Τρίτη 14 Μαΐου 2013

Στην Παρέα…





Εξήντα έξη χρόνια ανώριμος, ίδιος Δον Κιχώτης.
Τώρα φρόνιμος πια, ωραίος και ιππότης.

Πάνω απ’ τα μισά, στην ξενιτιά - σαράντα τόσα χρόνια.
Τώρα μεγάλωσα και… στα μαλλιά, φανήκανε τα χιόνια.

Εξήντα έξη χρόνια έφηβος, πάνω από μισό αιώνα
το καλοκαίρι Μόλυβο,
 Αθήνα τον χειμώνα.

 Για εσάς που με τιμήσατε και ένιωσα τόσο ωραία
μου δώσατε τη θέση μου κι εμένα… στην Παρέα.

Πολλά ευχαριστώ και φιλικά αισθήματα θα ήθελα ν’ αφήσω
με εικόνες, χρώματα και μουσικές να σας τα τραγουδήσω.

Μην πάει ο νους σας στο κακό, κανέναν δεν θ’ αγγίξω.
Εγώ με όλους εσάς τι έχω να χωρίσω;





Παλιέ μου φίλε, γνώριμε, των Αντίλαλων θαμώνα, 
μαζί μου απόψε έφερα εκείνη τη εικόνα
Της μάνας μου που έλεγε:
«Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,
 έλα πάρε και τούτο.
Μικρό μικρό σου το ’δωσα,
 άρχοντα φέρε μου το».
Άρχοντας, μάνα, δεν έγινα, μα… έμεινα
                                                                                                        -όσο μπόρεσα-
                                                                                     Άνθρωπος! Φρόνιμος, ωραίος και ιππότης…


4 σχόλια:

  1. Yπέροχο, έξοχο, καταπληκτικό.
    Μια μεγάλη αλήθεια.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  2. Εξήντα έξη χρόνια ανώριμος, ίδιος Δον Κιχώτης.
    Τώρα φρόνιμος πια, ωραίος και ιππότης.

    Πάνω απ’ τα μισά, στην ξενιτιά - σαράντα τόσα χρόνια.
    Τώρα μεγάλωσα και… στα μαλλιά, φανήκανε τα χιόνια.

    Εξήντα έξη χρόνια έφηβος, πάνω από μισό αιώνα
    το καλοκαίρι Μόλυβο, Αθήνα τον χειμώνα.
    SU cedula de identificación

    Felicitaciones, original muy bonito

    saludos

    Gabriel

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ skouliki,

    Σ' ευχαριστώ "Σκουλικάκι"...

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος