Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Ό,τι απόμεινε... από περηφάνια...

Τώρα, το θέμα δεν είναι πλέον τα σύμβολα

αλλά το πόσο τα αγάπησες για να μην αντικρίζεις αυτό το χάλι…

8 σχόλια:

  1. Αυτή είναι η αγάπη για την πατρίδα για την οποία μιλώ. Είναι τόσο βαθειά ριζωμένη, που παρ'όλα τα δρώμενα που σε πληγώνουν, η νοσταλγία της σου επουλώνει την ψυχή.
    Βάνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Βάνα μου,νομίζω ότι το σχόλιό σου δεν συνάπτεται με την ιδέα της ανάρτησης .Η νοσταλγία,που αναφέρεις,ειναι παρηγορητικές μνημες πάνω στο νεκρό σωμα της δημοκρατίας .Η αναρτηση του φιλου Στράτου,καταμαρτυρεί με ρεαλισμό το δράμα μιά οικτρης πραγματικότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να σχολιάσω; Θα το κάνω. Ο τύπος με το ρηθέν περί πολιτών, τι ιδιότητα είχε; Το ρωτάω, διότι εάν ήταν πολίτης και αναγνώριζε τα δικαιώματα που έχει ένας πολίτης, θα ήταν πιό σεμνός. Το να κάθεσαι στην πολυθρόνα σου και να κρίνεις το "πόπολο" δεν είναι ο΄θυτε πολιτισμός, μήτε πράξη αξιοπρτπεπούς ατόμου. Φίλοι μου υγγνώμη, αλλά δεν συμφωνώ με κάτι τέτοιες συστάσεις "ανωτέρων" πολιτών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για να μην παρεξηθώ προς τον Στράτο και προς τον θείο Ισοκράτη, οικτίρω όσους πολιτικούς χρησιμοποιούν τον συγκεκριμένο λόγο του Ισοκράτη προκείμενου να δείξουν ότι «κάποιοι» είναι. Και βλέπουμε ότι ακόμη και οι Ισοκράτους Λόγοι έγιναν «πιπίλες» προς άγραν ψήφων και όχι μόνον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παντελή φίλε μου καλά τα λόγια του Ισοκράτη μα πόσο όλοι μας τα δίνουμε σημσία. Όσο για τους δημοσιογράφους φάνηκε ότι δεν είχαν το σθένος των περιστάσεων βγάζοντας τα λαμόγια τους πολιτικούς στα παραθυράκια να λενε ψέματα στο λαό με την άνεση του δικτάτορα. Αλλά κι αυτοί που τους άκουγαν και δεν τους μούτζωναν με το να κλείνουν το χαζοκούτι. Εγώ έχω μια ερώτηση. Γιατί οι κλέφτες και οι ψεύτες της βουλής ακόμη να βρίσκονται στο προσκήνιο ισχυριζόμενοι ότι θα σώσουν τη χώρα. Αυτό απο μόνο του δείχνει πόσο ανούσιος στη διαφθορά έχει γίνει αυτός ο λαός.

      Διαγραφή
  5. Σπύρο μου, αν το διάβαζες καλλίτερα, δεν θα βιαζόσουν να βγάλεις συμπεράσματα. Αυτά που πληγώνουν, αναφέρονται στην ανάρτηση. Η νοσταλγία, αναφέρεται στην αγάπη της πατρίδας που παρ'όλα τα άσχημα που αφήνουν τα υπόλοιπα της καταστροφής, συνεχίζουμε να την αγαπάμε και νοιώθουμε περήφανοι που την έχουμε. Αν σκεφτόμασταν το αντίθετο, θα έπρεπε να σταματήσουμε και δω στην Νέα Υόρκη να κάνουμε Παρέλαση την 25η Μαρτίου και να διαλαλούμε με αφίσες, και στα ελληνικά σχολεία, πόσο περήφανοι είμαστε για την χώρα μας.
    Βάνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πέραν του θέματος και της αποκρουστικής εικόνας της κουρελιασμένης σημαίας μας που σοκάρει, πράγματι, θέλω να σταθώ στο «άνοιγμα» που είχαν οι Μακρινοί Αντίλαλοι σε νέους σχολιαστές κι αυτό με χαροποιεί αφάνταστα…
    Και όχι μόνο αλλά ας θεωρήσουν το ιστολόγιο τούτο και δικό τους για να αναρτήσουν οποιοδήποτε θέμα επιθυμούν. (Εσάς εννοώ, Παντελή και Ιάκωβε)

    Εκ μέρους της παρέας (που κι εσείς είστε μέλη της) ένα μεγάλο ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χαράς Ευαγγέλια
    , όπως λέι και ο φίλος Στράτος έχουμε καινούργιους σχολιαστες και αυτό μας χαριποιεί αφάνταστα.

    Όμως φίλοι μου, όσο η κατατρεγμένη πατρίδα μας όσο και να παρουσιάζοντε οι κυβερνώντες ως μαριονέτες όπου τα σχοινιά τα τραβάνε οι Τρόϊκα, (Τι ντροπή)
    Εμείς όπου έχουμε γεννηθεί στην Ελλάδα και υποχρεωθήκαμε να ξενιτευτούμε για μια μπουκιά ψωμί, τότε τα πέτρινα χρόνια, αγγράματοι χειρωνάκτες, όταν έρθει η ώρα μας να αφήσουμε τον κόσμο τούτο θα πεθάνουμε ως Έλληνες, μα και με ένα μεγάλο παράπονο εναντίων των τότε Ελλήνων που θα το πάρουμε μαζί μας στον Τάφο,
    ¨ενα αιώνιο ΓΙΑΤΙ; Γιατί η μάνα να τρώει τα παιδιά της;

    Δεν σας φαίνεταιο παράξενο όταν γεννηθείς Έλληνας όσα χρόνια και να περάσουν στην Ξενιτιά ποτέ σου δεν αφομοιώνεσαι...

    Χαιρετώ όλους σας Αθήνα, Αυστραλία
    Νέα Υόρκη.
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος