Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Τα φορτηγά καράβια συλλογίζομαι...

Στο φίλο Γαβριήλ που μόλις πριν λίγο έφτασε Ελλάδα.
Και στον άλλο φίλο τον Δημήτρη που έμεινε πίσω…
Και οι δυο μέλη της Παρέας και... παλιοί ναυτικοί…

Τα φορτηγά καράβια συλλογίζομαι
που γέρασαν και τώρα, λαβωμένα,
χωρίς ούτε μια βάρδια στο κατάστρωμα,
σαπίζουν στ’ ακρολίμανα δεμένα.

Τους ναυτικούς, τους γέρους συλλογίζομαι
που στα μεγάλα των χειμώνων βράδια
με υπομονή κι αγάπη για τα εγγόνια τους
είτε γι’ αυτούς μικρά φτιάχνουν καράβια.

Και δεν μπορούν πια να ταξιδέψουνε
μα κάθε μέρα ως το λιμάνι πάνε
κι άνεργοι, ανώφελοι και πένθιμοι
σαν κάτι τις να χάσανε κοιτάνε.

Κι άνεργοι, ανώφελοι και πένθιμοι
σαν κάτι τις να χάσανε κοιτάνε.


Στίχοι: Κώστας Ουράνης
Μουσική: Δημήτρης Κογιάννης
Εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

5 σχόλια:

  1. Έχεις πάντα τρόπο να αγγίζεις την ψυχή των φίλων να τους δίνεις αυτό που ακριβώς τους ταιριάζει και εγώ λέω πως αυτό το τραγούδι λες και γράφτηκε για τον φίλο σου τον Γαβριήλ που έφτασε στον τόπο του !!!
    Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είσαι πιστός φίλος για τους φίλους μέσα από το γλυκό αλλά άφιλο ενίοτε διαδίκτυο!!
    Για σένα τα καλύτερα και για τον Γαβρίλη που πρόσφατα μέσα από το μπλογκ σου γνώρισα και απολαμβάνω τις ιστορίες του καλώς ήρθε και να απολαύσει τις διακοπές του !!!
    Καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως πάντα εσύ Νικόλ πιστή στις επισκέψεις σου, που άλλοι απαρνιόνται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραίο το Καλωσόρισμα του ξενιτεμένου θαλασσοδαρμένου κι αγαπημένου φίλου.
    Είχα την τύχη ήδη να μιλήσω μαζί του και πολύ το χάρηκα.
    Καλή παραμονή του εύχομαι απο καρδιάς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο αγαπημένος μας φίλος το αξίζει τούτο το καλωσόρισμα, είναι ένας αξιαγάπητος άνθρωπος, όπως κι ο άλλος, ο Δημήτρης, που έμεινε πίσω. Ιδιαίτεροι κι οι δυο τους!
    Κι εγώ χάρηκα, όπως σου είπα που τα είπαμε, έστω και τηλεφωνικά.
    Το «απαρνιόνται»… έχει να κάνει με άλλους… δεν υπονοώ…
    Εκείνοι ξέρουν…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε Στράτο,
    Ευχαριστώ για την αφιέρωση, για τα καλά σου λόγια και για την εκτιμησή σου που όπως γνωρίζεις είναι κατά κράτος αμοιβαία!
    Ναι πράγματι μαζί με τον κοινώς αγαπητό μας φίλο Γαβριήλ έχουμε γίνει πλέον καραβοτσακισμένες παλιομαούνες και οι στίχοι του Ουράνη καθώς και το τραγούδι του Πασχαλίδη μας περιγράφει λίαν ανάγλυφα και εν πλήρη ενάργεια!
    Πάντως επιτρεψέ μου να σού πώ ότι ακούγεται σαν ένα "Κύκνειο Ασμα" ή ας πούμε σαν ένας "Επιτάφιος Θρήνος"!
    Τι να γίνει όμως φἰλε μου? Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και σαν ρεαλιστές πρέπει να την αποδεχθούμε! . . .
    Εύχομαι Υγεία
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος