Η νέα μας η Γλώσσα

Γλῶσσα μου πὼς σὲ κάνανε;

Δὲν ἔχω πιὰ τὴν δύναμι

νὰ σὲ ἀναγνωρίσω,

θὰ ἔδινα τὸ κάθε τι

πίσω νὰ σὲ γυρίσω.

Γλῶσσα μου πὼς σὲ κάνανε

αὐτοί οἱ «καταραμένοι»;

Χωρὶς δασεία, οὔτε ψιλή,

οὔτε περισπωμένη,

ξερὴ καὶ μαραμένη!

Ἡ κλίσις τῶν ρημάτων σου

σαλατοποιημένη, προστακτική,

ἐνεργετική, μέση φωνή, παθητική,

μαζὶ καὶ ἡ ὑποτακτικὴ

τώρα πιὰ μπερδεμένη.

Ἄν πῆς γιὰ ὑπερσυντέλικο,

μέλλοντα, παρακείμενο

καὶ παρατατικό,

ἔχουν γίνει ἀόρατοι

στὸν ἔσχατο βαθμό!

Τὰ ἀνώμαλά σου ρήματα

καὶ ἡ δοτικὴ καὶ ἡ κλιτικὴ

ὅλων τῶν κλίσεών σου,

ὅλα δολοφονήθηκαν

στὸν νέο τονισμό σου!

Καὶ οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοι

ποὺ χάρισαν τὰ φῶτα

σ’ ὅλη τὴν οἰκουμένη,

στριφογυρνοῦν στὸν τάφο τους

αἰσχρὰ προσβεβλημένοι!

Κατάρα θὰ μᾶς δώσουνε

γιὰ αὐτὴ τὴν ἀδικία

ποὺ σβήσαμε τὰ πνεύματα`

μεγάλη ἁμαρτία,

βαριὰ ἀνοσιουργία!

Γιατί ἡ νεολαία μας

ὅταν ἀκούει γιὰ πνεύματα

νομίζει ὅτι προέρχονται

μέσα ἀπὸ τὰ σύννεφα,

ψηλὰ άπ’ τὸν οὐρανό!

Κι’ ἀστεία εἰρωνεία,

σὲ ὅλα τὰ κολλέγια

πάνω σ’ αὐτὴ τὴν γῆ,

διδάσκουν τὴν Ἑλληνικὴ

μὲ σωστὴ γραμματική!

Ἐκτὸς μέσα στὴν χώρα

ὅπου ἔχει γεννηθεῖ

ἀχ! . . . Ἑλλάδα μου`

βασανισμένη γῆ,

πατρίδα μου «φτωχή»!

Γιὰ αὐτὸ ἡ νέα μας γενιὰ

πρέπει νὰ μᾶς τιμήσῃ,

τὴν δοξασμένη γλῶσσα μας,

τὴν γλῶσσα τῶν προγόνων μας

πίσω νὰ τὴν γυρίση! 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΡΙΓΩΝΗΣ

Μακρόχρονα ξενητεμένος,

ἀλλὰ πιστὸς λάτρης

τῆς Μητρικῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης!

Μπρίτζπορτ, Κοννέκτικατ

Μάϊος 2003.