Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Μην το ξεχνάς, πότιζε πότε πότε το χαμόγελο, ξεσκόνιζε την ελπίδα...

Εδώ και λίγο καιρό, ξεκίνησα μια νέα διαδρομή μέσα από τούτο το ιστολόγιο,
που είχε μείνει κάπως «παρατημένο», δίνοντάς του άλλη φόρμα και άλλη χρήση.
Τώρα, επιλέγω από διάφορα σημειώματά μου,
 –όσα, τέλος πάντων, μου είχαν αφήσει το στίγμα τους–
κείμενα, φράσεις, γραφτά, αποφθέγματα,  
φυλαγμένα όλα στην αμεριμνησία του χρόνου,
και… τους δίνω ένα άλλο χώρο πιο ευάερο και πιο ευήλιο.

Δίχως την παραμικρή πρόθεση να απαλλαγώ, έτσι εύκολα, απ’ όλα αυτά,
ταξινομώ το ατακτοποίητο αρχείο μου, τα συνταιριάζω, τα περιβάλλω
και… τα ενσωματώνω σε εικόνα.
 (*Με… ελάχιστη παραλλαγή σε Φαξ του Σταύρου Απέργη

Και επειδή «με λίγη παραπάνω ευαισθησία θ’ αντέξουμε τις υπερβολικές δόσεις ευαισθησίας», όπως έλεγε ο Σταύρος Απέργης, 
δίνω χώρο και θέση και στο τραγούδι.




11 σχόλια:

  1. ΑΠο την ημέρα που επέστρεψα στον έξω κόσμο,τριγυρίζω στις σελίδες που διαχειρίζεσαι, Στρατο
    Πολύ μεγάλη κινητικότητα όπως είναι φυσικό για 3 μήνες απουσίας μου.
    Ολα με τρυφεράδα, όλα με μυνήματα,όλα χρήζουν της κατάλληλης αποδοχής
    Πόσο χαίρομαι σήμερα, μια μέρα τόσο μελαγχολική λόγωκαιρού που συναντώ εδώ μέσα ένα απο τα λατρεμένα μου ΦΑΞ!!!
    Ευχομαι ν αναστηθεί το παραμελημένο και νάχει να δώσει στίγματα γραφής κι ευαισθησίας
    Καλή μέρα στους συνοδοιπόρους εδώ μέσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι, Χαρά μου, έχεις δίκιο νομίζω πως διανύω μια εξωστρεφή περίοδο… Λες να ’ναι κάτι σαν συμπλήρωμα στη δική σου απουσία; Όχι μωρέ, πλάκα κάνω…

      Είχα, όπως γράφω, πολλά φυλαγμένα στην αμεριμνησία του χρόνου, και ευκαιρίας δοθείσης, τα βγάζω να πάρουν λίγο αέρα και ήλιο. Κι αφού έχουν την «κατάλληλη αποδοχή» τι πιο επιθυμητό.

      Εσύ μη νοιάζεσαι, όπως όλα έτσι κι αυτή την μελαγχολική, λόγω καιρού, μέρα θα διαδεχτεί μια άλλη σίγουρα πιο όμορφη. Να μη νοιάζεσαι επίσης για ‘κείνο τον καφέ… η Πλάκα θα περιμένει…

      Θα προσπαθήσω να ακολουθήσω και να επαληθεύσω την ευχή σου.

      Να ‘σαι καλά και σ’ ευχαριστώ για το πέρασμα!

