλε Στράτο.
    Πρέπει να σου πω ότι η ιστοσελίδα σου «Μακρινοί Αντίλαλοι» στο μικρό διάστημα που πέρασε ήταν και είναι αρκετά καλή και το «Ω θλίψη» δεν νομίζω ότι ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
    Όλοι μας, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο έχει τοποθετήσει τις εργασίες τους κι αυτό συνεχίζεται.
    Σε πληροφορώ –και το ξέρεις- ότι υπάρχου άλλες ιστοσελίδες που αυτή την ανανέωση δε την έχουν.
    Επίσης λάβε υπόψη και τις ασχολίες του καθενός και τα διάφορα προβλήματα.
    Μην είσαι μεμψίμοιρος φίλε μου γιατί η μεμψιμοιρία δε ταιριάζει με τίποτα στο φίλο μου και φίλο μας Στράτο.
    Εγώ νομίζω ότι πάμε πολύ καλά. Άντε το λοιπόν γράψε κάτι ευχάριστο και άσε τις θλίψεις στην άκρη.
    Τέλος είχα προτείνει και ξανά προτείνω να βάλουμε και τα κριτικά σημειώματα (παρουσιάσεις) που αρκετοί από μας έχουνε γράψει.
    Σας χαιρετώ όλους σας
    Φιλικά Βάιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιατί να το αρνηθώ, Γιώτα, ναι λυπημένο είναι πράγματι. Δεν είχα λόγους; Άλλωστε το λες κι εσύ «... περίμενα μεγαλύτερη ανταπόκριση από όλους μας». Εγώ να δεις...
    Μα ακόμα προσπαθώ να δώσω να καταλάβουν μερικοί ότι οι Μακρινοί Αντίλαλοι δεν είναι δικό μου μπλογ. Εγώ έχω δικιά μου ιστοσελίδα (www.aeolos.net) και δικό μου μπλογ (http://mithymnaios.blogspot.com). Οι Μακρινοί Αντίλαλοι είναι δικό μας μπλογ, όλων μας!!! Εγώ απλά το έφτιαξα μιας και καταπιάστηκα με το είδος. Το ωραίο στα μπλογ είναι ότι σου δίνεται η δυνατότητα, όπως έγραψα: «του λόγου και του αντίλογου», άμεσου!
    Θαυμάζω και χαίρομαι όταν «αλητεύω» σε διάφορα γνωστά ιστολόγια, όπως του Νίκου Δήμου (http://nikosdimou.blogspot.com/) ή του Πιτσρίκου (http://pitsirikos.blogspot.com/) και τόσα άλλα, διαβάζω τα κείμενά τους, τα σχόλια, τις ανταπαντήσεις, τις αντιπαραθέσεις, τις πολεμικές, τα τσακώματα... το διάλογο. Ναι τα χαίρομαι!!! Ρίξτε μια ματιά, όποτε μπορείτε.
    Όχι Γαβριήλ, δεν μόχθησα, ειν’ αλήθεια, (εσύ γνωρίζεις καλά το πόσο εύκολο είναι). Έκανα κάτι με την ιδέα ότι θα μας έβγαζε από μια νάρκωση που είχαμε επιβάλει μόνοι μας (μετά την 3η Ανθολογία). Εμείς επιλέξαμε να κλειστούμε στα λαγούμια της ανυπαρξίας μας. Μας βόλευε ένα πηγαινέλα μηνυμάτων μεταξύ μας και τίποτ’ άλλο, μέχρι που κάποιος (καλώς ή κακώς) θα τάραζε τα λιμνάζοντα ύδατα. Λίγο ακόμα και φοβάμαι ότι θα μετατρέπαμε τα δικά μας σε κουτσομπολίστικο γειτοναριό. (sic)
    Που είναι οι προτάσεις; Που οι διαμαρτυρίες μας, που η παρουσία μας, που η πνευματικότητα που επικαλούμαστε; Που οι κριτικές μας, που το ανάστημά μας; Να γιατί είναι χρήσιμο το μπλογ μας, να γιατί έγινε. Για να είναι το βήμα μας, η παρουσία, η προβολή του έργου μας, των ιδεών, της ελεύθερης γνώμης, της αξιοπρέπειας.
    Όχι Βάιε, το επαναλαμβάνω οι Μακρινοί Αντίλαλοι δεν είναι η ιστοσελίδα μου, εγώ το ξέρεις ότι έχω τη δική μου. Κι ούτε σπαταλάει χρόνο, ίσως όσο ένα μάιλ. Οι Μ.Α. είναι της ΕΕΛΣΠΗ και των μελών της, είναι όλων μας, είναι των φίλων μας και των γνωστών μας, αυτών που θα ήθελαν να μας γνωρίσουν, ν’ ανταλλάξουν ιδέες μαζί μας, να έλθουν κοντά μας... κι ότι ήθελε προκύψει...
    Στράτος Δουκάκης (Μηθυμναίος)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΦΙΛΕ ΑΣΕ

