Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Γηράσκω αεί αναθεωρών…

Θα πρέπει να παραδεχτώ τελικά ότι εδώ τα λόγια είναι μια άγονη συναλλαγή. Θα μου πείτε– και με το δίκιο σας– πως γενικεύω αυθαίρετα. Θα μπορούσα, ενδεχομένως, να το αποφύγω, αλλά…


Έμαθα από το φίλο μου Δημήτρη –κάτι που, κάθε μέρα προσπαθώ να το εμπεδώσω και να το εφαρμόσω– πως για να γίνεις καλύτερος άνθρωπος θα πρέπει να εξερευνάς τον εαυτό σου. Καλύτερος άνθρωπος σημαίνει να θυμώνεις πιο αραιά και τότε θα δεις ότι δεν έχεις πάντα δίκιο, δεν είσαι εσύ ο διαρκώς αδικημένος. Αν δεν τα είπε έτσι, ας πούμε πως ήταν στο περίπου έτσι. Ανακαλώ τώρα τα λόγια του αβίαστα και αυθόρμητα, συνειδητοποιώντας έμπρακτα μέσα μου πόσο έχουμε κάποτε ανάγκη από σοφά λόγια. Ανάγκη να ακούμε τις σωστές παρατηρήσεις, τις σωστές συμβουλές των ανθρώπων!
Όλα τ' άλλα –και τα παράπονά μου, Στέλλα που δεν τα καταλαβαίνεις– είναι ψιλοπράγματα· έρχονται και παρέρχονται, ίσα για να ξοδεύουμε τον καιρό μας.

Τα τραγούδια είναι πιο όμορφα από τα λόγια, πιο διαρκή… Ας παίξω τώρα εγώ το τραγούδι κι εσείς το ακούτε, όποτε θέλετε.



8 σχόλια:

  1. "Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήτανε τόσο κοντά η μία στην άλλη,όσο είναι σήμερα, κι όμως ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά η μία από την άλλη όσο είναι σήμερα". (Αντώνης Σαμαράκης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υποκλίνομαι στο σχόλιο της ΝΙΚΟΛ
    το πιστεύω ακράδαντα: (Αντώνης Σαμαράκης)

    Επίσης μου αρεσει αυτό που έγραψε η Βάνα προ ολιγου καιρού
    (Πόσες φορές το έχουμε πει, πως η συνέχιση της ζωής μας, δεν πρέπει να εξαρτάται από τις κινήσεις των άλλων.
    Βάνα)
    Τι άλλο μπορώ να πω κι εγώ που προσπαθώ να παρουσιάσω τις αναμνήσεις μου μέσα απ το ΠΥΛΑΡΟΣ και το κυριοτερο χωρίς λογοκρισία από κανέναν, πολλες φορές είναι αποκαρδιωτικές οι επισκέψεις τόσο ολίγες

    Αλλά εξακολουθώ να φωνάζω, να γράφω, να υπάρχω (Εμένα τον ιδιο αυτό με ευχαριστεί)
    κι αυτό είναι το κυριότερο, οι φίλοι παντα είναι ευπρόσδεκτοι, αλλά πολλοί ίσως να μην σχολιάζουν, να μην γνωρίζουν το θέμα, ή να το θεωρούν αναξιοπρεπές, ή ακόμα να μην τους θυμίζει τίποτα από την δική τους ζωή.


    Φίλε μου καλά κάνεις και γράφεις αλλά πιστεύω τόσο πολύ σε αυτό που έγραψε η Βάνα: "η συνέχιση της ζωής μας, δεν πρέπει να εξαρτάται από τις κινήσεις των άλλων. "

    Ωραία η πρωτοβουλία σου φίλε Στράτο να γράφεις στο κοινό μας Μπλογκ.

    Χαιρετώ σε πάντα με εκτίμηση

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα λόγια, εδώ μέσα είναι πλέον «μια άγονη συναλλαγή», φίλε μου Γάβο, μπορεί οι στέγες να είναι κοντά αλλά οι καρδιές… το έγραψε και ο Σαμαράκης και μας το θύμισε η Νικόλ.
    Τα δε σοφά λόγια της Βάνας τα έχω στην καρδιά μου, αλλά αυτή η άτιμη η καρδιά μου μια ζωή ανυπάκουη είναι! Γι’ αυτό λέω πως «Γηράσκω αεί αναθεωρών»… Δεκτά όλα τα μαθήματα.