      Διαγραφή
  2. Κωνσταντίνος ΛυκογιάννηςΚυριακή 27 Μαρτίου 2016 στις 8:24:00 μ.μ. EEST

    Σε ευχαριστούμε Στράτο μου. Απορροφημένοι από τη καθημερινότητα, ξεχνάμε να ποτίσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο , τις τρυφερές αναμνήσεις της νιότης μας, το άρωμα της ψυχής μας που εκδηλώνεται με το καλό, ό,τι κάνει τη ζωή μας ανθρώπινη και αφήνουμε ασύδοτη την αυτοσυντήρηση να μας οδηγεί στην ανία του κάθε μέρα.
    Και έρχεσαι εσύ και μας θυμίζεις ότι υπάρχει και η άλλη όψη της, αυτής που παραμερίζει το ζώο μέσα μας, και μας δείχνει ότι όλα τα φυτά δεν είναι για φάγωμα αλλά υπάρχουν και αυτά που ποτίζουμε για τα λουλούδια τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ‘σαι καλά, Κωνσταντίνε και σ’ ευχαριστώ για την επίσκεψή εδώ, στον «ξεχασμένο» πάλαι ποτέ τόπο συνάντησης. Τη ρουτίνα της καθημερινότητας την βιώνουμε όλοι, φίλε μου, αλλά όπως λέει και το μήνυμα: «μην το ξεχνάς, πότιζέ το, πότε πότε…» Δεν υποχρεώνει… πότε πότε φτάνει και… δεν κοστίζει τίποτα.

      Και πάλι σ’ ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  3. ...Κι ένα φτυαράκι, Στρατο μου, να σκάβουμε και να θάβουμε όλα όσα απεχθανόμαστε και μας συνθλίβουν..
    Έτσι για να τιμήσουμε την Ελπίδα που συμπορεύεται με το χαμόγελο και να πάρουμε κάποια ανάσα.
    Καλή εβδομάδα
    β'ανα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με το φτυαράκι να θάβουμε, λες Βάνα μου, όσα μας συνθλίβουν κι ένα σκαλιστήρι, λέω εγώ, να σκαλίζουμε το χώμα και να ανανεώνουμε ό,τι πάει να μαραθεί (χαμόγελο κι ελπίδα) που συμπορεύονται και στηρίζουν το ένα τ’ άλλο, αλλά και κάτι άλλα που κι αυτά τα αφήνουμε και τα προσπερνάμε…

      Καλή εβδομάδα και… besitos φίλη μου!

      Διαγραφή
  4. και το χαμόγελο και την ελπίδα θα πρέπει να τα πάρεις μαζί σου και εσύ να τα φροντίζεις σαν μέρη της δικής σου προσωπικότητας Στράτο !! Προτροπή τρυφερή για να κάνουμε το ίδιο , να μην ξεχνιόμαστε γιατί ότι εγκαταλείπουμε σίγουρα μας ξεχνά !!
    Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και τα δυο, Νικόλ, είναι απαραίτητα, τα έχουμε και τα κρατάμε μέσα μας και το σημαντικό είναι πως δεν κοστίζουν ούτε το ένα ούτε το άλλο…

      Καλή εβδομάδα με χαμόγελο και ελπίδα!

      Διαγραφή
  5. Χαρά, Στράτο και nikol μου με αφορμή την ελπίδα και το χαμόγελο, ανέσυρα από τη μνήμη μου ένα κείμενο,και το παραθέτω...
    ΝΑΙ, είναι πολύ όμορφη η ευχάριστη αλλαγή διάθεσης αγαπητέ μας Στράτο!
    Την αγάπη μου κι από δω στους συνοδοιπόρους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι σύμπτωση… το διάβασα, Βαρβάρα και σου έγραψα. Καταλαβαίνω πως το θέμα έγινε αφορμή να συναντήσεις και ν’ ανασύρεις το δικό σου κείμενο. Μας χρειάζονται!

      Να ‘σαι καλά!

      Διαγραφή
  6. H Φωτογραφία στην ασπρόμαυρη εικόνα είναι η γεννήτρια όλων αυτών των μηνυμάτων, ή αυτων των ελπιδοφόρων χαρισματικών ευχών...
    Την καληνύχτα μου,
    Α! Ξέχασα καλο μήνα
    Αν και αυριο εινά πρωταπριλιά


    Γάβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος