Πρώτον Θυμούμαι αυτούς που με έφεραν στα Δυσκολα, ακόμα έχω μέσα μου το γιατί;
Μετά θυμούμαι αυτούς που με βοήθησαν στα δύσκολα.
Όμως αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι ή ο άνθρωπος που με έβαλε στα δύσκολα, δεν θα έυρισκα τον άνθρωπο που με βοήθησε στα δύσκολα, τον οποίο ακόμα σήμερα ΕΥΓΝΟΜΩΝΩ, να έχετε μια καλή μέρα έστω και χιονισμένει
Γαβρίλη μου ΣΕ ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ για την εύστοχη τοποθέτησή σου και τη μεγαλοσύνη που δείχνεις, σ όσους "σ έφεραν στα δύσκολα". Αλλοίμονο αν διέγραφες μονοκοντυλιά ,οσους σου στάθηκαν στα δύσκολα,γιατί ίσως κάποια στιγμή, ηθελημένα ή αθέλητα σ έφεραν στα δύσκολα. Ντένη δεν ξεχνώ αλλά και συγχωρώ,κι ας με πόνεσαν όσοι μ έφεραν στα δύσκολα. Αλλωστε μια μάχη είναι όλη η ζωή μας κι αν δεν υπήρχαν τα δύσκολα δε θα εκτιμούσαμε τα όμορφα που μας συνέβησαν. Νάστε καλά όλοι σας
Ντένη, Καθώς ξέρουμε, η γη έχει μια επιδερμίδα· κι αυτή η επιδερμίδα έχει αρρώστιες. Μια απ' αυτές τις αρρώστιες ονομάζεται ''Ανθρωπος''. Και δε χρειάζεται να τρέχουμε στη Φιλότητα και το Νείκος του Εμπεδοκλή, ούτε στο κατά Πλάτωνα τριμερές της ψυχής για να γνωρίσουμε τον '' Ανθρωπο '' που κουβαλάμε μέσα μας, γιατί η τοποθέτηση του Γαβρίλη, μας τα λέει όλα απλά και κατανοητά.
Σ΄ευχαριστώ αγαπητή μου Λαμπρινή για την επίσκεψη. Δεν είσαι σε λάθος χώρο. Το μπλογκ είναι της Παρέας και όλοι είναι καλοδεχούμενοι. Την αγάπη μου καλή μου.
Αγαπητή μου Χαρά. Θα μου επιτρέψεις να σου απαντήσω με μια Ληξουριώτικη παροιμία. Θεέ μου. Βοήθησέ με να μάθω ποίοι είναι οι φίλοι μου. Ποίοι είναι οι εχθροί μου το ξέρω. Νάσαι καλά.
Στ΄αλήθεια φίλε Νίκο. Καμμιά φορά η απλή σκέψη ενός ανθρώπου μας λέει όσα δεν μπορούν να πουν όλοι οι φιλόσοφοι. Κι΄ο Γαβρίλης μας τα λέει όλα. Νάσαι καλά.
Διονύση φίλε, δεν θα ξεχνούσα κανέναν. Θα τους ενθυμούμουν και τους τρεις με διαφορετικά συναισθήματα για τον καθ'έναν. Η μνήμη είναι μία αποθήκη του εγκεφάλου μας που αυτομάτως εξαγει πληροφορίες στον συνειδητόν ή στον υποσυνειδητόν μας κόσμο, οπότε πολλές φορές και να θέλουμε να ξεχάσουμε κάτι γίνεται αδύνατον. Βλέπεις ο ανθρωπος αν και είναι το μεγαλύτερο και πιθανώς το χειρότερο θηρίο του πλανήτη μας εξακολουθεί να παραμένει το πιό τέλειον κατασκεύασμα της δημιουργίας! Να είσαι καλα Δημήτρης
Θα προσπαθήσω, αλλά αυτούς που δεν θα ήθελα με κανένα τρόπο να ξεχάσω θα είναι, οπωσδήποτε οι πρώτοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άλλο έρχονται δεύτεροι...
α, και θα χαρώ.. να τα λεμε κι εδώ... καλώς σε βρήκα κι εδώ, φίλε Ντέννις...
ΑπάντησηΔιαγραφή(σε λάθος αναρτηση το έβαλα το σχόλιο... αλλά ισχύει.. καλό μεσημερι φίλε.. )
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πάρουμε τα πράγματα απ' την ΑΡΧΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτον Θυμούμαι αυτούς που με έφεραν στα Δυσκολα, ακόμα έχω μέσα μου το γιατί;
Μετά θυμούμαι αυτούς που με βοήθησαν στα δύσκολα.
Όμως αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι ή ο άνθρωπος που με έβαλε στα δύσκολα, δεν θα έυρισκα τον άνθρωπο που με βοήθησε στα δύσκολα, τον οποίο ακόμα σήμερα ΕΥΓΝΟΜΩΝΩ,
να έχετε μια καλή μέρα έστω και χιονισμένει
Γαβριήλ
Γαβρίλη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΕ ΣΥΓΧΑΙΡΩ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ για την εύστοχη τοποθέτησή σου και τη μεγαλοσύνη που δείχνεις, σ όσους "σ έφεραν στα δύσκολα".
Αλλοίμονο αν διέγραφες μονοκοντυλιά ,οσους σου στάθηκαν στα δύσκολα,γιατί ίσως κάποια στιγμή, ηθελημένα ή αθέλητα σ έφεραν στα δύσκολα.
Ντένη δεν ξεχνώ αλλά και συγχωρώ,κι ας με πόνεσαν όσοι μ έφεραν στα δύσκολα. Αλλωστε μια μάχη είναι όλη η ζωή μας κι αν δεν υπήρχαν τα δύσκολα δε θα εκτιμούσαμε τα όμορφα που μας συνέβησαν.
Νάστε καλά όλοι σας
Ντένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθώς ξέρουμε, η γη έχει μια επιδερμίδα·
κι αυτή η επιδερμίδα έχει αρρώστιες.
Μια απ' αυτές τις αρρώστιες ονομάζεται ''Ανθρωπος''. Και δε χρειάζεται να τρέχουμε
στη Φιλότητα και το Νείκος του Εμπεδοκλή, ούτε
στο κατά Πλάτωνα τριμερές της ψυχής για να
γνωρίσουμε τον '' Ανθρωπο '' που κουβαλάμε
μέσα μας, γιατί η τοποθέτηση του Γαβρίλη,
μας τα λέει όλα απλά και κατανοητά.
Συμφωνώ μαζί σου φίλε Στράτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλημέρα μου.
Σ΄ευχαριστώ αγαπητή μου Λαμπρινή για την επίσκεψη. Δεν είσαι σε λάθος χώρο. Το μπλογκ είναι της Παρέας και όλοι είναι καλοδεχούμενοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου καλή μου.
Πολύ σωστά τα λες φίλε Γαβρίλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά
Αγαπητή μου Χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μου επιτρέψεις να σου απαντήσω με μια Ληξουριώτικη παροιμία.
Θεέ μου. Βοήθησέ με να μάθω ποίοι είναι οι φίλοι μου. Ποίοι είναι οι εχθροί μου το ξέρω.
Νάσαι καλά.
Στ΄αλήθεια φίλε Νίκο. Καμμιά φορά η απλή σκέψη ενός ανθρώπου μας λέει όσα δεν μπορούν να πουν όλοι οι φιλόσοφοι. Κι΄ο Γαβρίλης μας τα λέει όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι καλά.
Διονύση φίλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν θα ξεχνούσα κανέναν.
Θα τους ενθυμούμουν και τους τρεις με διαφορετικά συναισθήματα για τον καθ'έναν. Η μνήμη είναι μία αποθήκη του εγκεφάλου μας που αυτομάτως εξαγει πληροφορίες στον συνειδητόν ή στον υποσυνειδητόν μας κόσμο, οπότε πολλές φορές και να θέλουμε να ξεχάσουμε κάτι γίνεται αδύνατον. Βλέπεις ο ανθρωπος αν και είναι το μεγαλύτερο και πιθανώς το χειρότερο θηρίο του πλανήτη μας εξακολουθεί να παραμένει το πιό τέλειον κατασκεύασμα της δημιουργίας!
Να είσαι καλα
Δημήτρης