    Φίλε, τι λες εσύ; Γιατί μιλάς;
    Ποιον ουρανό; Ποιο χρώμα
    έχεις στα μάτια σου τα νοτισμένα;
    Τι γεύση έχεις στα χείλη σου,
    και το χαμόγελο ζαρώνει το πρόσωπό σου, με χίλιες σκιές;

    Τι..; Είσαι μια σταγόνα στα μύρια παράπονα;
    Είσαι ωκεανός στις χαμένες ελπίδες;
    Είσαι ναυαγός, στης ζωής το πέλαγο;
    Ποιος είσαι εσύ;
    Νομίζει, έχεις το προνόμιο;

    Η ζωή φίλε, έχει το μεγάλο κομμάτι
    στη φούχτα και το μοιράζει πάντα λειψό, - που σου μοιάζουν…-
    Είναι χιλιάδες εκείνοι, που χαμένοι αιωρούνται με τις αισθήσεις τους μαραμένες, στο κενό.
    Λυτρώσου… κράτα την ελπίδα σου,
    έστω λειψή και άσε τα μάτια σου να δουν την ευθεία.

    Άσε φίλε το χρώμα και τη γεύση να σε κρατούν…
    Κάτω απ’ τον ουρανό, σε μια χούφτα χώμα τα όνειρα… έτσι κι αλλιώς… Λυτρώσου.

    Δ.Γ.Ζ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βρε Στράτο μου, γιατί να παραδίδεις τα όπλα έτσι βιαστικά και να γράφεις αυτό το «Ω θλίψη...» σήμερα σαν αποχαιρετιστήριο στην υπέροχη ιδέα που είχες ώστε να γίνουν οι Μακρινοί Αντίλαλοι; {...} Μου αρέσουν πάντα οι ανοιχτές κουβέντες χωρίς υποθέσεις και υπονοούμενα... {...} Δεν έχω συμβάλλει άθελά μου παραπάνω από αυτό που εσύ με την καλή σου καρδιά και την ανεκτίμητη φιλία σου πάντα, έβαλες στους Μ.Α. προ καιρού και σ’ ευχαριστώ, δεν έχω ενεργή συμμετοχή και ξέρεις τους λόγους... {...} Κάθε καινούργια ιδέα είναι σαν το λουλούδι που τόσο αγαπάς. Με πότισμα σιγά σιγά θεριεύει...
    Λοιπόν όσα πίστεψες, Στράτο, για το στέκι μας είναι όμορφα, αληθινά και μπορούν να πραγματοποιηθούν. Δεν θέλω θλίψη από σένα, φίλε μου, παρά χαμόγελο αισιοδοξίας. Είμαστε Έλληνες, είμαστε φίλοι, είμαστε ψυχικά αδέλφια, είμαστε πολίτες του κόσμου και πανανθρώπινοι, είμαστε ελεύθεροι να συμφωνούμε και να διαφωνούμε μεταξύ μας, είμαστε πολιτισμένοι ας μη ξοδεύουμε πολύτιμο χρόνο σε αρνητικές πράξεις και σκέψεις και πάνω απ’ όλα έχουμε τον πιο όμορφο συνδετικό κρίκο που υπάρχει στη ζωή που είναι η Αγάπη!
    Την Στέλνω σε σένα και σε όλους εσάς. Με την απέραντη φιλία και εκτίμηση.
    Στέλλα Ζαμπούρου Φόλλεντερ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Βρε παιδιά, εγώ δεν παρεξηγήθηκα, ίσως να το πήρα λίγο κατάκαρδα, γι’ αυτό και η θλίψη. Δεν το αρνούμαι. Αναγνωρίζω ότι έκανα κάτι ωραίο και συγχρόνως χρήσιμο για όλους και αυτό που έβλεπα ήταν μια αδιαφορία. Ένιωθα ότι ορφάνευε, το αισθανόμουν σαν παραμελημένο αποπαίδι και το λυπόμουν. Ούτε παρεξηγήθηκα ούτε επιρρίπτω αίτια σε κάποιον. Δηλαδή θα έπρεπε να το αφήσω να πεθάνει; Τόσο απλά...
    Σ.Δουκάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οι Μακρινοί Αντίλαλοι δεν είναι τώρα δική σου, παρά δική ΜΑΣ ιστοσελίδα, όπως πολλές φορές μας τονίζεις και γνωρίζουμε και την θαυμάσια δική σου ιστοσελίδα, Στράτο μου, αλλά εσύ είσαι η ιδέα και ο δημιουργός της δικής ΜΑΣ ιστοσελίδας, και την κρατάς με τη σωστή και ευαίσθητη παρουσίαση σου στο ωραίο της επίπεδο. Τα γραφτά και τα σχόλια είναι όλων μας. Όλοι αγαπούμε τον γραφτό λόγο σε όλες τις φάσεις και τη συζήτηση (ναι, εγώ επιφυλάσσομαι όπως ήδη σας είπα...) Δεν βλέπω ουδεμία παρεξήγηση όταν ένας σου αποδίδει τιμή και αναγνώριση για την ύπαρξή της που εσύ την ξεκίνησες. Δεν είναι έτσι καλέ μου φίλε;
    Στέλλα Ζαμπούρου Φόλλεντερ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τό πόσο ωφέλιμη ειναι η επικοινωνια μπορούμε να το καταλάβουμε αν αναλογίστούμε οτι εκείνο πού γνωρίζουμε ετσι κι' αλλιώς το γνωρίζουμε,το πάρα πάνω που θέλουμε νά μάθουμε [και πρέπει να θέλουμε]ερχεται μόνο μέσα απο την επικοινωνία ,και μάλιστα από
    ανθρώπους που -λογω ιδιοσυγρασια
    κής και εμπειρικής διαφορετικό
    τητας -γνωρίζουν αυτό πού συμπλη
    ρώνει θετικά εμένα.Και μάλιστα απο ανθρώπους που μέσα απο το εργο τους εχουν αποδείξει πως δεν ειναι τυχαίοι.Μάθετε λοιπόν φίλοι μου οτι εγω σας...κατακλέβω τους θυσαυρού σας.Μακάρι να εχω και γω κάτι αξιολογο για να μου το...κλέψετε.
    Σπύρος Δαρσινός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητοί φίλοι Ο Στράτος Δουκάκης έχει δίκιο για όσα λέει στο κείμενό του για τό blog "Μακρινοί Αντίλαλοι" .΄Ισως το δραματοποίησε κάπως ενώ δεν χρειαζόταν.Στην ουσία του θέματος όμως είχε δίκιο .Ο Στράτος συμβαίνει να έχει κάποια χαρίσματα που σπανίζουν στους Έλληνες : Χωρίς να χάνει την ατομικότητά του είναι άνθρωπος της ομάδας της συλλογικής προσπάθειας . Θέτει τις ικανότητές του στην υπηρεσία του συνόλου ,χωρίς να σταματά να δημιουργεί και ως άτομο .Είναι έτοιμος να δεχθεί το καινούργιο χωρίς να είναι "κολλημένος" στην λαογραφία της χώρας του , αφού έχει πλήρη συναίσθηση ότι τα πράγματα αλλάζουν και... στην Ελλάδα. Θεωρεί τη πνευματική σύγκρουση και διαφωνία ως αιτία που γεννά το καινούριο . (όπως είναι διατυπωμένο στην αρχαία ελληνική γραμματεία) Ταυτόχρονα διαθέτει μια εκπληκτική ικανότητα να συνυπάρχει με διαφορετικούς ανθρώπους αρμονικά , δείγμα κι αυτό του προσωπικού του πολιτισμού. Αν λοιπόν δεν λειτουργούν "Οι Μακρινοί Αντίλαλοι" δεν χάλασε κι ο κόσμος . Όσο υπάρχουν άνθρωποι με το ήθος και τις ικανότητες του Στράτου ,πάντα υπάρχει η δυνατότητα να βρει διέξοδο η πνευματική τους ανησυχία κι η δημιουργικότητά τους .
    Κλείνοντας θα ήθελα να ρωτήσω την
    κ.Γ.Στρατή η οποία ,αν κατάλαβα καλά,αναφέρεται σε κάποιους τυχάρπαστους που δημιουργούν στην παρέα ζημιά και για τούτο θα έχει πλέον μόνο προσωπική επικοινωνία με τον καθένα , θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω : εννοεί ότι αυτοί οι τυχάρπαστοι απαξίωσαν το blog ¨Μακρινοί Αντίλαλοι;" Τότε η ελάχιστη τυμωρία τους θα είναι να μάθουμε τα ονόματά τους.
    Φιλικά -Φαίδων Θεοφίλου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Στράτο!

