Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007

ΣΤΟΥ ΝΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΝΑΟ

Στου νού μου μέσα το ναό
όπου κανείς δεν βλέπει,
έχω την Παναγιά και το Χριστό
του ουρανού χρυσή μου σκέπη.

Εχω αναμμένα τόσα καντήλια,
η φύση αδιάβατη με κυνηγά,
χρυσές εικόνες απ' Αγίους
και όλα μέσα μου ιερά.

Στου νού μου μέσα το ναό
του χρόνου οι αναμνήσεις,
μπροστά μου έρχονται, κυλούν
ατέλειωτες των ήλιων δύσεις.

Ποτέ δεν σταματούν
μες τους ανέμους δέρνονται,
εμπρός μου στήνουνε χορό
στου νού μου μέσα το ναό.

Στου νού μου μέσα το ναό
βλέμματα ελπίδας κυματίζουν,
κι έχω τον ίδιο το Θεό
λυχνάρι ακοίμητο στον ουρανό.


Άσπα Παπακωνσταντίνου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος