Στην Φωτογραφία,
Κλεοπάτρα Παναγιωσούλη, Ντένης Κονταρίνης, Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Σ’ ένα καφενεδάκι.
Δεν υπάρχει σήμερα ζωή χωρίς τεχνολογία,
Μέσα απ’ την οθόνη μίλησα μαζί σου,
Σε συνάντησα, μα ποτέ δεν σε είδα.
Κοιτάζοντας την άψυχη οθόνη
Πατώντας τα κουμπιά του πληκτρολογίου μου
Ήρθε η μέρα ν’ αποδείξεις τα λόγια σου.
***
Σ’ ένα καφενεδάκι στο κέντρο της πόλης το
ραντεβού μας,
Πλησίασα το καφενεδάκι, ένα χαμόγελο άνθιζε
στα χείλη μου
Δοκίμασα να σοβαρευτώ
Πεταλούδες φτερούγιζαν στο στομάχι μου
Το ημίφως μου έδινε στα νεύρα.
Κάθισα στο τραπέζι όπως είχαμε συμφωνήσει,
Ακούμπησα το κόκκινο τσαντάκι
Κι οι οπτασίες
αγνώστων σκιών τρεμόσβηναν απ’ τα καντήλια
***
Έκανε ζέστη,
ιδρώτας έτρεχε απ το πρόσωπό μου,
Μουσκεύοντας τα
χέρια μου.
Κοίταξα γύρω μου,
υπήρχαν κι άλλα τρεμοσβήνοντας
Καντήλια,
Μια ατμόσφαιρα
μυστηρίου ή αβεβαιότητας μ’ έπνιγε,
Τακτικά έπινα τον
καφέ μου σ’ αυτό το καφενεδάκι.
Η απόσταση απ’ την
είσοδο στο τραπέζι φαινόταν ατελείωτη,
Άρα ήταν πάντα
τόσο μεγάλη;
***
Περίμενα και
περίμενα, περιμένοντας να σε δω
Αλλά ποιος να
ήσουν εσύ;
Περίμενα και
περίμενα,
Είμαι τόσο
ευτυχισμένη που περίμενα!
***
Κλεοπάτρα Παναγιωσούλης
Μοιάζει να ’ναι ένα βιωματικό συμβάν της εποχής μας. Ενδογενής παρόρμηση που δίνει δύναμη και πίστη ώστε να αντιμετωπίσεις το άγνωστο που προσμένει… Αλήθεια, θέλει δύναμη κι αυτοπεποίθηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Στράτο θα σου απαντήσωμε με δυο λέξεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΙΝΑΙ
χαιρετώ
Γαβριήλ
Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήLike daddy, like daughter.
Πολύ καλό το ποιήμα της Κλεοπάτρας σου, φίλε Γαβρίλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα της πω συγχαρητήρια είναι λίγο. Χαίρομαι που τα παιδιά μας μένουν πιστά και ακολουθούν όσα και εμείς πιστεύουμε.
Μπράβο της.
Σύμφωνα με τον Newton είναι φυσικόν το μήλο να πέσει κάτω απ την μηλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ φίλε Λύκων
χαιρετώ
Γαβριήλ
καλήμέραι φίλε Ντένη.
ΑπάντησηΔιαγραφήαν και βρέχει Νομίζω θα την θυμάσε αυτή την συνάντηση,
από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια όμως ότι γραφεί μένει.
Ευχαρσιτώ
Νάσαι καλά
Γαβριήλ