    Αχά!

    Έστω και να απασχολήσεις το μυαλό σου, ή να συλλάβεις την ιδέα των Μακρινών Αντιλάλων και να αξιοποιήσεις αυτή την ιδέα κι αυτό λογίζεται μόχθος,πολύ δε παραπάνω, αφού το έκανες ώστε να ικανοποιήσεις όλους μας.

    Χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Φίλοι μου, ΟΛΟΙ πέρα για πέρα. Οι τσουκνίδες, εν ταξει, φυτρώνουν παντού. Συνήθως, κοιτάς να τις αποφεύγεις -ιδίως εκείνοι που έχουν αλλεργία, όπως εγώ, μα... τί να πείς αφού άλλοι τις μαζεύουν και κάνουν και... σούπα (τσουκνιδόσουπα?)
    Μακάρι, να ΜΗ συμβεί πάλι αυτή η εμετική περίπτωση, όπως έγινε στο "Ε-μέιλ"!!!
    Ναι, δεν θα πρέπει να ασχολούμαστε διαιωνίζοντας "εποχιακούς πονόκοιλους" (διότι... κάποια ώρα, φυσικά, θα ...τρέξουμε εκεί που τους αποβάλλεις...) μα αυτό 8α πρέπει να το προσέξουν εκείνοι που εμπιστεύονται την πολύτιμη ώρα τους με "λογοτεχνίζοντες..."
    Ελπίζω αυτή να είναι μια αρκετή εξήγηση στον Φαίδωνα, κι ίσως κι όσους άλλους που τυχόν διερωτήθηκαν.
    Εγώ, πάντως, 8α επαγρυπνώ, πρώτα για μένα. Δική σας, Υιώτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος