Πήρα την ελευθερία και εισήγαγα αυτό το ποίημα και στην ανάρτισή σου, στο Μηθυμναίος σου, άπαξ και το θέμα είναι το ίδιο. Ναί, Στράτο μου είναι από το βιβλιο μου. Το εμπνεύστηκα αυτό το ταπεινό ποιήματάκι μου για την Μητέρα εδώ και πολλά χρόνια στην σιωπή της μοναξιάς μου και της νοσταλγίας μου για την Άγια Μάνα μου που στέναζε μέσα της μιά ολόκληρη ζωή για την άπονη ξενιτιά που της "έκλεψε" και αιχμαλώτησε τον μόνο γιό που είχε!...Στο τέλος έφυγε από την ζωή με τον κρυφό αυτόν καημό μέσα στην ψυχή της, χωρίς ποτέ να μου πεί μια πικρή λέξη και με κακοκαρδίσει, λέγοντάς μου μόνον με μια μητρική γλυκιά φωνή: Τινα κάνουμε παιδί μου, έτσι ήταν το γραφτό μας!...
Φυσικά αυτή η ιστορία είναι κοινή για το πλείστον των ξενητεμένων. Γι' αυτό το έχω αφιερώσει σ'όλες τις μητέρες του κόσμου καθώς η κάθε μία έχει τον δικό της ιδιαίτερο πόνο για το παιδί της. Αλλωστε φίλε μου υπάρχουν πάμπολλα ποιήματα από πολλούς πραγματικούς ποιητάς που εξυμνούν την Μητέρα χίλιες φορές καλλίτερα από τον υποφαινόμενο, άλλα όσα και να γραφτούν είτε από επαγγελματίες, είτε από ερασιτέχνες ποτέ δεν θα αποδώσουν ολοκληρωτικά και στην εντέλεια το μεγαλείο της ΜΗΤΕΡΑΣ!
Τοιουτοτρόπως και του λόγου μου έγραψα μερικούς στίχους της καρδιάς γι' αυτό το άγιο πλάσμα που την φωνάζουμε ΜΑΝΑ και όταν έρχεται κάθε χρόνο η ημέρα της τους κοινοποιώ γιατί νομίζω ποτέ δεν παλιώνουν.
Να χαίρεσαι την καλή κι'ωραία σύζυγό σου και τις όμορφες θυγατέρες σου που έγιναν μητέρες
Καλέ μου φίλε Στράτο, Κάνω μία μικρή συνέχεια δια να σου εκφράσω εμφατικώτατα: Η ΤΙΜΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ που μου χάρισες το δικό σου εξαίσιο βιβλίο "ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ ΜΙΑΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ" Εκεί μέσα έχω ανακαλύψει το ξεχείλισμα μιας ευγενικής τρυφερής και συναισθηματικής ψυχής γιομάτη από τον ρωμαντισμό του παλιού καλού καιρού!... Να είσαι καλά ΔΤ.
Πολύ συγκινητικά και αληθινά τα παραπάνω ωραιότατα λόγια σου. Θα συμπληρώσω μόνο με ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την ψυχούλα σου! Δεν έχω να προσθέσω κάτι, τα αφήνω ατόφια να μην χαλάσω την ομορφιά τους.
ΜΑΝΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣὲ ὅλες τὶς Μητέρες
Σὰν τὴν Μάνα δὲν εἶν’ ἄλλος
πιὸ μεγάλος θησαυρός,
ὀμορφαίνει ὅλη τὴν πλάση
στὴν ζωή μου δίνει φῶς!
Μάνα, κράζω σὰν γεννιέμαι
Μάνα, κράζω ὅταν πονῶ,
μὲς στοῦ βίου τὸν δαρμὸ
Μάνα, πάντα ἀναφωνῶ!
Εἶναι ἡ Μάνα τὸ λιμάνι
τῆς ψυχῆς καὶ τῆς καρδιᾶς
κι’ εἴτε κλαῖς, εἴτε γελᾶς
πάντα' κεῖ ἀγκυροβολᾶς!
Τὴν χαρά μου ἤ τὸν πόνο
τὰ μοιράζεται μαζί,
θυσιάζεται ἀμέσως
γιὰ τὸ κάθε της παιδί!
Κι’ ἄν ἀκόμα τὴν πονάω,
μὲ σκεπάζει μὲ φιλιὰ
καὶ τὰ πάντα συγχωράει
μὲς στὴν μητρικὴ καρδιά!
Εἶναι ἡ Μάνα λαμπρὸς φάρος
ποὺ σκορπᾶ παρηγοριὰ
καὶ τὰ δάκρυα μᾶς στεγνώνει
στὴν θερμή της ἀγκαλιά!
Τὶς πληγές μου γιὰ νὰ γιάνω
Μάνα πάντα ἀναζητῶ
σὰν τὴν Μάνα δὲν εἶν’ ἄλλο
στὴν ζωή μας πιὸ γλυκό!
Εἶναι τὸ ὄνομα τῆς Μάνας
λατρευτό, γλυκύ, ἱερό,
ἀφοῦ ἔφερε στὸν κόσμο
Τὸν Μονάκριβο Θεό!
Δημήτρης Τ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΝΑ ΤΙΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ!
Γνωστό το ποίημά σου, από το βιβλίο σου που είχα την τιμή να μου χαρίσεις και το αγάπησα.
ΔιαγραφήΔημήτρη μου, σ' ευχαριστώ και να 'σαι καλά!
Γειά σου Στράτο μου, μακρινέ μου φίλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠήρα την ελευθερία και εισήγαγα αυτό το ποίημα και στην ανάρτισή σου, στο Μηθυμναίος σου, άπαξ και το θέμα είναι το ίδιο.
Ναί, Στράτο μου είναι από το βιβλιο μου. Το εμπνεύστηκα αυτό το ταπεινό ποιήματάκι μου για την Μητέρα εδώ και πολλά χρόνια στην σιωπή της μοναξιάς μου και της νοσταλγίας μου για την Άγια Μάνα μου που στέναζε μέσα της μιά ολόκληρη ζωή για την άπονη ξενιτιά που της "έκλεψε" και αιχμαλώτησε τον μόνο γιό που είχε!...Στο τέλος έφυγε από την ζωή με τον κρυφό αυτόν καημό μέσα στην ψυχή της, χωρίς ποτέ να μου πεί μια πικρή λέξη και με κακοκαρδίσει, λέγοντάς μου μόνον με μια μητρική γλυκιά φωνή: Τινα κάνουμε παιδί μου, έτσι ήταν το γραφτό μας!...
Φυσικά αυτή η ιστορία είναι κοινή για το πλείστον των ξενητεμένων. Γι' αυτό το έχω αφιερώσει σ'όλες τις μητέρες του κόσμου καθώς η κάθε μία έχει τον δικό της ιδιαίτερο πόνο για το παιδί της. Αλλωστε φίλε μου υπάρχουν πάμπολλα ποιήματα από πολλούς πραγματικούς ποιητάς που εξυμνούν την Μητέρα χίλιες φορές καλλίτερα από τον υποφαινόμενο, άλλα όσα και να γραφτούν είτε από επαγγελματίες, είτε από ερασιτέχνες ποτέ δεν θα αποδώσουν ολοκληρωτικά και στην εντέλεια το μεγαλείο της ΜΗΤΕΡΑΣ!
Τοιουτοτρόπως και του λόγου μου έγραψα μερικούς στίχους της καρδιάς γι' αυτό το άγιο πλάσμα που την φωνάζουμε ΜΑΝΑ και όταν έρχεται κάθε χρόνο η ημέρα της τους κοινοποιώ γιατί νομίζω ποτέ δεν παλιώνουν.
Να χαίρεσαι την καλή κι'ωραία σύζυγό σου
και τις όμορφες θυγατέρες σου που έγιναν μητέρες
Με την φιλική μου αγάπη πάντα,
Δημήτρης Τ.
Καλέ μου φίλε Στράτο,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνω μία μικρή συνέχεια δια να σου εκφράσω εμφατικώτατα:
Η ΤΙΜΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ που μου χάρισες το δικό σου εξαίσιο βιβλίο "ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ ΜΙΑΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ"
Εκεί μέσα έχω ανακαλύψει το ξεχείλισμα μιας ευγενικής τρυφερής και συναισθηματικής ψυχής γιομάτη από τον ρωμαντισμό του παλιού καλού καιρού!...
Να είσαι καλά
ΔΤ.
Πολύ συγκινητικά και αληθινά τα παραπάνω ωραιότατα λόγια σου. Θα συμπληρώσω μόνο με ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την ψυχούλα σου! Δεν έχω να προσθέσω κάτι, τα αφήνω ατόφια να μην χαλάσω την ομορφιά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι ευχαριστώ μακρινέ φίλε μου!