Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

ΣΗΜΕΡΑ ΨΗΦΙΣΕΣ...


Μια μέρα, περπατώντας στο δρόμο, ένας μεγάλος πολιτικός αρχηγός κόμματος τραυματίστηκε από ένα φορτηγό και πέθανε. Η ψυχή του ανέβηκε στον παράδεισο (μάλλον κατά λάθος) και βρέθηκε μπροστά από τον Άγιο Πέτρο ..
- Καλώς ήρθατε στον παράδεισο! είπε Άγιος Πέτρος, πριν μπει και συνέχισε: Έχουμε ένα πρόβλημα. Βλέπετε, ένας πολιτικός του αναστήματος σας σπάνια περνάει από εδώ και δεν ξέραμε τι να κάνουμε με σας. Έτσι σκεφτήκαμε το εξής: θα περάσετε μια μέρα στην κόλαση, και μία στον παράδεισο, και εμείς θα σας αφήσουμε να επιλέξετε πού θα περάσετε την αιωνιότητα.
Ο άνδρας οδηγήθηκε στον ανελκυστήρα, ο οποίος τον κατέβασε , στην κόλαση. Οι πόρτες άνοιξαν και ο άντρας βρέθηκε ακριβώς στη μέση ενός γηπέδου γκολφ, κομψό και πράσινο. Λίγο μακρύτερα είδε μια λέσχη και μπροστά, πρώην συναδέλφους του κόμματος και φίλους του επιχειρηματίες που είχαν ήδη πεθάνει, ντυμένους κομψά και πολύ ευχαριστημένους. Έτρεξαν να τον χαιρετήσουν, τον αγκάλιασαν και άρχισαν να θυμούνται τα καλά χρόνια, όταν πλούτιζαν εις βάρος του λαού. Έπαιξαν χαρούμενοι μια παρτίδα γκολφ, στη συνέχεια δείπνησαν στον σύλλογο, διασκεδάζοντας και τρώγοντας χαβιάρι, και το βράδυ συντροφιά με μια όμορφη νεαρή. Συναντήθηκε ακόμη και με τον Διάβολο, ο οποίος αποδείχθηκε ότι είναι ένας συμπαθητικός τύπος, διασκεδαστικός, είπαν ανέκδοτα και χόρεψαν. Ήταν τόσο καλά που δεν κατάλαβε, όταν ήρθε η ώρα να φύγει. Όλοι τον ξεπροβόδησαν. Ανέβηκε μέχρι την πύλη του Παραδείσου, όπου ο Άγιος Πέτρος τον περίμενε: 
- Τώρα είναι η ώρα να πας στον παράδεισο!.
Ο πολιτικός (χωρίς ενδοιασμούς, φυσικά), πέρασε τις επόμενες ώρες πετώντας από το ένα σύννεφο στο άλλο, χαϊδεύοντας μια άρπα και τραγουδώντας.
Οι 24 ώρες πέταξαν, και ο Άγιος Πέτρος ήρθε:
- Περάσατε μια μέρα στην κόλαση και μία στον παράδεισο, είναι η ώρα να επιλέξετε!
Ο άνθρωπος το σκέφτηκε για μια στιγμή, και στη συνέχεια είπε:
- Ο παράδεισος είναι πολύ όμορφος, αλλά νομίζω ότι θα ένιωθα καλύτερα στην κόλαση.
Ο Άγιος Πέτρος τον συνόδευσε στον ανελκυστήρα και κατέβηκε στην κόλαση. Όταν άνοιξε την πόρτα, ξύπνησε στη μέση μιας ερήμου, που καλύπτονταν με κάθε λογής σκουπίδια. Είδε τους φίλους του ρακένδυτους κι αξιολύπητους, να σκάβουν μέσα στα σκουπίδια για να βρουν κάτι να φάνε. 
Ο Μέγας διάβολος τον υποδέχτηκε και τον χάιδεψε στον ώμο...
- Δεν καταλαβαίνω, είπε ο πολιτικός, χθες ήμουν εδώ και ήταν όμορφες γυναίκες, γκολφ, έφαγα από όλα τα καλά και διασκέδασα πολύ. Τώρα το μόνο που έχετε είναι ένα ξερό μέρος, γεμάτο σκουπίδια και οι φίλοι μου φαίνονται κακομοίρηδες και αξιοθρήνητοι. 
Ο Μέγας διάβολος χαμογέλασε και είπε:

- Χθες ήταν η προεκλογική εκστρατεία ! ΣΗΜΕΡΑ ΨΗΦΙΣΕΣ!

Το σκίτσο είναι του φίλου Αντώνη Κυριαζή 
και το κείμενο το μοιράστηκε μαζί μας η καλή μας φίλη Χαρά Θεοδωρίτση

12 σχόλια:


  1. ΦΙΛΕ ΣΤΡΑΤΟ ΓΕΙΑ ΣΟΥ,

    ΛΙΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ ΚΑΤΑ ΠΛΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΗΚΟΣ!!! ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΝ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΑ ΦΤΩΧΑΔΑΚΙΑ! ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΠΟΙΟΣ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΟ ΞΕΧΝΑΕΙ ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ "ΛΟΥΜΠΕΝ"!. . . «ΤΟΝ ΑΡΑΠΗ ΚΙ’ΑΝ ΤΟ ΠΛΥΝΕΙΣ ΤΟ ΣΑΠΟΥΝΙ ΣΟΥ ΧΑΛΝΑΣ» ΛΕΕΙ Ο ΣΟΦΟΣ ΛΑΟΣ!
    Πάντως πολύ ωραίο καιπολύ σατυρικό!

    Να εισαι καλά φίλε Στράτο και σ'ευχαριστώ που μου υπενθύμισες τους Μ.Α. Μέσα στον στρόφαλον των εορτών από την Μεγάλη Τεσσαρακοστή μέχρι την Εορτή της πολυαγαπημένης Μητέρας είχα τελείως λησμονήση αυτή την όμορφη φιλική μας στήλη και δεν έλαβα μέρος στις έκτοτε αναρτήσεις που έχεις κάνει και τις οποίες ανακαλύπτω τώρα εκ των υστέρων καθώς γράφω το παρόν. Λυπούμαι και θα προσπαθίσω στο μέλλον να δίδω περισσότερη προσοχή.

    Εύχομαι Υγεία και χαρά και σε και σ΄ολους τους φίλους αυτής της στήλης γνωστούς και αγνώστους καθώς επίσης εύχομαι έστω και καθυστερημένα το ΦΩΣ της Ανάστασης να πλημμυρίζει την καθημερινότητα της ζωή σας με το υπέρτατον αγαθόν της ΑΓΑΠΗΣ!

    Με φιλικούς χαιρετισμούς
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην περασμένη ανάρτηση, Δημήτρη μου, ρωτούσα το φίλο μας Γαβριήλ τούτο: Μπας κι έχουμε βάλει κάποιο «απαγορευτικό διάβασης» και δεν το ξέρουμε;
    Μου έγραφε για την ατονία που περνούσαμε όλοι και ιδίως οι «διαχειριστές» του… Και του έγραψα: Οι «μπλογκατζήδες της Παρέας», μείναμε πάλι μόνοι σ’ αυτή την έρμη γωνιά να λέμε τα ίδια και τα ίδια… Κιτρίνησαν θαρρείς τα λόγια, φίλε μου, από την επανάληψη… Κι ας ρίξαμε τη σπίθα στο δάσος της καρδιάς, της αγάπης και της έννοιας, προσμένοντας ν’ ανάψει μια πυρκαγιά να κάψει ό,τι μας καίει. Μάταια όμως.

    Μη μας ξεχνάτε, φίλε μου, οι Μ.Α. είναι ο διαυλός μας.

    Σ’ ευχαριστώ!
    Να είσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Όταν το πρωτοδιάβασα χθες άρχισα να γελάω μόνος μου, τόσο πολύ μου άρεσε.

    Η ανθρώπινη ματαιοδοξία, μαζί με την καπατσοσύνη, με το επιφανειακό λουστράρισμα προσώπων, μοιάζει να σαν π.χ. ο λούστρος που σου γυαλίζει τα υποδήματα, ώστε νομίζω πρέπει να γεννηθείς λούστρος για να γίνεις πολιτικός.
    χωρίς παρεξήγηση
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητοί μου φίλοι, Δημήτρη και Γάβο, νομίζω πως κάποτε θα πρέπει στην Ελλάδα να ψηφιστεί ένας νόμος περί ευθύνης ψηφοφόρων...

    Καλή σας μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ φίλε Στράτο καλή σου ημέρα
    ,

    Σε διαβεβαιώ ότι εσείς οι "διαχειριστές" δεν έχετε βάλει καμία πινακίδα απαγόρευσης, είτε ορατή, είτε αόρατη!
    Πάντα θα υπάρχουν οι μπλοκατζήδες της Παρέας και πάντα θα επέρχεται μία ατονία σε ό,τι πεπραγμένο, διότι είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό ο ενθουσιασμός του να εξατμίζεται βαθμιαίως, οπως η φλόγα από το κερί που στην αρχή λάμπει φλογερά και σιγά σιγά όταν πλησιάζει προς το τέλος τρεμοσβύνει και τελικά κυριαρχεί το σκότος! Κι' αυτό γίνεται φυσιολογικά και όχι εσκεμμένως!

    Άλλωστε το αναφέρεις και μόνος σου, πιθανώς χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, στο λίαν συναισθηματικό χρονογράφημά σου "Σκίζοντας την Ιστορία μου" με τον κάθε κύκλο της ζωής μας που όπως λες μοιραίως κλείνει,εώς ότου τελικά κλείσει και ο ύστατος και φέρει το αναπόφευκτον ΤΕΛΟΣ!...

    Μην καταδικάζεις λοιπόν τους διαχειριστάς! ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩΜΕΝ!...

    Να είσαι καλά κι' εσύ κι' Γαβος όπως τον οναμάζεις καθώς και όλοι οι φίλοι μας γνωστοί κι' άγνωστοι
    φιλικώτατα
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μα τι λες φίλε μου, εγώ δεν καταδικάζω κανέναν. Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε. Με την αναφορά μου στους «διαχειριστές» του ιστολογίου, φίλε Δημήτρη, εννοούσα αυτό που εννοεί και η λέξη «διαχειριστής», δεν εννοούσα αναγνώστες.
    Αλλά γιατί να επανερχόμαστε στις γνωστές άλλωστε «παθογένειες» και άλλα τινά, ανεξήγητα; Ας σιωπήσουμε, τώρα όσο ποτέ η σιωπή είναι χρυσός. Υπομονή κι όσο αντέξουμε.
    Στο χρονογράφημά μου αναφέρομαι σε κύκλους ζωής. Εδώ έχουμε να κάνουμε με δεσμούς φιλίας.

    Με όλη μου την εκτίμηση, φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στράτο καλέ μου φίλε γειά σου και πάλι,
    Πολύ φοβούμαι ότι υπάρχει κάποια παρανόηση στο τελευταίο μου σχόλιο,καθώς αντιλαμβάνομαι ότι δεν έγινα κατανοητός στα εκφραζόμενά μου και τοιουτοτρόπως παρερμηνεύθηκαν.
    Κατ'αρχήν όταν αναφέρομαι στους "διαχειριστάς" εννοώ απόλυτα τους δημιουργούς των "μπλοκς" τους οποίους απαλλάσω
    τελείως ως αιτίους της ατονίας που υφίσταται καθώς ξεκάθαρα λέω ότι δεν έθεσαν πουθενά καμία "Πινακίδα Απαγορεύσεως" δια να αιτιάσουν ατονία ή ας πούμε αδιαφορία και γι' αυτό επαναλαμβάνω απλά και καθαρά: Ποτέ δεν είπα μην καταδικάζεις τους αναγνώστας! Είπα: Μην καταδικάζεις τους "διαχειριστάς" εννοώντας εσένα, τον εαυτόν σου και αυτούς που δημιουργούν τα μπλοκς και όχι τους αναγνώστας οι οποίοι από μόνοι τους δημιουργούν αυτή την ατονία για λόγους που επεξηγώ στο σχόλιο μου.

    Οσον αφορά που αναφέρομαι στο χρονογράφημά σου σε "κύκλους της ζωής" κι' εδώ παρερμηνεύεται η εκφρασή μου. Το γνωρίζω ότι αναφέρεσαι στο περελθόν και σε φιλίες καθώς "σχίζεις" τις αναμνήσεις των παλιών. Προσωπικά το παρομοιάζω σαν ένα κλείσιμο κάποιου από τους πολλούς κύκλους που μας δίδει η ζωή προτού φτάσουμε στον ύστατο. Απαξ λοιπόν και "σχίσεις" ορισμένες τυπωμένες αναμνήσεις κι' εντυπώσεις του παρελθόντος είναι σαν να κλείνεις κάποιον από τους κύκλους της ζωής σου!... Αυτό εννοούσα και τίποτα παραπάνω! Πιθανώς ο βαθυστοχασμός σου δεν έγινε αντιληπτός και εκ τούτου εχω παρεξηγηθεί!...
    Ελπίζω ότι όλες αυτές οι εξηγήσεις μου να με καθιστούν πλέον πιό σαφή.
    Με φιλικά χαιρετίσματα
    Δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ μου Δημήτριε, δάσκαλε συμπεριφοράς, από σένα έμαθα -και μου λείπει ελάχιστα να το εμπεδώσω τελείως- πως μεταξύ φίλων δεν υπάρχουν παρεξηγήσεις όσο υπάρχουν εξηγήσεις...
    Ίσως η διατύπωση ή ίσως η ερμηνεία να μην αποδόθηκαν σωστά. Πάντως την άκρη την βρήκαμε κι ας είχαμε ένα μικρό μπέρδεμα ανάμεσα σε "διαχειριστές" και "αναγνώστες" κι ανάμεσα σε κύκλους που κλείνουν...

    Τα υπόλοιπα θα τα πούμε κατ' ιδίαν...
    Εύχομαι να είσαι καλά!

    Υ.Γ. Και πριν το ξεχάσω, να σου πω ότι θα λείψω για τρεις μέρες στη μικρή μου πατρίδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλέ μου φίλε Στράτο Χαίρε,
    Ευχαριστώ δια την κατανόησή σου!
    Η Βασιλίς των Βασιλίδων ΑΓΑΠΗ και οι αδελφές της ΣΥΓΓΝΩΜΗΝ και ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ είναι τα τρία κύρια συστατικά που κάνουν την ζωή μας και την καθημερινότητα του βίου μας ευχάριστον! Το δε αληθινόν τέκνον της ΑΓΑΠΗΣ που λέγεται ειλικρινής και ανιδιοτελής ΦΙΛΙΑ στο τέλος παραμένει πάντοτε ανεπαρεξήγητον και άτρωτον!
    Αυτά δεν γράφονται ως διδαχή αλλά ως άδειασμα ψυχής!...
    Να είσαι πάντα καλά!
    Με αγάπη και φιλία
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  10. Φίλε μου Στράτο,
    Απορροφημένος στις σκέψεις μου, μου διέφυγε να προσέξω που αναφέρεις ότι αναχωρείς για λίγες ημέρες να απολαύσεις τις φυσικές ομορφιές και τα κάλλη της ιδιαιτέρας πατρίδας σου Μήθυμνας.
    Είσαι τυχερός θνητός!!!
    Σου εύχομαι λοιπόν καλό ταξείδι και να περάσεις ευχάριστα την λιγοστή παραμονή σου στην όμορφη Μήθυμνα. Δεν το κρύβω όμως ότι σε ζηλεύω διότι η νοσταλγία του νησιού μου Σκόπελος, που δεν βρίσκεται και πολύ μακριά από το δικό σου το νησί, με πνίγει! Αν τύχει λοιπόν και το αγναντέψεις, εστω κι' από μακριά, στείλτου ένα νοσταλγικό χαιρετισμό από έναν ονειροπόλο ξενιτεμένο και καταδικασμένο ισοβίτη της ξενιτιάς!
    Με αγάπη
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Επέστρεψα, Δημήτρη, γεύτηκα, παρ' όλο το σύντομο του ταξιδιού, αιγαιοπελαγίτικη αύρα κι έστειλα τα χαιρετίσματά σου στο νησί σου, ελπίζω ο άνεμος τα ακούμπησε στις ακτές του.

    Με τα πιο φιλικά μου αισθήματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Στο σύνολο του κυκεώνος των συναισθημάτων μου μία μόνο λέξη αναβλύζει από τα καταβάθια της ψυχης μου!
    Μία λέξη που πρέπει να έχει παγκόσμια απήχηση σχέσης,ειρήνης, αγάπης και συνυπάρξεως!
    Αυτή η λέξη είναι ένα απλό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και την προσφέρω πρώτα στον Θεό μου γιατί με αξιώνει να ζω και στους συνανθρώπους μου που συνταξιδεύουμε μαζί αυτό το θαύμα των θαυμάτων που λέγεται ΖΩΗ!...
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος