Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

Σταλαγματιές…

Απαλά και αργά κυλάνε τα χρώματα 
τα αισθήματα και τα συναισθήματα.
Και σταλαγματιά σταλαγματιά
πέφτουν σαν τρυφερότητα στα χείλη
της καταπονεμένης μας ψυχής.
Νίκος Λιψάνος

3 σχόλια:

  1. Νίκο,
    Καλώς ώρισες στον κόσμο της Ηλεκτρονικής τεχνολογίας

    Καλή αρχή λοιπόν με το ποίημα σου αυτό


    χαιρετσμούς Καρολίνα

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ νομίζω, φίλε Γαβριήλ, ότι ο Νίκος έχει προ πολλού εισέλθει στον "κόσμο της ηλεκτρονικής τεχνολογίας", τώρα κάνει μια απόπειρα ν' αφήσει τα σημάδια του σε τούτο το καινούργιο ξεκίνημα που επιχειρούμε με τους "Μακρινούς Αντίλαλους" να αντηχούν και πάλι στο διαδίκτυο.

    Καλή αρχή και με το καλό να προσέλθουν κι άλλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ποιός είπε ό,τι είναι αμαρτία η αγάπη ?Γλυκήτατη είναι.Αμα όμως υπερβάλλουμε κολάνε τα χείλη μας μέλι,ενώ δίπλα μας σηκώνονται σταυροί χιλιάδων Χριστών.Εμένα,η ποιήσή μου,καλώς ή κακώς,πηγαίνει μπούσουλα, ανάμεσα σε δυό ημιουπόγειους παραλλήλους .Επιμένει να αλλάζει με σχολαστικότητα με νευρίδια τα καλωδιάκια που καθήλωσαν την απογείωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

«Ουχ ούτως χρείαν έχομεν της χρείας παρά των φίλων ως της πίστεως της περί της χρείας» Επίκουρος