Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Αστυνομική αναφορά από άλλες εποχές...


Τότε, όταν ακόμη οι εποχές δεν επέτρεπαν και «πολλά»…



Καλή εβδομάδα!


10 σχόλια:

  1. ΖΗΤΩΩΩΩ!!!
    Η όμορφη Ελληνική Γλώσσα

    Μου άρεσε εξαιρετικά

    Την Σκελέαν κρατώ!!!!!!!!!
    ο Ενωματάρχης

    Μπράβο, πολύ ενδιαφέρουσα ελληνική ανάρτηση.

    Που την ξετρύπωσες;
    saludos y un abrazo
    Gabo

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανεξαρτήτως του κωμικοτραγικού περιεχομένου της αναφοράς και τα ορθογραφικά λάθη του κ. Ενωματάρχου που φαίνεται είχε ψύχωση με περισπωμένες {Ανῆρ, τὴν τιμῆ, πειστῆριον, ἐγχῶριον, (όλα παρατονισμένα)},
    {Ανὴρ, τὴν τιμὴν, πειστήριον, ἐγχώριον (ορθά)}, το κείμενον γίνεται απτή απόδειξη της εκφυλίσεως της γλώσσης μας!...

    Καλή Πρωταπριλιά
    Με αγάπη, δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εχω μια φωτογραφία του προπάππου μου νομίζω γράφει 1901 με τέτοια στολή , αν τη βρώ θα την στείλω .
    Απαγορευτικός ο έρωτας τότε; Με διώξεις !!! Η σκελέα εκρατήθη λοιπόν!!!!!!!!!!!!
    Καλό ξημέρωμα
    Καλό μήνα με τα χρώματα της άνοιξης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καταπληκτικό!Υπέροχη Ελληνική
    γλώσσα.Ακόμα γελάω!
    Να είστε καλά, καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Mπραβο τον ενωματάρχη με τις περισπωμένες ,λαγωνικό ο μπαγάσιας,οσφρίστηκε την βαρβατίλα και όρμησε ακάθεκτος στο έγγλημα,του την κοπάνησε όμως ο επιβήτωρας κρατάει όμως το υφαντο βρακί της΅..παλιογυναίκας που έκανε ερωτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητοί μου, Γαβριήλ, Δημήτρη, Νικόλ, Ρισσιάνα και Σπύρο σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την επίσκεψή σας εδώ και τα σχόλιά σας για τούτη την ιδιαίτερη ανάρτηση.

    Να είστε πάντα καλά και να υγιαίνετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλοι μου αγαπητοί,

    Επιτρέψατέ μου να κάνω ενα ακόμα σχόλιο σ’ αυτήν την ανάρτηση και να διαφωνίσω ότι εκείνη την εποχή ο Έρως ήτο απηγορευμένος.

    Τουναντίον ήτο πάντα ακαταμάχητος, τρανός, φλογερός, σκληρός, χαδιάρης, παθιάρης, παιγνιδιάρης και ωραίος (ολίγα από τα πάμπολλα κοσμητικά του επίθετα)! Η μόνη διαφορά είναι ότι οι τότε προγονοί μας τον είχαν τοποθετημένο επάνω σε ένα τιμητικό και ιερόν βάθρον αξιότημον και ευγενή και ουχί ξετσίπωτο, ευτελή και αναίσχυντο όπως σήμερα!

    Ηταν η εποχή που όταν τα χείλια σου ακουμπούσαν στα κρινοδάκτυλα μιάς κορασίδος σ’ένα απαλό, τρυφερό χειροφίλημα, εκείνης τα ματόκλαδα χαμήλωναν στην γη, η χλωμάδα των παρειών της φλογιζόταν από την ερυθρά απόχρωση της αιδούς και η δική σου ύπαρξη συγκλονιζόταν, καθώς διαπερνούσαν την ραχοκοκκαλιά σου αναρίθμητα «βάττ» ρεύματος, που έκαναν να τρεμουλιάζουν και να λυγίζουν τα γονατά σου και τους παλμούς της καρδιάς σου να χοροπηδούν ξέφρενα!

    Ηταν η εποχή που όταν το «ντεκολτέ» του θήλεος ήτο κάπως τολμηρό και άφηνε να ξεχωρίζει η χαραδρούλα από το μαγικό μονοπάτι που οδηγεί στην κοιλάδα των ονείρων του κήπου της Εδέμ, έκλεινες τα μάτια σου και ονειρευόσουν, σαν να βρισκόσουν μέσα σ’αυτόν τον παράδεισο και γευόσουν αυτούς τους εξαίσιους καρπούς της δημιουργίας του Υψίστου, και ένας κρυφός αναστεναγμός ξεφευγε απὀ τα σωθικά σου

    Ηταν η εποχή που όταν η εσθήτα του θηλέος ανέβαινε με τόλμη μόνο λιγουλάκη ψηλότερα από τον αστράγαλο σ’έπιανε παραλήρημα καθώς νόμιζες ότι σε λίγο θα αντίκρυζες τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνος ή ότι θα σκαρφάλωνες τις πλαγιές του Ολύμπου να φτάσης στην κορυφή του, στον έβδομο ουρανό, για να γευτείς την αμβροσία και να πιείς αχόρταγα όλο αυτό το νέκταρ με το οποίον μύρανε κι’ έπλασε ο Θεός το θήλυ για να το προσφέρει και να μεθά τον άρρενα!

    Που να’ναι πιά αυτά τα συναισθήματα; Πάνε χάθηκαν για πάντα! Βλέπεις τα θήλεα επαναστάτησαν, προτίμησαν να πουλήσουν την θηλυκότητά τους , να γίνουν θηλάρρενα (αγοροκόριτσα) και τώρα όλα αυτά τα απόκρυφα θέλγητρα, τα τόσο περιποθητά, ζηλευτά και απρόσιτα, τα προσφέρουν «τσάμπα» αφού τα ξεγύμνωσαν όλα σε σημείο που τα βλέπεις πλέον σαν ένα κομμάτι άνοστο κρέας. Έθεσαν σχεδόν ασκεπή σ’ένα λεπτόν στηθὀδεσμο, τους άλλοτε απόκρυφους, λαχταριστούς καρπούς τους και απεκάλυψαν τους άλλοτε απόρθητους, περιπόθητους μηρούς τους σχεδόν μεχρι την κορυφή τους, όλα ελεύθερα στην θέα του άρρενος, χωρίς να αφήσουν τίποτα πιά στην φαντασία του να κατακτήσει!...

    Τοιουτοτρόπως μαζί με τον εκφυλισμό της σημερινής μας γλώσσης εκφυλίσθησαν ταυτοχρόνως κι΄ολα εκείνα τα όμορφα συναισθήματα που γιόμιζαν και πλημμύριζαν την καρδιά σου τον παλιό καλό καιρό!

    Η γυνή έπρεπε να είχε παραμείνει το αιώνιον αμάραντο λουλούδι και στολίδη της καρδιάς, της ψυχής και της ορασής μας κι’ έμείς για το άρωμα που μας σκορπά να το ποτίζαμε αδιαλείπτως με αγάπη! Πιθανώτατα όμως για όλες αυτές τις αλλαγές να φταίμε εμείς οι ίδιοι οι άρρενες!...

    Να είστε όλοι καλά
    Φιλικώτασα με αγάπη, δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Με τούτο το εκ των έσωθεν μακροσκελές σχόλιό σου, Δημήτρη μου, με βάζεις να σκεφτώ πως θα άξιζε τον κόπο -και θα ήταν- μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση.
    Καλό θα ήταν να ενημερωθούν και να το διαβάσουν όλοι.
    Με τους χαιρετισμούς μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γειά σου φίλε Στράτο,

    Αμφιβάλλω εάν υφίσταται κανένα ενδιαφέρον! Πάντως εσύ είσαι ο σκευοφύλαξ αυτής της στήλης και ο κοπιάζων να την κρατήσει εν τη ζωή! . . .

    Να είσαι καλά,
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θα ήταν ευχής έργο, να μάθαινα, κάποια στιγμή, τουλάχιστον το ΓΙΑΤΙ, "δεν υφίσταται κανένα ενδιαφέρον"...

    Γιατί τέτοια απαξίωση...


    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος