Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

Το αντιφατικό πορτραίτο του Έλληνα...


Ξεφυλλίζω τις φυλαγμένες από καιρό σελίδες της στήλης Πατριδογνωσία του ένθετου περιοδικού «Κ» της εφημερίδας Καθημερινή της Κυριακής, όπου η δημοσιογράφος Άννα Γριμάνη φιλοξενούσε, κάθε εβδομάδα, τις απαντήσεις διακεκριμένων Ελλήνων του εξωτερικού σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Μέσα απ’ αυτήν την «τυποποιημένη συνέντευξη», επιχειρούσε να ανιχνεύσει ό,τι σχετίζεται, μ’ αυτό που αποκαλούμε «Ελληνικότητα». Οι τοποθετήσεις και οι απόψεις –αντιφατικές πολλές φορές– των αξιόλογων συμπατριωτών μας, προσδιορίζουν με τον καλύτερο τρόπο την «υπέροχη εκδοχή του Έλληνα». Το αν «είναι προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Έλληνας σήμερα», το αν, τελικά, «η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση», καθώς και την «ταυτότητά» του.
Στις αναφορές τους εστιάζονται αρνητικά και θετικά στοιχεία ιδίως στα πατροπαράδοτα ελληνικά πρότυπα, όπως π.χ. του ήρωα, του σοφού, του έξυπνου, της περιούσιας φυλής μας, δίνοντας τις δικές τους απόψεις. Απ’ όλα αυτά, επιλέγω και αντιγράφω, χαρακτηριστικά, κάποια απ’ όσα είπαν για την αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια.
Παράδειγμα: Για την «υπέροχη εκδοχή του Έλληνα» μερικές από τις τοποθετήσεις τους ήταν: «Εκεί που αρχίζεις να ντρέπεσαι που λέγεσαι Έλληνας, θυμάσαι κάτι εξαιρέσεις και δακρύζεις». «Η έμφυτη ικανότητα που έχει (ο Έλληνας) να διακρίνει τι είναι σημαντικό στη ζωή και να αριστεύει με ταπεινοφροσύνη». «Να έχεις προδώσει την κληρονομιά σου σε κάθε παραμικρή της πτυχή, να έχεις εξευτελίσει στο έπακρο την ευγένεια της καταγωγής σου, και να θέλεις να καλύψεις τον εκβαρβαρισμό σου με συναισθηματική φτήνια καυχήσεων για προγονικό πλούτο που κυριολεκτικά αγνοείς».
Για το αν είναι «προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Έλληνας σήμερα;» κάποιες απαντήσεις ήταν: «Με συνείδηση, είναι σίγουρα προσόν. Χωρίς, φοβάμαι ότι αυτά που μας χαλάνε προσθέτουν δυσβάσταχτα βάρη στον συναγωνισμό με τον υπόλοιπο κόσμο». «Είναι προσόν η αυτογνωσία αυτού που είσαι σήμερα και το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιείς την Ιστορία και το παρελθόν σαν άλλοθι γι' αυτό που δεν μπορείς πάντα να επιτύχεις». «Για όποιον αγωνίζεται να επιβιώσει εκτός συνόρων, πιστεύω πως είναι προσόν. Για τους υποχρεωμένους να ανθίστανται στην εντός των συνόρων πραγματικότητα, θα έλεγα μάλλον ότι πρόκειται περί μειονεκτήματος». «... Ούτε προσόν, θα έλεγα, ούτε μειονέκτημα. Ευλογία μόνο ή κατάρα. Ανάλογα με τη στιγμή και τη διάθεση».
Για παράδειγμα στην ερώτηση: Με ποια ταυτότητα οι Έλληνες περιέρχονται στον σύγχρονο κόσμο; Οι απαντήσεις είναι άξιες προσοχής και ποικίλουν μεταξύ τους, όπως: «Λόγω της αναντίρρητης συμβολής του ελληνικού στον παγκόσμιο πολιτισμό, το άκουσμα της λέξης “Έλληνας” προκαλεί συνήθως θετικές αντιδράσεις. Αυτές συνήθως μετριάζονται, όταν στο κλασικό ιδεώδες αντιπαρατεθεί η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα». «Συνήθως με την ταυτότητα των προγόνων μας και μια ομιχλώδη σύγχρονη παρουσία. Γιατί όλα μάς φταίνε, ενώ ουσιαστικά οι φταίχτες είμαστε εμείς». «Ο Έλληνας πορεύεται με τα πιστεύω και τις καταβολές του Τόπου που τον γέννησε, τα πρέπει της οικογένειας που τον ανέθρεψε και του βαθύτερου παρορμητικού εαυτού του, που τον οδηγεί στους προσωπικούς του δρόμους». «Με το διεισδυτικό μάτι και την τόλμη του Οδυσσέα εκείνοι, με την κουτοπονηριά του Καραγκιόζη οι άλλοι». «Με την ταυτότητα του ανθρώπου που ελάχιστα παράγει και άπειρα καταναλώνει».
Στο δε ερώτημα αν η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση σημειώνω τα παρακάτω: «Είναι αίσθημα βαπτισμένο στη συνείδηση». «Είναι συνείδηση που πρέπει να απευθύνεται στο αίσθημα, γιατί και τα δύο είναι οι βασικοί παράγοντες της δημιουργίας. Ο Έλληνας, όταν χρησιμοποιεί τη συνείδηση και το αίσθημα, μεγαλουργεί». «Και τα δύο. Αίσθημα που συνειδητοποιείται. Συνείδηση που λειτουργεί ως αίσθημα. Τα αισθήματα είναι μέρος αυτού που λέμε συνείδηση και, λόγω της μακρόχρονης ιστορίας μας, είτε το θέλουμε είτε όχι, κουβαλάμε βαρύ φορτίο».
          Έχω την εντύπωση πως με κάποια απ’ αυτά θα συμφωνήσουμε και με άλλα όχι. Ωστόσο, επειδή τα έχουν διατυπώσει Έλληνες, δεν ενοχλούν τόσο. Αν είχαν τολμήσει να τα ξεστομίσουν ξένοι, σίγουρα, πολλά, επ’ ουδενί λόγω, θα τα ανεχόμασταν. Για τούτο όπως το έχει διατυπώσει ο Νίκος Δήμου ο Έλληνας δεν συγχώρησε ποτέ όσους «μισέλληνες» ζωγράφισαν το πορτραίτο του. 


Δημοσιεύτηκε το Σάββατο 4 Οκτωβρίου στη στήλη μου:
«Χρονογράφημα από την Αθήνα» στην Εφημερίδα της Νέας Υόρκης.

5 σχόλια:

  1. Έλληνας υπάρχει ανάμεσα στους στο Εξωτερκό ευρισκομένους σαν άτομο όπυ κυριαρχει το εγώ.
    Όμως ο κάθε Ελληνας, ατομικά απέναντι στος ξένους «Είναι αίσθημα βαπτισμένο στη συνείδηση».

    Τώρα ως Έλληνας στην Λατινικη Αμερική οι μορφωμένοι τον θαυμάζουν και περιμένουν να δουν ένα συνεχιστή του Σωκράτη...

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι όντως μεγάλο θέμα η αντιφατικότητα του Ελληνα !!!!
    Γεννημένη λοιπόν από Ελληνες γονείς θαύμαζα την Ελλάδα για την ιστορία της και τον πολιτισμό της !!! Τους ανθρώπους όμως δεν τους είχα σε μεγάλη υπόληψη ακριβώς για αυτήν την ακραία αντιφατικότητα και την προβολή του ΄΄εγώ΄΄ !! Εκεί λοιπόν δεν γνώρισα διακεκριμένους Έλληνες ( σίγουρα υπάρχουν αλλά καν δεν το επεδίωξα)!!! Εκείνο που μετά 19 χρόνια εδώ πλέον αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι κάθε μορφής!! Αγάπησα πολλούς συμπολίτες μου αλλά είδα την υποκριτική αντιφατικότητα σε όλο το μεγαλείο !!Δεν ξέρω αν σε κάλυψα αυτή είναι η δική μου άποψη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γειά σας και πάλι αγαπητοί φίλοι των Μ.Α.
    Επιτρέψατέ μου το πορταίτο του Ελληνα να το μετατρέψω από την λέξη αντιφατικό σε πολυφασικό!
    Ο Ελληνας είναι, τροπον τινά, σαν ένα πλανητικό σύστημα που το επικεντρό του παραμένει αρχικό αλλά η περιφερειά του είναι γιομάτη από πολύμορφους δορυφόρους!
    Αυτό συμβαίνει διότι δια μέσω όλων των εποχών ο Ελληνας έχει αναμειχθεί με τόσους διαφορετικούς λαούς κι΄έχει αποκομίσει τόσα λογής λογής προτερήματα και υστερήματα που πράγματι τον καθιστούν ΠΟΛΥΦΑΣΙΚΟ και συνάμα και ΑΝΑΡΧΙΚΟ!
    Η ελευθερία του είναι τόσο παραδοσιακή που μπορώ να πω προσεγγίζει σχεδόν αναρχία! Αλλωστε το λέει και ο Εθνικός μας ύμνος "απ'τα κόκκαλα βγαλμένη των
    Ελλήνων τα Ιερά"
    Ο ΕΛΛΗΝ είναι πράγματι ο πιο ελέυθερος πολίτης της μάνας Γης!
    Να είστε όλοι καλά
    Υγεία, Αγάπη και Χαρά
    δημήτρης




    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εδώ σας παραθέτω ορισμένα, Αμερικανικής προελεύσεως, σχόλια και εντυπώσεις για τον Ελληνα που απεκόνισα απο το διαδύκτιον.


    Gabriella:
    Greeks are friendly, passionate and have a great sense of humor. They are also noisy, loud and indiscreet.
    The younger generation is very open minded and very educated (most Greeks speak two and three foreign languages).
    Greeks dress well, are very fashionable and very well informed about international affairs and politics. They also read a lot and a lot of them are in arts, literature etc.
    They do have very tight family bounds, but I don't think this is anything negative.
    Plus, they cook wonderful food. :)

    npg SymboL answered
    Big heads a lot of pride
    stubborn, but welcoming to people
    very hospitable
    a' what is mine is yours' attitude
    social beings!

    Anonymous
    Any Greek will tell you, there are only 2 types of people,
    People who are Greek and people who wish they were Greek

    ♥ Vasiliki ♥
    Greeks are
    good:
    hospitable, filotimoi (I don’t think there is an English word for this)
    ,Passionate, ,friendly ,help each other ,love their families, good friends(generally they are faithful in every kind of relationship),
    they are carefree and enjoy every moment of their life as their last, party animals, artistic, clever
    bad:
    lazy, unorganized, eat a lot,(fart a lot),speak loud ,smoke a lot,
    plus:
    they are sexy(both men and women),and great lovers;)

    Να είστε πάντα καλά
    δημήτρης



    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Greeks, What a wonderful filling, to be Greek, but also a boost for your EGO.
    Also Greek Egocentric Atomo, something that separates you from today's society, κοινωνία.

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος