Κυριακή 19 Μαΐου 2013


Για μας, τους Κεφαλονίτες λένε πολλά.
Όμως, τούτο το ποιηματάκι τα λέει όλα.
Απολαύστετο.





3 σχόλια:

  1. Aχά Τόπιασα και λέω λες νάναι αλήθεια γι'αυτό πέρασα από τα περισσότερα κράτη του κόσμου και δεν στέριωσα πουθενά μέχρι που η τύχη μ' έριξε στην ΝΥ και γνώρισα κι εσένα πάλι με Κεφαλονίτικες ρίζες όπως γράφεις, αλλα ο Θεός μας έχει χωρισμένους, Σοφότατη η ιδέα του

    Νάσαι καλά φίλε Ντένη

    χαιρετώ

    Γαβριήλ (ο εκ Πυλάρου Κεφαλληνίας)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε μου Γαβρίλη ο φόβος του Θεού να μην είμαστε όλοι μαζί εμείς οι Κεφαλονήτες, είναι αλήθεια. Λίγοι σε κάθε μέρος για να είναι ήσυχος.
    Ο αείμηστος θεατράνρωπος, συγγραφέας, ποιητής και σκηνοθέτης, Ορέστης Λάσκος, καλός μου φίλος, μου είχε πει ότι κάποτε βρέθηκε στο Βλαδιβοστόκ. Το μόνο εστιατόριο που υπήρχε τότε εκεί το είχε ένας Κεφαλονίτης και ήταν και ο μαναδικός Έλληνας στην πολη αυτή. Το πιστεύεις;
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το ωραίο –δεν ξέρω αν είναι και αληθινό…- ποίημα, Ντένη, μήπως είναι του σατυρικού ποιητή Αυγουστάτου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος