Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Καλώς ορίσατε Άνοιξη και η Ποίηση!

Στα μονοπάτια του χρόνου η ζωή ταξιδεύει με το ρυθμό της. Σήμερα παραδοσιακά ο Χειμώνας παραδίδει τη σκυτάλη του στην Άνοιξη. Κι αυτή, μας δίνει, με χίλιους τρόπους, τη δυνατή αίσθηση της ομορφιάς! Την ομορφιά της ζωής με την αναγέννηση της φύσης!
Και δεν είναι μόνο αυτό, τι σύμπτωση… είναι και η ημέρα της Ποίησης! Λένε πως οι ποιητές είναι εκείνοι που δίνουν στις διαθέσεις ονόματα. 
Μήπως το όνομα Άνοιξη το έδωσαν οι Ποιητές;
Όπως και να ’ναι, εγώ με τα δανεισμένα λόγια του ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη: «Την Άνοιξη, αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις» την καλωσορίζω, φτιάχνοντας μια εικόνα για να δώσω χρώμα, αυτό που λείπει από την καθημερινότητά μας.


Και επ’ ουδενί λόγο θα άφηνα μόνη και παραπονεμένη στη μοναξιά της την άλλη εορτάζουσα την Ποίηση κι ας λέει ο Γιάννης Ευθυμιάδης πως «η ποίηση είναι σχέση ανάμεσα σε δύο μοναξιές: αυτή του ποιητή και εκείνη του αναγνώστη». Ενώ η μεγάλη μας ποιήτρια Κική Δημουλά: μας λέει πως είναι: «Μια συνάντηση με τις λέξεις που έχουν καθαρά βασανιστικές προθέσεις απέναντί μου. Μου αντιστέκονται και πρέπει να κάνω μεγάλες διαπραγματεύσεις μαζί τους». Και συμπληρώνει: «Αυτή είναι η ποίηση, μια σιωπηλή ιεροτελεστία, εσώτερης έκφρασης του απρόβλεπτου και του ανέκφραστου»…
Ας βάλουμε λοιπόν στη ζωή και στις στιγμές μας –θα μας χρειαστεί– λίγο Ελύτη, λίγο Λόρκα, λίγο Λειβαδίτη, λίγο…, λίγη… το έχουμε ανάγκη, έστω λίγη Δημουλά… ας πούμε, έτσι για να συμπληρώσουμε το λίγο του κόσμου που μας απόμεινε…

Περπατώ και νυχτώνει.
Αποφασίζω και νυχτώνει.
Όχι δεν είμαι λυπημένη.
Υπήρξα περίεργη και μελετηρή.
Ξέρω απ’ όλα. Λίγο απ’ όλα.
Τα ονόματα των λουλουδιών όταν μαραίνονται,
πότε πρασινίζουν οι λέξεις και πότε κρυώνουμε.
Πόσο εύκολα γυρίζει η κλειδαριά των αισθημάτων
μ’ ένα οποιοδήποτε κλειδί της λησμονιάς.
Όχι δεν είμαι λυπημένη.
Μίλησα πολύ. Στους ανθρώπους,
στους φανοστάτες, στις φωτογραφίες.
Και πολύ στις αλυσίδες.
Έμαθα να διαβάζω χέρια
και να χάνω χέρια.
Όχι, δεν είμαι λυπημένη.
Χαίρεσθε και ευδαιμονείτε!

5 σχόλια:

  1. Η άνοιξη έρχεται στην ψυχή μας, όμως κανονικά η λέξη εννοεί ότι τα δένδρα σκάνε - ανοίγουν σε μπουμπούκια, για να μεταμορφωθούν σε λουλούδια, ανοίγουν οι ψυχές των ανθρώπων, ο έρωτας αρχίζει κι αυτός σαν το μπουμπούκι ζητώντας φωλιά ν' ανθίσει σε αγάπη, είναι η εποχή που χαίρεται η φύση όλη.

    Τώρα εμείς οι κάπως βετεράνοι της ζωής απλούστατα βλέπουμε, παρατηρούμε και αναπολούμε και διερωτώμεθα αν θα υπάρξει μια δεύτερη ζωή απ την αρχή.
    Η έμπνευση της ποίησης είναι έμφυτη, όσοι την έχουν χαροποιούν εμάς τους απλούς αναγνώστες τους με το να μας ταξιδεύουν σε ονειρεμένα μονοπάτια τους.

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε μου Στράτο γειά σου,
    Στην αναρτησή σου για την Ανοιξη και την Ποίηση το βρίσκω πολύ πιο κατάλληλο ν'αφήσω δυό ποιήματα από την συλλογή της Ασπας που θα αντηχήσουν πιό ευαίσθητα και δυνατά από τα δικά μου πεζά σχόλια
    Ελπίζω να μην παρεξηγηθώ...
    Δ.Τ.

    ΑΝΟΙΞΗ

    Ω Ανοιξη πότε θα’ρθείς,
    τους αγρούς να βάψεις με λουλούδια
    και την καρδιά του ποιητή
    με χίλια να ράνεις τραγούδια.

    Ω Ανοιξη πότε θα’ρθείς,
    στο χελιδόνι να σιγομιλήσω
    και σ’ ένα πρωινό μιας ροδαυγής
    δυό στίχους με σε να κλείσω.

    Ω Ανοιξη μυριάνθυστη χαρά
    που ντύνεις τη γή με ανεμώνες,
    δίνεις σε μένα τα φτερά
    μακριά διώχνεις χειμώνες.

    Ω Ανοιξη πότε θα’ρθείς
    τ’ αηδόνι να γλυκολαλίσει
    η τσίχλα να πετάξει στο βουνό
    το χελιδόνι τη φωλιά να χτίσει.


    ΠΟΙΗΣΗ

    Τι είναι η ποίηση;
    Ποιός μπορεί να περιγράψει;
    Ένα κομμάτι από χαράς
    είναι όποιος μπορεί να γράψει.

    Το μονοπάτι το αδειάβατο
    ο ήλιος αυτού του νού,
    λουλούδι το αμάραντο
    πουλί κάποιου ουρανού.

    Πνοή τ΄ανέμου και γαλήνια θάλασσα
    ιέρεια πέννα της χείρας,
    κάμπος γεμάτος λούλουδα
    άνοιγμα χρυσό μια θύρας.

    Ο νους με σένα σμίγει ποίηση
    στις βλέβες κυλά αργά το αίμα,
    και η πνοή σ’ ακολουθεί
    στ’ ατέλειωτου του ποταμου το ρεύμα

    Ασπα Παπακωνσταντίνου Τριγώνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ pylaros, & Δημήτρης Τ.
    και βεβαίως καλή μου Άσπα

    Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για τα αποτυπώματα που αφήσατε εδώ στη Γωνιά της Παρέας.
    Οι σκέψεις σου, Γάβο, όπως πάντα με ουσία και η Άσπα με τους στίχους της διά μέσου του φίλτατου Δημήτρη έδωσαν μια αύρα ανοιξιάτικη!

    Να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και η Άνοιξη και η ποιηση .. και τα δυό μας εφραίνουν φιλε μου... να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Σμαραγδένια Ρούλα,

    Και τα δυο είναι στη φύση μας, Ρούλα…

    Θερμές ευχαριστίες για το πέρασμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος