Εν αρχή αναζητούσα
την άγνωστη αιτία
Το λόγο που 'ταν πίσω απ' την ορμή
με βασάνιζε η επίμονη απορία
για το κρίνο που 'ταν πίσω απ' τη συκή
Κι η αναμονή εστέγνωνε το σώμα
σε καμίνους αφύσικων αρχών
χρυσόναμα έσταζε το νήμα
για κύκλους στο κήπο των Μουσών
Μαστότροφο ωρίμαζε το «κρίμα»
Γαργάριζε φιλήδονα η πηγή
η σάρκα ενέδωσε στο ποίημα
που το 'παν φίδι μ' ανήθικη εντολή
Και σαν το σπέρμα επήδησε το δράμα
των κέρινων ηθών και των καπνών
ύμνος ιερός υψώθηκε το θαύμα
στους κήπους των αμνών και των θεών
Η έλξη αγίασμα στην σφίξη των σωμάτων
η ορμή καρπός στο μίσχο των ανθών
φλόγες στα χείλη των αιμάτων
ανάβλυσμα γλυκύτατων θηλών
Ω έρωτα σαρωτή των Αύγειων λυμάτων
στο πάθος σου η σοφία λειτουργεί
αχθοφόροι αιώνιων μηνυμάτων
με πλάνεμα την ένδορη ηδονή.
Spyros Darsinos
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετώ την πρωτοβουλία του φίλου Σπύρου να πάρει κι αυτός ενεργό μέρος στην ΠΑΡΕΑ με το να δημοσιεύσει ποίησή του.
Το διάβασα δυο φορές μάλιστα,
Ασφαλώς και το ποίημα αποτείνεται και σε όλη την ΠΑΡΕΑ μια και η Ιστοσελίδα της ανήκει.
Όμως η ποιητική μου γνώσει έχει όρια LIMITS, έτσι αντιγράφω αυτό:
(με πλάνεμα την ένδορη ηδονή.)
που μετά δυσκολίας προσπάθησα να εννοήσω, και δεν ξέρω αν ποτέ τα κατάφερα.
Πάντα με την αγάπη μου
Γαβριήλ
Υ. γ. περιμένουμε και τα άλλα μέλη της παρέας να δώσουν το παρόν
Σε ευχαριστώ φίλε Σπύρο για το υπέροχο ποίημά σου.Και σε ευχαριστώ διπλά γιατί μούφερες πάλι στη μνήμη,70 χρόνιαα πριν, σαν χτες 10.1.1945,αυτές τις στιγμές που σημαδεύουν τη ζωή μας και δεν ξεχνιούνται ποτέ.Το φόβο,το τρέμουλο,το άγνωστο,το απόκοσμο που δεν καταλαβαίνεις τι είναι και γιατί σε τραβάει ακόμα και στο χαμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήὙπέροχο! Ἐξαίσιο καὶ στὸ βάθος του ἀληθέστατον διότι, ὅπως ἔγραψα καὶ στὸ "Μπλόκ" τοῦ Στράτου, ὁ Ἕρως εἷναι τὸ μόνον αἴσθημα τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ἄνευ οὐδεμίας συνειδήσεως ἤ συνόρων! . . .Συναρπάζει τἀ πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕὗγε σου Σπυριδωνά μου!
Μἐ φιλικοὺς χαιρετισμούς,
Δημήτρης
ΑπάντησηΔιαγραφήὙπέροχον, έξαίσιον καὶ ἀληθέστατον, διότι ὁ Ἔρως εἷναι τὸ μόνον αἴσθημα τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως ἄνευ οὐδεμίας συνειδήσεως ἤ συνόρων! . . . Ἐξαιρεῖ και ἀπορρίπτει τὰ πάντα ἀνερώτητα!..
Εὗγε σου Σπυρίδωνά μου!
Μὲ φιλικοὺς χαιρετισμούς,
Δημήτρης
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο σχόλιο σχεδόν διετύπωσα στο "μπλοκ" του φίλου μας Στράτου για τον Έρωτα με έψιλον ή ανευ!
Ενα παραμένει το γεγονός ό,τι και να γράψουμε ό,τικαι να πούμε ΑΥΤΟΣ ο άτιμος παραμένει ανάλλακτος και ΑΗΤΤΗΤΟΣ!. . .
Να τον χαιρόμαστε!...
Δημήτρης
Φίλε Γαβριήλ Ευχαριστώ για το σχόλιό σου και εύλογο το ερώτημα σου "με πλανεμα την ενδορη εντολή"Αν προσεξεις βαθυτερα το ποιημα θα δεις οτι εκφράζει την πρώτη απορία του νεου που ακόμη δεν εχει συνειδητοποίησει την ερωτική επιθυμία που .Ναι με την νιώθει έντονα και απιτητικά μεσα του αλλά και την πνιγει με τα τοσα μη και μη,μέχρι που το ερωτικο ορμέμφυτο και η φυσίκη εντολη της διαιώνησης κατανικά καθε προκατάληψη και ξεσπά,ορμά ο ερωτισμός με το δόρυ του[ιδού η ενδορη εντολή] σε πραξεις ηδονικής συνουσίες. Πιστευω να εγινα κατανοητός φιλε Γαβριήλ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγω σε ευχαριστω Ντινο για το σχόλιό σου και χαιρομαι που το ποιήμα μου σου ξύπνησε νεανικές αναμνήσεις.Πραγματι λοταν ειμαστε παιδιά ειναι πολλά που μας;μερδεθουν ΄πολλά που νιωθουμε και δεν ξέρουμε πως να τα χειριστούμε.Ειναι και οι προκαταλήψεις που συγχεουν ακόμη πιο πολύ τα πράγματα.Ο ερωτισμός ομως πάντα νικά,διοτι ειναι φυσική αναγκη και δημιουργική εντολή να ενασαρκωνεται.Να εισαι καλά
ΑπάντησηΔιαγραφή"ανάλλακτος και αήττητος" Δυο λεξεις που τα λένε ολα Δημήτρη.Οπως πάντα εχεις τον τρόπο να εκφράζεσαι με τελεια επιδεξιότητα και ουσιαστική ακρίβεια
ΑπάντησηΔιαγραφή