    Σας ευχαριστώ και τους δυο και να έχετε ένα θαυμάσιο Σαββατοκύριακο!

    Υ.Γ. Από δω πλέον θα τα λέω μόνο με τραγούδια…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όχι δεν συμφωνώ να τα λες Μόνο με τραγούδια, τότε το μυαλό πέφτει σε αδράνεια από όπου σιγά, σιγά μετατρέπεται σε άνια.

    Οι προβληματισμοί της σκέψης το εάν και το διότι
    τα διάφορα λεκτικά προβλήματα ΔΕΝ μπορούν να ανταποκριθούν μέσω τραγουδιών, το τραγούδι μοιάζει με την φωτογραφία. Βλέπεις ή ακούς αλλά κάτι σου θυμίζουν αλλά η εντύπωση περνά,
    Όμως η ανάγνωση σου δημιουργεί ευχαρίστηση, ή προβληματισμό ή άγχος, αλλά αξίζει τον κόπο να διαβαζουμε και να έχουμε δική μας γνώμη: Είναι ο καθρέφτης της Ψυχής μας..

    χαιρετώ σε φίλε Στράτο
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πριν λίγες μέρες, φίλε μου, έστειλες ένα υπέροχο κείμενο της Μάγιας Αγγέλου και σημείωσα τούτα τα λόγια της: «Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτά που είπες, θα ξεχάσουν τι έκανες, αλλά δεν θα ξεχάσουν ποτέ πώς τους έκανες να αισθάνονται».
    «Το πουλί δεν τραγουδάει γιατί έχει απαντήσεις/τραγουδάει επειδή έχει τραγούδια»
    ...
    Δεν έχω πλέον άλλα αποθέματα δύναμης και υπομονής. Μη μου βάζεις δύσκολα, φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ψάχνοντας να βρω κάποιο βοτάνι που σε κάνει, έστω και προσωρινά, να συμμαχίσεις με τον μεγαλύτερο εχθρό σου, που ονομάζεται εαυτός, έκανα ένα περίπατο στο περιβόλι των σκέψεων στους Μ.Α. όπου όντως βρίσκεις πολλά και διάφορα λουλούδια που σκορπούν το άρωμά τους!

    Αφού περιπλανήθηκα για λίγο σ’ αυτό το δαιδαλώλης περιβόλι σκέψεων και γνωμών σταμάτησα στην έκφραση του Στράτου «,αλλά αυτή η άτιμη καρδιά μου μια ζωή ανυπάκουη είναι!»

    Ναί φίλε μου, ήτανε, είναι και θα παραμένει ανυπάκουη στο πέρας της ζωής σου διότι η καρδιά του κάθε ανθρώπου επάνω στον πλανήτη μας χάνει την μάχη και υποκίπτει στην ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ!

    Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας στον ανθρώπινο βίο απο καταβολής!
    Προκαλεί στον άνθρωπο παν υπαρκτόν συναίσθημα, αλλάζει, σώζει και καταστρέφει ζωές και έχει αλλάξει πολλες φορές κι΄αυτήν ακόμα την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας !

    Τίποτα δεν μπορεί να την νικήσει. Ολοι μας είμαστε αιχμάλωτοι στην ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ!

    Εύχομαι Υγεία,
    δημητρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλημέρα φίλε Δημήτρη,
    Χαρά, μα προ πάντων τιμή μας, τόσο οι επισκέψεις σου εδώ όσο και οι πολύτιμες απόψεις σου στα σχόλια. Τι άλλο από ένα μεγάλο ευχαριστώ θα μπορούσα, τουλάχιστον εγώ, να σου χαρίσω….
    Πάντα πίστευα, φίλε μου, ότι θα μπορούσα να την τιθασεύσω αυτή την καρδιά κι όλο δυσκολευόμουν… Καλά, έλεγα όταν μεγαλώσω… Που να φανταστώ ότι μαζί μου μεγάλωνε κι αυτή και μου γινόταν –και μου γίνεται η άτιμη- πιο δύσκολη. Τώρα πότε θα «υποκύψει», Δημήτρη δεν ξέρω… Ίσως θα περιμένω την «ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ»!
    Να ‘σαι καλά φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος