ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ

Δεν υπάρχει φυσικότερη, αγνότερη και εξυγιαντικότερη πηγή από της αθωότητας. Αναπηδά μέσα από τα έγκατα της ψυχής όπως η φλέβα νερού από τον κόρφο της γης και γεμίζει το σώμα και την ψυχή ως που φτάνει στα μάτια, στην έκφραση των κινήσεων και τα λόγια εκείνα που κατακτούν χωρίς να διεκδικούν ,χωρίς να μάχονται, και αιχμαλωτίζουν χωρίς πρόθεση και τεχνική. Διαλύει, χωρίς να βιάζει, κάθε προδιάθεση αποτρεπτική και κάθε άρνηση κατανόησης και επικοινωνίας.Η Αθωότητα δεν προσχεδιάζει, δεν απαιτεί τον χώρο της υλικής και άυλης υπόστασης και παρουσίας της. Ο χώρος υποχωρεί στις διαστάσεις της και αφήνει ευπροσήγορα το κενόπου της ανήκει, ελαττώνοντας στο ελάχιστο κάθε περιττή τριβή. Η Αθωότητα είναι άφατο φως χωρίς αχτίδες και προβολείς. Οι σκιές σκορπίζουν γύρω της χωρίς αντίσταση και λούζονται οικειοθελώς το φως της. Πάνω στην τρυφερή της συστολή τρίβεται αβίαστα η κάθε σκληρότητα.Η Αθωότητα είναι σαγηνευτική παρθενία, που πάνω της ποθεί να γονιμοποιηθεί κάθε ευγενές συναίσθημα-και πιο πολύ η αγάπη. Ακόμη και η γνωστική διεργασία της αυτογνωσίας που μέσα από την ανομολόγητη υπολογιστική αξιολόγηση και την σκαπανική της επιμονή καταφέρνει ν' αναπτύξει μέσα της το αρμόζων που αναδεικνύει και ισορροπεί την μονάδα -χωρίς να διεισδύει[πάντα] επιμορφωτικά στο περιβάλλον ,ακόμη κι' αυτή [που ομολογουμένως είναι μεγάλη αρετή υποκλίνεται στην αθόρυβη εκρηκτική δύναμη της ΑθωότηταςΜόνο η Αθωότητα, που ξεπετάγεται, μαζί και μέσα, από το θεμέλιο και το χτίσιμο του ατόμου ,δίνει χωρίς αντίτιμο το εισιτήριο της αφθαρσίας,
γιατί, μέσα στην αγνότητά της δεν χρειάζεται να μπει σε τακτικές δοκιμασίας. Τοποθετεί απ' ευθείας τον Άνθρωπο στον κύκλο της φυσικότητας, με όλη την αρμονία που την ακολουθεί, την διαπνέει και την διέπει.Η Αθωότητα είναι 'κείνη που μέσα από τον απρόβλητο ερωτισμό της πλέκει τη ζωή με τοπλέγμα την αγνότητας ,αζωγράφιστη και ορατή, άοπλη και κατακτητική, δημιουργική και ανίδρωτη μέσα στην σιωπηλή της δύναμη.Αλήθεια, πόσο αλλιώτικη θα ήταν η ζωή μας αν αφήναμε την αθωότητα να γέμιζε με τα τρυφερά της δάχτυλα την υπαρξιακή μας πορεία;.......Και μην νομίσετε ότι υστερεί σε ερωτικά καλέσματα και σε αιτήματα απέριττης υλικής αναγκαιότητας. Έχει μέσα της αγνόγυμνες όλες τις προκλήσεις την ερωτικής λαγνείας, σαν τον ανθό που ανοίγει εύοσμα την γύρινη μήτρα του στο κάλεσμα της ερωτικής καρποφορίας.Έχει μέσα της την φυσιογενή επιμονή της επιβίωσης, χώνεται σαν τις ρίζες την ελιάς στο βράχο για τροφή δίνοντας ,συγχρόνως, ζωή[από την ζωή της]στους κόλπους της στειρότητας.Η Αθωότητα δίνει στον Άνθρωπο την χωρητικότητα που ΔΥΝΕΤΑΙ ν' απλώσει για την προέκταση που μπορεί και του ανήκει. Μπορεί να ξεπεταχτεί και μέσα από την λάσπη και να την κάνει πηγή!Ευλογημένοι όσοι άγγιξαν την πληρότητα μέσα από την αυτοδυναμία της ...

Σπύρος Δαρσινός