Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Ένα τρισάγιο για το σκύλο.

Και κάτι για να γελάσουμε λίγο.
Μια φορά κι΄έναν καιρό σε μια φτωχική γειτονιά της Νέας Υόρκης, ζούσε  ένας Έλληνας, ο Μήτσος που είχε ένα μικρό εστιατόριο. Πάνω από το εστιατόριο ήσαν δυο δωμάτια όπου έμενε ο Μήτσος  με μοναδική συντροφιά του τον αγαπημένο του σκύλο, τον Σταύρο.
Μια μέρα ο σκύλος ψόφησε – καλύτερα να πούμε πέθανε – κι΄ο Μήτσος επισκέφτηκε τον παπά της ενορίας του και τον ρώτησε.
-Πάτερ μου. Ο σκύλος μου ο Σταύρος πέθανε. Μπορείς να διαβάσεις ένα τρισάγιο για το φτωχό το σκύλο μου που τον είχα σαν παιδί μου;
Ο παπά – Νικόλας έξυσε με αμηχανία το κεφάλι του.
-Τέκνον μου Μήτσο, του λέει, φοβάμαι πως όχι. Η εκκλησία μας δεν έχει θρησκευτικές υπηρεσίες για τα ζώα. Όμως εδώ, πάρα κάτω, είναι μία καθολική εκκλησία. Πιθανόν αυτοί να έχουν κανένα τρισάγιο για ζώα.
-Εν τάξει πάτερ μου. Πάω αμέσως, λέει ο Μήτσος. Και δεν μου λες; Νομίζεις ότι 5.000 δολάρια είναι αρκετά να τους δώσω για την εξυπηρέτηση;
Κι΄ο παπά – Νικόλας  πετάγεται πάνω.
-Κύριε ελέησον, κύριε ελέησον, έλα Χριστέ μου. Βρε Μήτσο μου. Γιατί τόση ώρα δεν μου έλεγες ότι ο σκύλος σου ήταν χριστιανός ορθόδοξος;



11 σχόλια:

  1. Μια που με παροιμία ξεκίνησα στα ΕΦΤΑΝΗΣΑ,ας μη χαλάσω το γούρι: Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!λοιπόν εδώ
    Μετά λύπης μου, δεν είναι άγνωστη αυτή η παραδοπιστία στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα φίλε μου Ντένη,
    Όλα τα θρησκευτικά δόγματα έχουν αυτού του είδους τις αγοροπωλισίες.

    Και οι καθολικοί έχουν κάτι παρόμοιο στις Φιλιππίνες πανε τους σκύλους για να τους εβλογήσει ο παπάς.

    Στην Γουατεμάλα θυμάμαι όλοι οι ταξιτζήδες πηγαίναμε τα αυτοκίνητα να μας τα ευλογήσει ο παπάς την ημέρα του Αγίου Χριστοφόρου.
    Μάλιστα θυμάμαι ότι έβγανε λόγο και μας εξηγούσε το όνομα Χρστόφορος Χρίστο-Φέρω,
    μαλιστα μας δώρησε και μια εικόνα με μαγνήτη για το ταμπλώ του αυτοκινήτου.

    Το κέρδος δεν έχει πίστη καμία

    χαιρετώ
    Γαβριηλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σωστή η παροιμία σου στα Εφτάνησα αγαπητή μου Χαρά και σωστή και η θέση σου εδώ για την παραδοπιστία. Δυστυχώς έχουν κάμει την θρησκεία μας αισχρό εμπόριο. Τι να κάνουμε;
    Την αγάπη μου πάντα καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε Γαβρίλη γιατί δεν με παρακολουθείς;
    Πριν από καιρό είχα ένα άρθρο στο Καφενείο με τον τίτλο "Επιχείρηση ευλογία" όπου αναφερόμουν στην ευλογία των ζώων στην Ελλάδα, στην ευλογία των αυτοκινήτων και ακόμη στην ευλογία των λοπ-τοπ και των κινητών τηλεφώνων που έκανε ένας ιερέας στην Αγγλία. Το άρθρο αυτό δημοσιεύει χτες η "Εφημερίδα της Νέας Υόρκης" στην σελίδα 14.
    Αυτά φίλε μου.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στ' αλήθεια, η υποκρισία είναι ένα μολυσμένο
    ποτάμι. Θά 'πρεπε κανένας νά 'χει μια μεγάλη
    καρδιά και μια αγαθή απλότητα σαν του Μήτσου,
    για να δεχτεί ένα μολυσμένο ποτάμι
    χωρίς να μολυνθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι να μην τους συνηθίσεις...
    Σαν τα φακελάκια των γιατρών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δυστυχώς αγαπητέ μου Νίκο και μεγάλες καρδιές σαν του Μήτσου υπάρχουν και αγαθοσύνη πάρα πολλή.
    Και όλοι αυτοί στέκουν και ευδοκιμούν.
    Νάσαι καλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ακριβώς φίλε Στράτο και πολύ ωραία, εύθυμα και σωστά το τοποθετείς. Κάτι σαν το φακελάκι των γιατρών.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κάποτε ένας πλούσιος Εβραίος άκουσε ότι οι Χριστιανοί και εδικά οι Ορθόδοξοι έχουν παράδεισο και Κόλαση με τον Άγιο Πέτρο ως κλειδοκράτορα. Όταν λοιπόν ο Εβραίος απέθανε πήγε και βρήκε τον Άγιο Πέτρο και του λέει:
    «Έμαθα ότι εσείς οι Χριστιανοί έχετε κάποιον τόπο που λέγεται Παράδεισος και όσοι μπορούν να πάνε εκεί καλοπερνούν αιωνίως, ενώ στην κόλαση βασανίζονται. Επειδή τυγχάνει να είμαι πλούσιος θα κάνω οποιαδήποτε δωρεάν θέλεις στην θρησκεία σου για να με βάλεις στον Παράδεισο.»
    Ο Αγιος τον κύτταξε με ευχαρίστηση για την προσφορά του αλλά του απαντά ως εξής:
    «Η δωρεά δεν είναι αρκετή. Για να πας στον Παράδεισο πρέπει να βαπτιστείς να γίνεις Χριστιανός!»
    «Εντάξει απαντά ο Εβραίος. Θα κάνω ότι θέλεις. Ελα να σου δώσω ο,τι δωρεά θέλεις και να βαπτιστώ»
    «Περίμενε του λέει ο Αγιος. Εγώ δεν μπορώ να σε βαπτίσω. Πρέπει να πάω να βρώ Παπά.»
    «Εντάξει λέει ο Εβραίος περιμένω.»
    Φεύγει λοιπόν ο Άγιο-Πέτρος να πάει να φέρει Παπά. Περνούν κανά δυό ώρες πουθενά να φανεί ο Άγιος. Ο Εβραίος ανασυχεί αλλά μετά από καμποση ώρα νάτος ο Άγιος έρχεται σιγά σιγά άκεφος. Τρέχει κοντά του όλο χαρά ο Εβραιος για να βαπτιστεί αλλά με λύπη στην φωνή ο Άγιος του λέει:
    «Λυπούμαι τέκνον μου αλλά δεν γίνεται τίποτα, δεν μπορείς να πας στον Παράδεισο.»
    «Γιατί ρωτάει με εκπληξη ο Εβραίος. Μήπως δεν είναι αρκετή η δωρεά μου; Σου δίνω ό,τι Θέλεις»
    «Όχι του απαντά ο Άγιος δεν πρόκειται περί χρημάτων. Απλώς δεν γίνεται.»
    «Μα πές μου τουλάχιστον τον λόγο. Εξηγησέ μου. Θα κάνω ο,τι θέλεις» Εκλιπαρεί ο Εβραίος!
    «Κύτταξε, του λέει ο Άγιος, πήγα στον Παράδεισο να σου φέρω Παπά να σε βαπτίσει. Έψαξα κανά δυό ώρες αλλά δεν μπόρεσα να βρώ Παπά! Δεν υπάρχει κανένας Παπάς εκεί!!!...



    Προσωπική σημείωση: Η Εκκλησία ως μονάδα και φυσικά ως οίκος του Θεού, για εμένα παραμένει τίμια, αγνή και ευπρεπής! Αυτοί που την κηλιδώνουν είμαστε εμείς οι άνθρωποι με τις αδυναμίες μας! Όπως δε είναι εμφανές κάτω από το κάθε ράσο κρύβεται κι’ενας άνθρωπος, πολλάκις με περισσότερες αδυναμίες και πράξεις (Οχι όμως όλοι, υπάρχουν και χρηστοί) από έναν κοινόν άνθρωπο!...


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μου διέφυγε να γράψω το ονομά μου και να ευχηθώ σε όλους τους φίλους υγεία και ειρήνη και να ευχαριστίσω ιδιαίτερα τον Ντένη που με την ιστορία του "Ενα Τρισάγιο για ένα Σκύλο" μου έδωσε την ευκαιρία να εκθέσω και την δική μου άποψη έστω και καθυστερημένα! (ακόμα δεν είμαι εξοικειομένος με τους Μ.Α.)
    με φιλία και εκτίμηση προς όλους
    δημήτρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μάλλον δεν θα είχε οικονομική ανάγκη ο Παράδεισος, όπως η πατρίδα μας, Δημήτρη, ειδεμή...
    Το καλό είναι ότι τα χρήματα του Εβραίου ήταν "δωρεάν" κι όχι δανεικά οπότε θα είχαν κάθε τρεις και λίγο την Τρόικα στο κεφάλι τους.
    Ας τα δώσει στην Ελλάδα να του χαρίσουμε τον επίγειο παράδεισο!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος