Κι εγώ μια απλή ερώτηση έκανα στο χρόνο και η απάντησή του τόσο απλή… Τον άφησα να περάσει. Τι μπορούμε να κάνουμε, Δημήτρη; Το λες κι εσύ. Α… πρόσθεσα και κάτι στίχους εξαιρετικούς κι αγαπημένους της φίλης Τζένης… Σ’ ευχαριστώ για τον «μπούσουλα»!
Καλέ μου Στράτο ... με συγκινείς, σ'ευχαριστώ ! Οι μακρινοί σου αντίλαλοι γίνονται ψίθυροι του μέσα κόσμου της σιωπής... κι ανοίγεται, ευλογημένη, η επικοινωνία! "Πόσο χώρο χρειαζόμαστε για να ταιριάξουμε τις λέξεις; Για να έχουν, όχι το διφορούμενο, μήτε το αμφιλεγόμενο, αλλά το νόημά τους!" ... που λες κι εσύ... ελάχιστο, αρκεί μια άγουρη λευκή σελίδα, μια φωτεινή ρανίδα ηλεκτρονικού φωτός και ρέουν οι λέξεις κι οι συλλαβές κι ακυρώνεται η σιωπή κι η μοναξια φορτίζεται με σιωπηλή παρέα!!!
Να έχεις μια καλή και ήρεμη νύχτα... κι η ποίηση να σε παραστέκει!
«Ψίθυροι» είναι, καλά το λες, Τζένη μου, γι’ αυτό και δεν ακούγονται πολύ. Τ’ ακούνε μόνο όσοι τους προσεγγίζουν. Η τιμή είναι δική μου που στίχοι σου τους στόλισαν κι τους έδωσαν γλύκα… Ας είναι πάντα δίαυλος επικοινωνίας μιας σιωπηλής παρέας.
Τώρα θα μου πεις: Πώς χωράει τόση πολλή ποίηση σε μια τόσο μικρή και πεζή καθημερινότητα; Αφήνω τα λόγια δυο ποιητών να δώσουν απάντηση: «Η ποίηση είναι το τραγούδι που ξεγελάει το χρόνο». Το είπε άριστα ο Andre Breton Και το κορυφαίο είναι του επίσης αγαπημένου Γιάννη Ευθυμιάδη: «Η ποίηση είναι σχέση ανάμεσα σε δύο μοναξιές: αυτή του ποιητή και εκείνη του αναγνώστη» Ευτυχώς η Ποίηση με παραστέκει…
Φίλε καλὲ καὶ "μακρινέ",
ΑπάντησηΔιαγραφήΔὲν νομίζω νὰ ὑπάρχῃ λύσις διότι,
οἱ δύο ὄψεις τοῦ Πατρός Χρόνου εἶναι:
1)Ἀσπονδος ἐχθρὸς καὶ ἐξολοθρευτής τῆς ὑπάρξεῶς μας!...
2)Γιατρευτὴς καὶ Σωτὴρ τῆς διαιωνίσεῶς μας!...
ΥΓ: Ἤθελα νὰ προσθέσω μεταξὺ τῶν ἀνωτέρῳ γραμμῶν τὴν ἀδερφωμένη μάσκα τῆς τραγωδίας καὶ τῆς κωμωδίας
ἀλλά τὸ δημιούργημά σου δὲν δέχεται "copy and paste"!...
Μὴν ψάχνῃς ἄδικα...ὅλα εἶναι ἐφήμερα καὶ περαστικά!...
Μ'ἕνα "μπούσουλα" ἀγάπης,
ΔΤ.
Κι εγώ μια απλή ερώτηση έκανα στο χρόνο και η απάντησή του τόσο απλή… Τον άφησα να περάσει. Τι μπορούμε να κάνουμε, Δημήτρη; Το λες κι εσύ.
ΔιαγραφήΑ… πρόσθεσα και κάτι στίχους εξαιρετικούς κι αγαπημένους της φίλης Τζένης…
Σ’ ευχαριστώ για τον «μπούσουλα»!
Τίποτε παραπάνω καλέ μου φίλε ἀπὸ τὸ νὰ εἴμεθα ὑπομονητικοὶ θεαταί, κι'ἄν δυνατὸν νὰ ἀφήνουμε αὐτὸν τὸν ἄρχοντα τοῦ παντὸς νὰ περνᾶ ἀπὸ δίπλα μας ἄνευ μέμψεων!...Σοφὴ λοιπὸν φίλε μου ἡ ἁπλῆ ἀπάντησις ποὺ ἔλαβες στὴν ἐρώτησί σου!
ΔιαγραφήΟἰ στίχοι τῆς φίλης κ. Τζένης εὐαίσθητοι καὶ μὲ βάθος καὶ τὰ γνωμικὰ περὶ ποιήσεως σοφώτατα!
Εἰδικά τὸ δεύτερο περὶ τῶν δὐο μοναξιῶν ἀπηχεῖ τρομερά!...
Προσθέτω ἕνα "μπούσουλα" ἀκόμα,
Πάντα Δ.
Τελικά, Δημήτρη μακρινέ μου φίλε, μάλλον θα πρέπει να χαμογελάμε στο χρόνο με μπόλικη επιείκεια.
ΔιαγραφήΓια όλα τα άλλα μελένια που αναφέρεις καρδιά ορθάνοιχτη γεμάτη ευχαριστώ σου στέλνω κι ένα χαμόγελο ανταποδοτικό!
Καλέ μου Στράτο ...
ΑπάντησηΔιαγραφήμε συγκινείς, σ'ευχαριστώ !
Οι μακρινοί σου αντίλαλοι γίνονται ψίθυροι του μέσα κόσμου της σιωπής... κι ανοίγεται, ευλογημένη, η επικοινωνία!
"Πόσο χώρο χρειαζόμαστε για να ταιριάξουμε τις λέξεις; Για να έχουν, όχι το διφορούμενο, μήτε το αμφιλεγόμενο, αλλά το νόημά τους!" ... που λες κι εσύ... ελάχιστο, αρκεί μια άγουρη λευκή σελίδα, μια φωτεινή ρανίδα ηλεκτρονικού φωτός και ρέουν οι λέξεις κι οι συλλαβές κι ακυρώνεται η σιωπή κι η μοναξια φορτίζεται με σιωπηλή παρέα!!!
Να έχεις μια καλή και ήρεμη νύχτα...
κι η ποίηση να σε παραστέκει!
«Ψίθυροι» είναι, καλά το λες, Τζένη μου, γι’ αυτό και δεν ακούγονται πολύ. Τ’ ακούνε μόνο όσοι τους προσεγγίζουν.
ΔιαγραφήΗ τιμή είναι δική μου που στίχοι σου τους στόλισαν κι τους έδωσαν γλύκα… Ας είναι πάντα δίαυλος επικοινωνίας μιας σιωπηλής παρέας.
Τώρα θα μου πεις: Πώς χωράει τόση πολλή ποίηση σε μια τόσο μικρή και πεζή καθημερινότητα; Αφήνω τα λόγια δυο ποιητών να δώσουν απάντηση: «Η ποίηση είναι το τραγούδι που ξεγελάει το χρόνο». Το είπε άριστα ο Andre Breton Και το κορυφαίο είναι του επίσης αγαπημένου Γιάννη Ευθυμιάδη: «Η ποίηση είναι σχέση ανάμεσα σε δύο μοναξιές: αυτή του ποιητή και εκείνη του αναγνώστη»
Ευτυχώς η Ποίηση με παραστέκει…
Καλώς σε βρήκα.