Κυριακή 25 Μαΐου 2014

Μίλα...


«Μίλα. 
Π
ς κάτι, τιδήποτε.
Μόνο μ
στέκεις σν τσάλινη πουσία.
Διάλεξε
στω κάποια λέξη,
πο
ν σ δένει πι σφιχτ
μ
τν οριστία.
Πές:
«
δικα», «δέντρο», «γυμνό».
Πές:
«θ
δομε», «στάθμητο», «βάρος».
πάρχουν τόσες λέξεις πο νειρεύονται
μι
σύντομη, δετη, ζω μ τ φωνή σου.
Μίλα.
χουμε τόση θάλασσα μπροστά μας.
κε πο τελειώνουμε μες 
ρχίζει θάλασσα.
Π
ς κάτι.
Π
ς «κμα», πο δν στέκεται.
Π
ς «βάρκα», πο βουλιάζει
ν τν παραφορτώσεις μ προθέσεις.
Π
ς «στιγμή»,
πο
φωνάζει βοήθεια τι πνίγεται,
μ
ν τ σζεις,
π
ς
«δ
ν κουσα».
Μίλα.
Ο
λέξεις χουν χθρες μεταξύ τους,
χουν τος νταγωνισμούς:
ν κάποια π᾿ ατς σ αχμαλωτίσει,
σ
᾿ λευθερώνει λλη.
Τράβα μία λέξη
π᾿ τ νύχτα
στ
ν τύχη.
λόκληρη νύχτα στν τύχη.
Μ
λς «λόκληρη»,
π
ς «λάχιστη»,
πο
σ᾿ φήνει ν φύγεις.
λάχιστη
α
σθηση,
λύπη
λόκληρη
δική μου.
λόκληρη νύχτα.
Μίλα.
Π
ς «στέρι», πο σβήνει.
Δ
ν λιγοστεύει σιωπ μ μι λέξη.
Π
ς «πέτρα»,
πο
εναι σπαστη λέξη.
τσι, σα σα,
ν
βάλω ναν τίτλο
σ
᾿ ατ τ βόλτα τν παραθαλάσσια».

Κική Δημουλά [Η περιφραστική πέτρα]

5 σχόλια:

  1. Στην ποίηση της Δημουλά, δεν χωράει σχολιασμός,απλά εμβαθύνεις και σιωπάς.
    Καλή σας μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΣΤΕΛΛΑ ΖΑΜΠΟΥΡΟΥ-ΦΟΛΛΕΝΤΕΡΚυριακή 25 Μαΐου 2014 στις 12:52:00 μ.μ. EEST

    Συγχαρητήρια στην Κική Δημουλά για το σπαρακτικό ποιητικό ξέσπασμα που γέμισε τα μάτια μου δάκρυα…

    Καταπληκτικό!
    Ναι, το «Μίλα» με άγγιξε πολύ.

    Σ’ ευχαριστώ, Στράτο, που το μοιράστηκες μαζί μας.

    Εύγε στην εκλεκτή Ποιήτρια που το «τσάκωσε» μέσα στην καρδιά της.

    Με όλη μου τη φιλία και αγάπη πάντα,

    ΣΤΕΛΛΑ ΖΑΜΠΟΥΡΟΥ-ΦΟΛΛΕΝΤΕΡ Ν.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτοί οι στίχοι της Δημουλά αγγίζουν ψυχές της σιωπής... Και παρά το γεγονός ότι την ποίηση δεν θέλω να την αναλύω απλά την απολαμβάνω το ΄΄μίλα΄΄ έχει το σπαραγμό που αγγίζει με πόνο.
    Καλό σου βράδυ φίλε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η Κική Δημουλά, αγαπητές μου φίλες, Χαρά, Στέλλα και Νικόλ, συνδιαλέγεται, στην ποίησή της, με τον εαυτό της και κάνει κι εμάς να την ακολουθούμε. Κι όπως αναφέρει ο φίλος μου ποιητής και κριτικός Δημήτρης Νικορέτζος στο βιβλίο του "Κική Δημουλά, ένας μύθος διαπορευόμενος", ότι με μια λάμπα θυέλλης στο χέρι, διαβαίνει μια μοναχική πορεία προς το ένδον...
    Αυτό γίνεται και με μας... μας παρασέρνει μαζί της!

    Καλημέρα σας κι ευχαριστούμε πολύ που μας τιμάτε με την επίσκεψή σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μίλα ντε!!!! άντε πεσμας κάτι;


    Πολυ ωραίο βαθυστόχαστο (Πὲς κάτι.)

    Όμως ποινού να το πεις;
    Α! το βρήκα μιλάς με τον υπολογιστή σου είναι ο μόνος που σε ακούει χωρίς να διαμαρτυριθεί, του λες και του λες, ξεσπάς πάνω του κάτι είναι και αυτό και το πιο χαρμόσυνο γεγονός είναι ότι δεν σου αντιμιλά!

    Άξια η κα. Δημουλά, Μίλα!

    Γαβριή

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος