Μια φορά κι
ένα καιρό, ήταν ένα γραμμόφωνο.
Ένα
ολομόναχο γραμμόφωνο.
Μα μπορεί
και να μην ήτανε γραμμόφωνο και να 'ταν μόνο ένα τραγούδι,
που ζητούσε
ένα γραμμόφωνο, για να πει το καημό του.
Μια φορά κι
ένα καιρό, ήταν ένας Έρωτας.
Ένας
ολομόναχος Έρωτας που γύριζε με μια πλάκα στη μασχάλη,
για να βρει
ένα γραμμόφωνο για να πει το καημό του.
Μια φορά κι
ένα καιρό, δεν ήταν ένας έρωτας, δεν ήταν ένας πόνος.
Ήταν μισός
έρωτας -μισός πόνος- και μια μισή πλάκα,
που 'λεγε το
μισό της σκοπό:
"Έρωτα
μη σε... Έρωτα μη σε... έρωτα μισέ... έρωτα μισέ..."
Θεέ μου!
Μα δε
βρίσκεται ένα χέρι! Ένα πονετικό χέρι,
για ν'
ανασηκώσει τη βελόνα και ν' ακουστεί ξανά,
ολόκληρος ο
Έρωτας, ολόκληρο το τραγούδι...
Μενέλαος Λουντέμης
What a beauty!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτρέχεις, τρέχεις, να ολοκληρώσης τον έρωτα.
Αν δεν βρεθεί κάποιο πονετικό χέρι να σηκώσει την βελόνα για να ολοκληρώσεις τον έρωτα μένεις με την καρδιά σπασμένει χίλια κομμάτια.
Αν κάποιο χέρι σηκώσει την βελόνα και ολοκληρώσεις τον έρωτα, μένεις με την καρδιά σπασμένει, γιατί άλλο περίμενες κι άλλο σου βγήκε.
Gabriel
Ναι Γαβρίλη μου,αλλά το έζησες, τον γεύτηκες,κι αυτό σου άφησε κάτι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα τραγούδι λέει "αλλοίμονο σ αυτούς που δεν αγάπησαν..."
Πανέμορφο το ποίημα του Βρεττάκου, Καλημέρα Στράτο με τις ωραίες σου επιλογές.
Συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό της Χαράς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ερωτας ραγίσει δεν ραγίσει παραμένει πάντα ένα θεσπέσιον αίσθημα που κάνει τον άνθρωπο ν΄αγγίξει τον έβδομο ουρανό του!
Τυχεροί θνητοί αυτοί που γνώρισαν στην ζωή τους τον έρωτα, έστω και ραγισμένο, και αλλοίμονο σ'αυτούς που πέρασαν της ζωή τους χωρίς να τον αγγίξουν!...Λουλούδια απότιστα και μαραμένα...
Να έχετε Υγεία, Ειρήνη και Αγάπη
δημήτρης
Χμ!!! Πάλι εγώ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή μου Χαρά, αυτό που άφησε ο έρωτας με συνοδεύει ως το τέλος.
κάθομαι και σκέφτομαι και μονολογώ,
Αχ! νάταν τα νιάτα δυο φορές!!!!!
ευχαριστώ
Γαβριήλ
Αγαπητή μου Δημήτρη Πόσο καλά το περιγράφεις (παραμένει πάντα ένα θεσπέσιον αίσθημα που κάνει τον άνθρωπο ν΄αγγίξει τον έβδομο ουρανό του!)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι άλλο ακόμα σου κόβει την όρεξη για φαγητό, άρα πρωτεύει...
ευχαριστώ, πάντα με υγεία
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
@ Γάβο, Χαρά και Δημήτρη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν απ’ όλα θα ήθελα να με συγχωρέσετε για την ολιγοήμερη ακούσια απουσία μου από τα διαδικτυακά δρώμενα και τις υποχρεώσεις. Αιτία, συν τοις άλλοις και κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα, που όλοι τα έχουμε, αλλά τέλος καλό, όλα καλά!
Ευτυχώς που ο πιστός μας φίλος Γαβριήλ, πολύ ευγενικά και σωστά απάντησε και στη Χαρά και στον Δημήτρη και το μόνο που δικαιούμαι προσωπικά να επισημάνω, Δημήτρη μου, είναι πως θεωρούμαι από τους «τυχερούς θνητούς», αφού γνώρισα πρώτα τον Έρωτα και πολύ μετά τα επακόλουθα…
Τον άγγιξα και ολόκληρο και ραγισμένο… αλλά τον άγγιξα!
Σας ευχαριστώ, για άλλη μια φορά, που αφιερώνετε λίγο από το χρόνο σας με το σκοπό να επισκεφτείτε τούτο το ιστολόγιο, που -θα το επαναλάβω και πάλι- δεν μου ανήκει αλλά είναι η γωνιά μιας Παρέας.
Να είστε καλά!