Ειρηνική συνύπαρξη μελών μας.
Στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας υπάρχει ένα άγαλμα με τα σωθικά του κατασπαραγμένα, τα χέρια του ανοικτά προς τον ουρανό σα να κραυγάζει για συμπόνια, οίκτο, σεβασμό, κατανόηση, στην ανθρώπινη διαφορετικότητα.
Είναι ένα άγαλμα μνημείο διαμαρτυρίας εναντίων του πολέμου, της ναζιστικής θηριωδίας…
Πολύ εντυπωσιακό, πιτσιρικάς περπατούσα στο κέντρο, της πόλης σταμάτησα και ρώτησα .
Σήμερα δεν χτίζουμε πια μνημεία, αλλά τα ρυάκια ρυτίδων αυλακώνουν τη σάρκα, νιφάδες χιονιού σκεπάζουν τα μαλλιά, αθάνατες οι μνήμες ξαναζούν, οι σκέψεις εξακολουθούν να σέβονται την ανθρώπινη διαφορετικότητα, τις διαφορετικές απόψεις, σε μια ιδεαλιστική κοινωνία της Ε Ε Λ Σ Π Η.
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Νέα Υόρκη
Γαβρίλη, είχα απογοητευτεί λίγο αφού κενένας πια δεν έδειχνε ενδιαφέρον για τους Μακρινούς Αντίλαλους, αλλά ήρθες εσύ και ξανάδωσες μια ανάσα. Κι από ότι βλέπω τα καταφέρνεις μια χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά, φίλε.
Στράτος Δουκάκης