Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

Ό,τι λογαριάζεται για καλοκαιρινό, να το 'χετε στην καρδιά σας!


Ορίζοντες να βλέπω, να ’χει χώρο να ξαπλώνει η σκέψη… 
κι αντάμα... μια γουλιά ρακί να ζεσταθούν οι αγριάδες των καιρών.

  

2 σχόλια:

  1. Στην αμμουδιά τη μαγεμένη
    μια ψαροπούλα αγκαλιασμένη
    με τον καλό της τον ψαρά
    μεθάει απο χαρά...
    Κι οι δυο τους έχουνε μεθύσει
    και μες στην πορφυρένια δύση
    κρύβεται απάνω του εκείνη σαν παιδί
    κι εκείνος τη φιλάει και σιγοτραγουδεί:

    Αχ ψαροπούλα μες στις θάλασσες και στ’ ακρογιάλια
    δε θα βρεθούνε σαν τα χείλη σου τέτοια κοράλλια!
    Πάνω στα μαλλιά σου παιχνιδίζουν
    τρελά μαϊστράλια
    και σου μίλα
    το κύμα όταν κυλά!!!

    Και μια βραδιά φουρτουνιασμένη
    εκείνη αδίκως περιμένει
    άφησε εκείνος τη στεριά
    και πάει μακριά...
    Έφυγε με το πυροφάνι κι ούτε πια πίσω δεν εφάνει
    κι ενώ κοιτάζει με μια ελπίδα της κρυφή
    το μαϊστράλλι παίρνει τούτη τη στροφή:

    Αχ ψαροπούλα μες στις θάλασσες και στ’ ακρογιάλια
    δε θα βρεθούνε σαν τα χείλη σου τέτοια κοράλλια.
    Πάνω στα μαλλιά σου παιχνιδίζουν
    τρελά μαϊστράλια
    και σου μίλα το κύμα όταν κυλά!.............................

    Με κάποια θλίψη στη καρδιά και με τις πιο πικρόγλυκες
    αναμνήσεις μιας άλλης εποχής κι'ενός κόσμου αλλοτινού...

    Και μ' ένα κοφίνι αγάπης
    ΔΤ



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να σ' ευχαριστήσω, Δημήτρη μου, για το ποίημα! Όσο για τις "πικρόγλυκες αναμνήσεις", χωρίς αυτές, φίλε μου, δεν θα είχαμε συναίσθηση ζωής.
    Να 'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος