Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016

... χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν



κι εγώ που ζω για πάντα εδώ κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω 
ξανά σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι στο ρυθμό σου που καίει ακόμα 





6 σχόλια:

  1. ΄΄Πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη ΄΄μοιάζει η είναι πάντα θα υπάρχει μέσα μας ένα τέλος !!! Αγαπώ και εγώ τούτο το τραγούδι !!!
    Την καλησπέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που... μετά την προδώσαν
      Εγώ κι αν τ' αγαπώ Νικόλ...

      Καλησπέρα κι από μένα!

      Διαγραφή
  2. Άκουσα το τραγούδι, μου άρεσε πάρα πολλά μα και ο σκοπός μοιάζει σα balada λατινοαμερικάνικη, έχει τέτοια νοσταλγική δύναμη ώστε ρωτάς τον εαυτόν σου γιατί να υπάρχει αυτό το ωρίμασμα, αυτή η φθορά, της σκέψης, μα και της απόλαυσης, μετά γίνονται όλα άσπρα και μαύρα, αυτό που μένει είναι η νοσταλγία ότι κάποτε τραγουδάγαμε μαζί....
    Πολύ ωράιο Σούπερ-ρομαντικό μιας εποχής que añoro

    saludos
    Gabo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι, φίλε Γάβο, που σ' άρεσε το τραγούδι κι όχι μόνο αλλά σ' έβαλε και σε σκέψεις...

      Añoranzas y recuerdos... como olvidar...

      Muchas gracias!

      Διαγραφή
  3. Στράτο, εγώ θα ήθελα να αναφερθώ σε κάτι που είναι άσχετο μεν με το συγκεκριμένο τραγούδι, σχετικό δε, με τον τραγουδιστή. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου κατάγεται από ένα μικρό, φτωχικό χωριό, λίγο μετά την Μεγαλόπολη στον δρόμο προς Καλαμάτα που λέγεται Βάστα. Σ' αυτό το χωριό, κάτω σε μια ρεματιά με θεόρατες βελανιδιές και ύστερα από μια πανέμορφη κατηφορική διαδρομή μισής ώρας, βρίσκεται ένα εκκλησάκι η Αγ. Θεοδώρα, που είναι γνωστό για κάτι περίεργο που συμβαίνει εκεί. Πάνω στη σκεπή της μικρής εκκλησίας υπάρχουν περίπου 18 μικρά και μεγάλα δέντρα ενώ από τα θεμέλια αναβλύζουν νερά, ολόκληρο κεφαλάρι!. Κάποιοι μιλούν για ένα διαρκές θαύμα, άλλοι για φαινόμενο επιστημονικά ανεξήγητο που αντιβαίνει προς πάσα λογική και φυσική εξήγηση του ανθρώπου, ακόμα μιλούν για επέμβαση του Θεού επί της δημιουργίας Του. Ότι και να ισχύει, είναι ένα μυστήριο που αισθάνεσαι δέος μ' αυτό που απλώνεται μπροστά στα μάτια σου. Βέβαια υπάρχουν πολλές..δοξασίες αναφορικά με την ιστορική αλήθεια. Μια άλλη φορά αν υπάρχει χώρος, να εξιστορίσουμε κάποια γιατί όλες έχουν ενδιαφέρον.

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Γιώργο και καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!
      Είχα την τύχη και την ευλογία να επισκεφτώ το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας -παρεμπιπτόντως σήμερα γιορτάζει κιόλας, είναι γιατί έχω κόρη Θεοδώρα...) και όντως είναι έτσι όπως το περιγράφεις. Κάτι το ανεξήγητο που δεν ξέρει κανείς που να το αποδώσει σε θαύμα της φύσης ή δεν ξέρω τι.
      Το συνιστώ ανεπιφύλακτα και πολύ σ' ευχαριστώ, μακρινέ μου φίλε που το ανέφερες έστω και σε σχέση με τον αγαπημένο τραγουδιστή Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

      Να 'σαι καλά και να τον ακούς τον Βασίλη.
      Βάλε ν' ακούσεις το: Βράδυ Σαββάτου. Εξαιρετικό!

      Διαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος